Manic Street Preachers

Manic Street Preachers – walijski zespół rockowy założony w Blackwood w 1986 roku. Początkowo funkcjonował jako kwartet, a po zaginięciu w 1995 roku Richey Edwardsa jako trio^[2].

Manic Street Preachers

Manic Street Preachers koncertują w Brighton
Inne nazwy	Betty Blue
Rok założenia	1986
Pochodzenie	Walia
Gatunek	rock alternatywny[1] pop alternatywny[1] indie rock[1] brit pop[1]
Wydawnictwo	Columbia Records
Skład
James Dean Bradfield Nicky Wire Sean Moore
Byli członkowie
Richey James Edwards Miles Woodward
Strona internetowa

Grupa znana jest ze swoich socjalistycznych poglądów^[3]. W 2001 roku Manic Street Preachers jako jeden z pierwszych zespołów rockowych koncertowała na Kubie. Muzycy dali koncert dla 5 tysięcy osób w Teatrze Karola Marksa w Hawanie oraz spotkali się z Fidelem Castro^[4].

Manic Street Preachers, koncert w Londynie (2005)

Historia

W 1986 roku James Dean Bradfield, Sean Moore, Miles Woodward oraz Nicky Wire założyli zespół pod nazwą Betty Blue. W dwa lata później grupę opuścił Woodward, a jego miejsce zajął Richey James Edwards. Już jako Manic Street Preachers grupa wydała w 1989 roku swój pierwszy singiel Suicide Alley, dzięki któremu podpisali kontrakt z wytwórnią Damaged Goods Records oraz EP-kę New Art Riot. W 1991 roku przeszli do Heavenly Records i nagrali singel Motown Junk. W styczniu 1992 roku muzycy nagrali piosenkę You Love Us, która dotarła do 16 miejsca brytyjskiej listy przebojów. Krótko po tym związali się z wytwórnią Columbia Records i rozpoczęli pracę nad debiutancką płytą.

Płyta Generation Terrorists wydana w 1992 roku utrzymana była w stylistyce glam rocka. Zawierała 18 utworów i była promowana przez 6 singli. Album osiągnął sprzedaż 250 tysięcy kopii^[5]. Drugi album z 1993 roku Gold Against the Soul osiągnął 8 miejsce na brytyjskiej liście sprzedaży płyt. Recenzenci określili album jako "grunge'owy"^[5].

Następny album The Holy Bible z 1994 roku, stał się rozliczeniem ze zbrodniczą historią XX wieku w wymiarze cywilizacyjnym (piosenki Archives of Pain, The Intense Humming of Evil) zarówno jak i indywidualnym rozliczeniem z chorobami cywilizacyjnymi (4st 7lb, traktująca o anoreksji jednego z członków grupy Richarda Edwardsa). Promując The Holy Bible zespół wystąpił w wojskowym rynsztunku w programie Top of the Pops, a Bradfield wystąpił w programie w kominiarce. Widzowie odebrali to jako symbol poparcia dla Irlandzkiej Armii Republikańskiej, a sama BBC otrzymała najwięcej skarg telewidzów w historii^[5][6].

1 lutego 1995 roku zaginął Richey James Edwards. Wymeldował się z hotelu Embasy na Bayswater Road w Londynie i zniknął bez śladu. 17 lutego znaleziono jego porzucony samochód w pobliżu Severn Bridge^[7]. Zespół zawiesił działalność na pół roku, lecz po namowach rodziny Edwardsa wznowili działalność^[5].

Pierwszy album bez Edwardsa wydany w 1996 roku Everything Must Go osiągnął w Wielkiej Brytanii status podwójnej platyny i został w 1998 roku uznany jedenastą najlepszą płytą wszech czasów przez czytelników magazynu Q. Singiel z tej płyty, A Design For Life dotarł do drugiego miejsca na brytyjskiej liście przebojów, a płyta przyniosła muzykom nagrodę Mercury Prize^[5]. Zespół został w 1997 roku nagrodzony dwoma nagrodami Brit Awards za najlepszy album i najlepszego zespołu. Również kolejny album This Is My Truth Tell Me Yours okazał się sukcesem (nagroda Brit Awards 1999), a singiel If You Tolerate This Your Children Will Be Next znalazł się na pierwszym miejscu listy przebojów^[5].

