Kuna tamilska

Kuna tamilska^[3] (Martes gwatkinsii) – gatunek ssaka z rodziny łasicowatych (Mustelidae). Gatunek słabo poznany, występujący w południowych Indiach, narażony na wyginięcie.

Kuna tamilska

Martes gwatkinsii[1]
Horsfield, 1851
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Rodzina	łasicowate
Podrodzina	łasice
Rodzaj	kuna
Gatunek	kuna tamilska
Synonimy
Martes flavigula gwatkinsii Horsfield, 1851
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
narażony na wyginięcie
Zasięg występowania

Zasięg występowania

Kuna tamilska zamieszkuje Ghaty Zachodnie w południowych Indiach, na południe od 13° szerokości geograficznej północnej (pomiędzy Charmad a Kanapadi)^[2][4].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy opisał w 1851 roku amerykański przyrodnik Thomas Horsfield w książce A catalogue of the mammalia in the Museum of the Hon. East-India Company^[5]. Jako miejsce typowe autor wskazał Madras w Indiach^[5]. Niektórzy autorzy traktują kunę tamilską jako podgatunek kuny żółtogradłej (M. flavigula)^[6][7][8]. Takson monotypowy^[9][4].

Etymologia

• Martes: łac. martes ‘kuna’^[10].
• gwatkinsii: epitet gatunkowy honoruje Reynoldsa Gwatkinsa, kolekcjonera, który według Horsfielda dostarczył okaz typowy do Museum of the East-India Company^[5]. Jednak okaz typowy M. gwatkinsii zebrał w 1850 roku Walter Elliot w Madrasie; Horsfield popełnił błąd uznając że zwierzę zastrzelone w Himalajach przez Gwatkinsa należało do tego samego gatunku co okaz Elliota i nadał okazowi z Madrasu nazwę gwatkinsii (niepoprawnie ponieważ zwierzę zabite przez Gwatkinsa należało do innego gatunku – kuny żółtogardłej)^[11].

Morfologia

Długość ciała samców 50–70 cm, ogona 35–50 cm; masa ciała samców 1–3 kg^[4]. Kuna tamilska jest bardzo podobna do kuny żółtogardłej. Sierść koloru przeważnie ciemnobrązowego; ramiona i tułów są koloru ryżobrązowego. Na gardle występuje wyraźna plama koloru od rdzawożółtego do żółtocytrynowego. Czaszka jest niska i płaska^[4].

Ekologia

Kuna tamilska zamieszkuje wilgotne lasy tropikalne na wysokości od 120 do 2383 m n.p.m.^[4][12]; obserwowana również na plantacjach herbaty, kawy i akacji oraz na łąkach i bagnach^[12][2]. Prowadzi prawdopodobnie dzienny tryb życia; najczęściej przebywa na ziemi, ale obserwowana również w baldachimie oraz w dziuplach drzew z rodzaju mala (Elaeocarpus)^[4]. Obserwowana samotnie lub w parach^[4].

Skład diety kuny tamilskiej jest bardzo słabo poznany, ale istnieją doniesienia o polowaniach na wrony, wiewiórę dekańską (Ratufa indica), kanczylka indyjskiego (Moschiola indica) i warana bengalskiego (Varanus bengalensis); spożywa również owady, miód oraz nektar^[4][12].

Nie ma żadnych informacji na temat rozrodu i wychowu młodych^[4][12].

Status i zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów gatunek ten został zaliczony do kategorii VU (ang. Vulnerable – narażony na wyginięcie)^[2]. Bardzo niewiele wiadomo na temat tego gatunku; priorytetem są badania terenowe, aby dowiedzieć się więcej o jego historii naturalnej, ekologii i stanie populacji^[4]. Zasięg występowania kuny tamilskiej ocenia się jako mniejszy niż 20000 km²^[2].