Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Lamborghini Engineering
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Lamborghini Engineering S.p.A. – istniejący w latach 1987–1993 oddział firmy Lamborghini odpowiedzialny za budowę samochodów i dostarczanie silników w Formule 1.
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
W 1987 roku Lamborghini zostało zakupione przez Chryslera. Prezydent Chryslera, Lee Iacocca, zadecydował, że Lamborghini powinno uczestniczyć w Formule 1. W tym celu w Bolonii założono firmę Lamborghini Engineering i zatrudniono takich pracowników jak Daniele Audetto (szef) czy Mauro Forghieri (dyrektor techniczny)[1].
Lamborghini Engineering miało być odpowiedzialne za stworzenie silnika V12, który spełniałby nowy regulamin Formuły 1 na sezon 1989, dotyczący silników 3,5 litra. Na początku 1988 roku Lamborghini ogłosiło, że będzie dostarczać silniki zespołowi Larrousse. W pierwszym sezonie używana przez Larrousse'a, napędzana silnikami Lamborghini Lola LC89 zdobyła jeden punkt za szóste miejsce Philippe’a Alliota w Grand Prix Hiszpanii. Wkrótce po tym wyścigu Lotus podpisał umowę z Lamborghini na sezon 1990[1].
W tym czasie meksykański biznesmen Fernando Gonzalez Luna nakłonił Lamborghini do dostarczania silników oraz nadwozi zespołowi, w który był zaangażowany finansowo, o nazwie GLAS (Gonzalez Luna y Asociados). Zespół GLAS został zaprezentowany podczas Grand Prix Meksyku 1990[2]. Testowanie samochodu, zaprojektowanego przez Forghieriego i Mario Tolentino, rozpoczął latem 1990 roku Mauro Baldi. Gonzalez Luna zdecydował się zrezygnować z GLAS i wycofał z niego 20 milionów dolarów. Projekt został przejęty przez Carlo Patrucco, byłego prezeza firmy odzieżowej Fila i przemianowany na Modena Team[3].
W sezonie 1990 Lamborghini dostarczało zatem silniki Lotusowi i Larrousse'owi. Lotus zdobył jedynie trzy punkty, ale kierowcy Larrousse'a – Éric Bernard i Aguri Suzuki – spisywali się dobrze, a Suzuki zdobył podium w Grand Prix Japonii[1].
W 1991 roku z silników Lamborghini korzystali Modena oraz Ligier. Samochody Modeny zostały oznaczone jako Lambo 291, a ich kierowcami zostali Nicola Larini i Eric van de Poele. Szefem Modeny został były menedżer Minardi, Jaime Manca Graziedei, natomiast za stronę inżynieryjną odpowiadali Tolentino i Dave Morgan, ponadto przez krótki okres dyrektorem technicznym był Forghieri. Lamborghini początkowo wsparło finansowo Modenę, ale później odcięło się od tego projektu. W Stanach Zjednoczonych Larini był siódmy, natomiast na Imoli van de Poele jechał na czwartym miejscu, dopóki jego samochód na ostatnich okrążeniach nie zepsuł się. Pod koniec roku projekt z powodu braku funduszy został zamknięty. Ligier również w całym sezonie nie zdobył punktów[1][3].
W 1992 roku Ligier korzystał z silników Renault, a Lamborghini dostarczało swoje jednostki Larrousse'owi i Minardi. W tym okresie Chryslera przejął nowy zarząd, a Lamborghini zredukowało produkcję. Prezes Chryslera, Bob Eaton, zdecydował, że silniki zostaną przemianowane na Chryslera, który zadebiutuje w Formule 1 w charakterze dostawcy silników w 1994 roku. Ponieważ w sezonie 1993 jedynym klientem Lamborghini był Larrousse, Eaton podjął rozmowy z szefem McLarena, Ronem Dennisem, w wyniku których jesienią Ayrton Senna i Mika Häkkinen testowali McLarena napędzanego silnikami Lamborghini. Jednakże McLaren na rok 1994 wybrał silniki Peugeota, a Larrousse również zrezygnował z jednostek Lamborghini[1].
W listopadzie 1993 Chrysler sprzedał Lamborghini indonezyjskiej grupie Megatech i program Formuły 1 został anulowany[1].
Remove ads
Dane techniczne
W latach 1989–1993 Lamborghini dostarczało klientom silnik o oznaczeniu 3512. Była to jednostka V12 o pojemności 3493 cm³. W kolejnych sezonach osiągała jednak różną moc[4]:
- 600 KM przy 11200 rpm (1989)
- 640 KM przy 13000 rpm (1990–1991)
- 700 KM przy 13800 rpm (1992)
- 710 KM przy 13800 rpm (1993)
Wyniki w Formule 1
Remove ads
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads