Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Krzysztof Cugowski
polski wokalista rockowy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Krzysztof Piotr Cugowski (ur. 30 maja 1950 w Lublinie) – polski piosenkarz, senator VI kadencji.
Współzałożyciel i wieloletni wokalista rockowego zespołu Budka Suflera; nagrał z nim 12 albumów studyjnych, m.in. Nic nie boli, tak jak życie, którego sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy, i koncertował m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Wydał także albumy solowe, współpracował z takimi artystami jak Ray Wilson, Gary Brooker i Garou. Występował ze swoimi synami Wojciechem i Piotrem w ramach rodzinnego zespołu Cugowscy.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Młodość i wykształcenie
W młodości trenował kulturystykę i boks[1]. Uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej w Lublinie. Ukończył naukę w lubelskim I Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica[1]. Studiował prawo na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie[1], ale studiów tych nie ukończył[2].
Działalność artystyczna
W 1969 wraz ze znajomymi współtworzył zespół rockowy pod nazwą Prompter’s Box, wkrótce spolszczoną na Budkę Suflera[3]. Grupa ta uległa rozwiązaniu pod koniec 1970, a sam muzyk podjął współpracę z zespołem Romualda Lipki – Stowarzyszenie Cnót Wszelakich[2][3]. Grupa ta przyjęła później nazwę Budka Suflera. W 1975 piosenkarz znalazł się na drugim miejscu w notowaniu „wokaliści roku” czasopisma „Non Stop”. 1 stycznia 1978[4] opuścił Budkę Suflera, następnie współpracował z wrocławskimi zespołami Spisek, Art Flash[5] i Cross. Do Budki Suflera powrócił w 1984[2]. W drugiej połowie lat 80. koncertował w Stanach Zjednoczonych. Budka Suflera wróciła do kraju w 1992 na nagranie płyty pt. Cisza, która przyniosła formacji sukces artystyczny i komercyjny, prowadzący do podjęcia decyzji o powrocie na stałe na polski rynek muzyczny. Największy sukces w karierze zespołu osiągnął album pt. Nic nie boli, tak jak życie, którego sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. W listopadzie 1999 grupa wystąpiła w Carnegie Hall w Nowym Jorku.
W 2001 wydał solową płytę z coverami polskich i zagranicznych standardów rockowych. W tym samym roku z Lidią Stanisławską wykonał utwór „Już nie ma dzikich plaż”, który ukazał się na jej albumie pt. Inna twarz[6]. W 2005 wziął udział w nagraniu piosenki „Moja mała nostalgia” Grażyny Łobaszewskiej[7]. W 2007 wystąpił jako gość w programie Jak oni śpiewają, w którym zaśpiewał przebój „Jest taki samotny dom” w duecie z Nataszą Urbańską[2]. W 2014 zaśpiewał w utworze „Zbyt wiele” Rozbójnika Alibaby[8].
W styczniu 2014 Budka Suflera poinformowała, że z końcem tegoż roku zespół zakończy działalność[9]. 18 września 2014 zagrali pożegnalny koncert pt. „Memu miastu na do widzenia” w Lublinie, a do końca roku wystąpili jeszcze w Toruniu (6 grudnia)[10] i Krakowie (14 grudnia)[11], zaś ostatnie (nieoficjalne) pożegnanie zespołu nastąpiło w ramach występu w Warszawie 31 grudnia 2014. Zespół w 2019 reaktywował działalność z Robertem Żarczyńskim jako wokalistą; Krzysztof Cugowski wówczas odciął się od zespołu, wskazując, że nie chciał, by łączono go z tą działalnością. W wywiadzie dla „Super Expressu” wskazał, że grupa ma chroniony w urzędzie patentowym znak i nazwę, do czego doszło w trakcie jego występów w zespole. Początkowo nie wykluczał podjęcia kroków prawnych przeciwko członkom reaktywowanej grupy, którzy według niego bezprawnie użyli nazwy i loga Budki Suflera[12]. Ostatecznie jednak z tych planów zrezygnował.
W 2014 wraz z synami Piotrem i Wojciechem stworzył zespół Cugowscy; grupa nagrała dwa albumy: Zaklęty krąg i Ostatni raz, który ukazał się również w formacie filmu DVD z nagraniem pożegnalnego koncertu rodzinnego zespołu z 14 maja 2018 w Lublinie[13]. W 2015 zagrał wspólny koncert ze śpiewaczką operową Aleksandrą Kurzak[14]. W 2017 zaczął koncertować z Zespołem Mistrzów, który utworzyli Jacek Królik (gitara), Robert Kubiszyn (gitara basowa), Tomasz Kałwak (instrumenty klawiszowe) oraz Cezary Konrad (perkusja)[15]. W 2020 nagrał z nimi dwupłytowy album zatytułowany 50/70 Moje najważniejsze – na pierwszej płycie znalazły się utwory solowe i nagrane wcześniej z Budką Suflera, drugą płytę stanowił zapis koncertu, który odbył się w studiu Polskiego Radia Lublin w 2018[16].
W 2018 wyruszył w trasę koncertową z okazji pięćdziesięciolecia kariery scenicznej, a z Piotrem Cugowskim nagrał piosenkę „Pani ze snów”, która została stworzona na potrzeby serialu TVP1 Drogi wolności. W 2019 wystąpił w Opolu z recitalem, śpiewając m.in. z Edytą Górniak i Ryszardem Rynkowskim[17]. W 2022 był jurorem jednej z edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo w Polsacie[18].
Działalność polityczna
W 2005 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich[2]. W tym samym roku w wyborach parlamentarnych uzyskał mandat senatora VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu lubelskim[2]. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 nie ubiegał się o reelekcję. W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Senatu z własnego komitetu, zajmując 2. miejsce spośród 3 kandydatów[19] (poparły go Polskie Stronnictwo Ludowe[20] oraz Prawica Rzeczypospolitej[21], a Platforma Obywatelska nie wystawiła przeciw niemu kontrkandydata).
Remove ads
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2014, za wybitne zasługi dla polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej)[22]
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2020)[23]
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)[24]
- tytuł honorowego profesora Collegium Humanum (2022)[25]
- tytuł honorowego obywatela Lublina (2023)[26]
- Fryderyk w kategorii wokalista roku (1997)[27]
Remove ads
Życie prywatne
Dwukrotnie żonaty. Z małżeństwa z Małgorzatą ma dwóch synów: Piotra i Wojciecha, którzy również zostali muzykami. W połowie lat 90. rozwiódł się z żoną, po czym zawarł związek małżeński z Joanną, z którą ma syna Krzysztofa[2].
Dyskografia
Podsumowanie
Perspektywa
- Albumy studyjne
- Albumy kompilacyjne
- Albumy świąteczne
- Single
- Z gościnnym udziałem
- Inne notowane utwory
Remove ads
Filmografia
- Przepraszam, czy tu biją? (1976, jako piosenkarz)[51]
- Atrakcyjny pozna panią… (2004, jako proboszcz)[51]
- Historia polskiego rocka (2008, film dokumentalny)
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads