Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Mario Chalmers
amerykański koszykarz Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Almario Vernard „Mario” Chalmers (ur. 19 maja 1986 w Anchorage) – amerykański koszykarz grający na pozycji rozgrywającego, dwukrotny mistrz NBA, obecnie zawodnik Sioux Falls Skyforce.
W kwietniu 2008 zdobył z drużyną koszykarską uniwersytetu Kansas mistrzostwo NCAA (w meczu finałowym trafił decydujący rzut za trzy punkty). Przeszło dwa miesiące później został wybrany z 34 numerem w drafcie NBA przez Minnesotę Timberwolves, lecz jeszcze tego samego dnia został wymieniony do Miami Heat. Razem z Heat w 2011 dotarł do finałów NBA, a w 2012 i 2013 zdobył tytuły mistrzowskie. W 2015 został wymieniony do Memphis Grizzlies, gdzie występował do końca sezonu, a następnie także w rozgrywkach 2017/2018. W sezonie 2018/2019 był zawodnikiem Virtusu Bolonia. Rok później został zawodnikiem AEK-u Ateny.
Jest jednym z ponad 40 zawodników w historii, którzy zdobyli zarówno mistrzostwo NCAA, jak i NBA w trakcie swojej kariery sportowej[2].
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Dzieciństwo i szkoła średnia
Urodził się 19 maja 1986 w Anchorage jako syn Ronniego i Almarii Chalmers. Od dzieciństwa był zafascynowany koszykówką, a jego idolem początkowo był Michael Jordan[3]. Ojciec Chalmersa był asystentem trenera w szkole średniej East Anchorage[3], do której wtedy chodził legendarny w tym stanie Trajan Langdon. Dzięki temu mały Chalmers mógł zostawać po treningach szkolnego zespołu, na których grywał właśnie z nim. Langdon szybko stał się idolem Chalmersa i ten cały czas powtarzał ojcu, że chce być taki jak on[3]. Trafił do szkoły średniej Bartlett, w której szybko stał się gwiazdą. Trzy razy z rzędu wybierano go najlepszym graczem szkół średnich na Alasce[4], czym wyrównał osiągnięcie Langdona[5]. W 2005 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American[6]. W latach 2002 i 2003 zdobywał ze swoją szkołą mistrzostwa stanu[7]. W sierpniu 2011 szkoła wycofała z użycia w swojej drużynie numer 15, z którym grał Chalmers[8].
Idąc do koledżu, Chalmers był uznawany za drugiego najlepszego rozgrywającego, kończącego wówczas szkołę średnią[9]. Starały się o niego takie uczelnie jak Arizona czy Karolina Północna[10]. 21 maja 2004 podpisał list intencyjny uniwersytetu Kansas, co sprawiło, że stał się zawodnikiem ich drużyny koszykarskiej[11].
Kariera akademicka
2005/2006 – sezon debiutancki
W debiutanckim spotkaniu z drużyną koszykarską uniwersytetu Idaho zdobył 15 punktów[12], jednak spotkanie rozpoczął na ławce rezerwowych[13]. W styczniu 2006 stał się podstawowym rozgrywającym Kansas. Od tamtego czasu rozegrał 21 spotkań w pierwszej piątce, na 22 możliwe[14]. Notował średnio 11,5 punktu na mecz, co było drugim wynikiem w zespole[15]. W całym sezonie zanotował 89 przechwytów[16], będąc najlepszym zawodnikiem konferencji w tej kategorii[17]. W tym samym sezonie otrzymał nagrodę najlepszego zawodnika Big 12[14], stając się dopiero drugim debiutantem, który ją zdobył, dwukrotnie nagrodę dla najlepszego debiutanta tygodnia[14], oraz nagrodę im. Clyde Lovellette'a dla zawodnika, który poczynił największe postępy[14]. Trafiając średnio 78,8 procent rzutów osobistych został również nagrodzony trofeum im. Dutcha Lonborga[15].
2006/2007 – pierwszy udział w Elite Eight
Będąc na drugim roku studiów, Chalmers stał się prawdziwym liderem zespołu. Wystąpił we wszystkich 38 spotkaniach drużyny[18], a w 37 z nich wyszedł w pierwszej piątce[19]. Trzykrotnie notował zdobycze powyżej 20 punktów (w meczu z USC, UCLA i Oklahoma State)[19]. Drugi raz z rzędu był drugim strzelcem zespołu[18], ze średnią 12,2 punktu na mecz[20], oraz wygrał kategorię przechwytów[21], notując ich aż 97[21]. W całym sezonie zadziwiała również jego skuteczność w rzutach za trzy punkty, którą utrzymał na poziomie 40,4 procent[22]. Zostały mu przyznane nagrody dla najlepszego defensora na poziomie uczelnianym[23], którą podzielił z Marcusem Dovem z uniwersytetu stanowego Oklahomy[23], został wybrany do trzeciego składu i najlepszego zespołu defensywy konferencji Big 12[24]. Zespół Jayhawks dotarł aż do kwalifikacji o Elite Eight, lecz przegrał w nich z UCLA Bruins[25].