W 2001 roku muzycy dali koncert na Kubie i spotkali się z Fidelem Castro. W tym samym roku wydali płytę Know Your Enemy. Nad kolejnym krążkiem muzycy pracowali przez 3 lata, Lifeblood został wydany w listopadzie 2004 roku i dotarł do 13 miejsca listy sprzedaży^[5]. Ósmy album Send Away the Tigers został wydany 7 maja 2007 roku i dotarł do 2 miejsca najlepszych albumów w Wielkiej Brytanii. Album promował singiel Your Love Alone Is Not Enough, nagrane z wokalistką The Cardigans Niną Persson. Płyta w zestawieniu 50 najlepszych albumów roku 2007 według magazynu "Q", znalazła się na 16 pozycji^[8].

Kolejne dwa albumy grupy Journal for Plague Lovers oraz Postcards from a Young Man zostały wydane w latach 2009 oraz 2010. Journal for Plague Lovers została uznana przez krytyków dziennika The Guardian za 11 najlepszą płytę 2009 roku^[9]. Postcards from a Young Man została bardzo pozytywnie przyjęta przez krytyków i osiągnęła 3 miejsce na liście sprzedaży płyt w Wielkiej Brytanii^[10].

W 2013 wydali album Rewind The Film a w 2014 Futurology. Pozytywny odbiór krytyki potwierdza wysoka średnia ocen na portalu Metacritic – w przypadku Rewind The Film to 80/100 pkt, zaś Futorology uzyskało średnią 83/100 pkt.

Skład

• James Dean Bradfield – śpiew, gitara prowadząca, gitara rytmiczna, pianino, instrumenty klawiszowe (od 1986)
• Nicky Wire – gitara basowa, teksty, pianino, śpiew, wokal wspierający (od 1986), gitara rytmiczna (1986–1988)
• Sean Moore – perkusja, trąbka, wokal wspierający (od 1986)

• Miles "Flicker" Woodward – gitara basowa (1986–1988)
• Richey James Edwards – gitara rytmiczna, wokal wspierający (1989–1995)

Muzycy koncertowi

• Wayne Murray – gitara rytmiczna, wokal wspierający (od 2006)
• Dave Eringa – instrumenty klawiszowe (1993–1994)
• Nick Nasmyth – instrumenty klawiszowe (1995–2005)
• Greg Haver – gitara rytmiczna, perkusja (2002–2003)
• Anna Celmore – pianino (2002–2003)
• Guy Massey – gitara rytmiczna (2004–2005)
• Sean Read – pianino, instrumenty klawiszowe, perkusja, saksofon (2006–2012)

Dyskografia

Albumy studyjne

• Generation Terrorists (1992)
• Gold Against the Soul (1993)
• The Holy Bible (1994)
• Everything Must Go (1996)
• This Is My Truth Tell Me Yours (1998)
• Know Your Enemy (2001)
• Lifeblood (2004)
• Send Away the Tigers (2007)
• Journal for Plague Lovers (2009)
• Postcards from a Young Man (2010)
• Rewind the Film (2013)
• Futurology (2014)
• Resistance Is Futile (2018)
• The Ultra Vivid Lament (2021)
• Critical Thinking (2025)

Kompilacje i reedycje

• Forever Delayed: The Greatest Hits (2002)
• Lipstick Traces: A Secret History of Manic Street Preachers (2003)
• The Holy Bible (wersja zremasterowana) (2004)
• Everything Must Go (wersja zremasterowana) (2006)
• National Treasures: The Complete Singles (2011)
• Generation Terrorists (wersja zremasterowana) (2012)

Koncerty w Polsce

• 25 kwietnia 2008 na gali Eska Music Award w Łodzi^[11]
• 21 czerwca 2008 na Allegro Muzyka w Poznaniu^[12]
• 25 czerwca 2009 na Szczecin Rock Festival^[13]