2007/2008 – mistrzostwo NCAA
Sezon 2007/08 w rozgrywkach akademickich, był dla Chalmersa najlepszym przez całe trzy lata studiów. Notował on średnio 12,8 punktów i 4,3 asysty[26], będąc liderem zespołu w obu tych kategoriach[27]. Powtórzył osiągnięcie z dwóch poprzednich lat i kolejny raz wygrał kategorią przechwytów[28], z takim samym jak przed rokiem wynikiem 97 zanotowanych przejęć piłki[29]. Ustanowił również swoje rekordy w blokach i zbiórkach[30]. 26 stycznia oraz 14 marca w meczach z Nebraską zablokował po trzy rzuty, a w spotkaniu z uniwersytetem DePaul zebrał dziewięć piłek[31]. W meczu o mistrzostwo konferencji Big 12 z uniwersytetem Teksasu zanotował 30 punktów, ustanawiając nowy rekord kariery[32]. Został również wybrany do pierwszej drużyny defensywny oraz drugiego składu Big 12[33].
Jayhawks dotarli do finału NCAA[34], gdzie jako przeciwnika mieli, prowadzonych przez MVP NBA sezonu 2010/11 Derricka Rose, Memphis Tigers[35]. Spotkanie było wyrównane, a o wyniku przesądził buzzer beater rzucony właśnie przez Chalmersa[34]. Trafił on rzut za trzy punkty na 2, 1 sekundy przed końcem[36]. Zagranie to nazywane jest często Mircale Mario[37]. Tigers nie zdołali wyprowadzić kontry i Kansas zostali mistrzami Stanów Zjednoczonych[36]. Był to trzeci mistrzowski tytuł Jayhawks[38]. Chalmers został wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju oraz do pierwszej piątki Final Four[39]. Po tych sukcesach postanowił zgłosić się do draftu[40].
Kariera zawodowa
2008/2009 – sezon debiutancki
Kiedy publicznie ogłoszono listę osób biorących udział w drafcie, jak co roku zaczęły się spekulacje, typowania, a Chalmers wypadał w nich bardzo dobrze[41]. Stawiano iż zajmie on miejsce w pierwszej rundzie[42]. Chalmers został jednak wybrany z 34 numerem przez Minnesotę Timberwolves[43]. Tego samego dnia został wymieniony za gotówkę i dwa przyszłościowe wybory w drafcie, a jego zespołem zostało Miami Heat[44].
3 września 2008 Chalmers i jego były kolega z drużyny Jayhawks, Darrell Arthur zostali wydaleni z obozu przygotowawczego dla debiutantów, za rzekome zażywanie marihuany[45]. Policjanci odwiedzający ich pokój po zgłoszeniu pożaru o trzeciej nad ranem, twierdzili, że w ich pokoju czuć było mocny zapach narkotyków, jednak żadnych śladów na posiadanie ich przez zawodników nie znaleziono[46]. Inny z debiutantów Michael Beasley, również był obecny w sali, kiedy weszli policjanci, ale on jednak nie został poproszony o opuszczenie obozu[47][48]. Chalmers nie przyznał się do zażywania marihuany, jednak mimo to on jak i Arthur zostali ukarani przez NBA grzywną wysokości 20 tysięcy dolarów[49]. Beasley również został ukarany grzywną, ale w wysokości 50 tysięcy dolarów[50].
W swoim pierwszym sezonie na parkietach NBA, Chalmers był podstawowym rozgrywającym Miami Heat. Wystąpił we wszystkich 82 spotkaniach, które rozpoczynał w pierwszej piątce[51]. Zadebiutował w spotkaniu z New York Knicks, w którym zdobył 17 punktów[52]. Przez cały sezon aż czterokrotnie przebywał na parkiecie więcej niż 40 minut[53]. Był trzeci w kategorii przechwytów, notując ich średnio 3,3 na mecz[54]. Sezon zakończył ze zdobywanymi średnio 10 punktów, 4,9 asysty, 2,8 zbiórki, grając 32 minuty na mecz[55]. 5 listopada 2008, w swoim czwartym spotkaniu zanotował 9 przechwytów, co dotychczas jest jego rekordem[56]. Został wybrany do drugiego składu debiutantów[57]. 19 kwietnia 2009 zadebiutował w play-offs[58]. W spotkaniu z Atlantą Hawks spędził prawie 34 minuty na parkiecie i zanotował 8 punktów[59].
2009/2010 – utrata miejsca w pierwszej piątce
Przed sezonem 2009/2010 jako wolny agent do drużyny Miami Heat trafił Carlos Arroyo[60], przez co dla Chalmersa brakowało miejsca. W pierwszym składzie po raz pierwszy w karierze nie wystąpił 15 grudnia w spotkaniu z Toronto Raptors[61]. Było to spowodowane zerwaniem ścięgna palca w ręce i do końca sezonu był już tylko rezerwowym[62], tylko raz wychodząc w pierwszej piątce[63]. Notował średnio 7,1 punktów na mecz i 4,9 asysty grając 24,8 minut na mecz[64]. 17 kwietnia 2010 po raz drugi w karierze zagrał w play-offs[65]. W ostatnim spotkaniu serii z Bostonem Celtics zanotował 20 punktów, wchodząc z ławki[66]. Całą serię Heat przegrali 4:1, odpadając drugi raz z rzędu w pierwszej rundzie rozgrywek pozasezonowych[67].
2010/2011 – pierwsze finały NBA
W dniu 9 lipca 2011 podano, że w zespole Heat pozostaje Dwyane Wade, a nowym zawodnikiem stał się Chris Bosh[68]. Tego samego dnia w specjalnie przygotowanym, godzinnym programie „Decyzja” ogłoszono, że kontrakt z drużyną podpisał MVP dwóch poprzednich sezonów LeBron James[69]. Z tego też powodu, Chalmers musiał zmienić swój numer 6 na 15, gdyż otrzymać miał go James[70]. Nadal jednak nie odzyskał swojej pozycji, nawet kiedy zwolniono Carlosa Arroyo, szybko w drużynie znalazł się Mike Bibby[71]. Pod względem statystycznym rozgrywał najgorszy sezon w karierze. Notował on średnio 6,4 punktów i 2,5 asysty występując 22,5 minuty na mecz[72]. Heat z gwiazdami w składzie oraz Chalmersem jako role player od początku sezonu plasowali się w czołówce tabeli[73]. W piątym meczu finałów NBA, w których grała ekipa z Miami, trafił rzut z połowy na koniec pierwszej kwarty dając im prowadzenie 29:22[74]. Spotkanie to jednak jak i całe finały okazały się zwycięstwem Dallas Mavericks[75].
Po 2011
11 listopada 2015 został oddany w wymianie przez Heat do Memphis Grizzlies[76]. 10 marca 2016 został wykluczony z gry do końca sezonu z powodu zerwania ścięgna Achillesa, a następnie został zwolniony przez Grizzlies[77].
1 marca 2019 dołączył do włoskiego Virtusu Bolonia[78]. 1 listopada został zawodnikiem greckiego AEK-u Ateny[79].
21 września 2020 zawarł umowę z greckim Arisem Saloniki[80]. 30 grudnia 2021 podpisał 10-dniowy kontrakt z Miami Heat[81]. 14 stycznia 2022 dołączył do składu Sioux Falls Skyforce[82].
Remove ads
Życie prywatne
Urodził się jako syn Ronnie i Almarie Chalmers[83]. Jego ojciec jest trenerem koszykarskim. Prowadził szkołę średnią do której chodził Trajan Langdon, a w 2005 pracował jako dyrektor do spraw operacji koszykarskich na uniwersytecie Kansas[84], gdzie studiował jego syn. Jego kuzyni Lionel Chalmers i Craig Smith również grali w NBA. Na przedramieniu ma wytatuowaną postać Super Mario z piłką do koszykówki[85][86].
Remove ads
Osiągnięcia
Stan na 18 stycznia 2022, na podstawie[87], o ile nie zaznaczono inaczej.
- NCAA
- Mistrz:
- NCAA (2008)
- turnieju konferencji Big 12 (2006–2008)
- sezonu regularnego Big 12 (2006–2008)
- Uczestnik:
- rozgrywek Elite Eight turnieju NCAA (2007, 2008)
- turnieju NCAA (2006–2008)
- Obrońca roku konferencji Big 12 (2007)[88]
- Most Outstanding Player (MOP=MVP) turnieju:
- Zaliczony do:
- I składu:
- NCAA Final Four (2008)[91]
- defensywnego Big 12 (2006–2008)
- debiutantów Big 12 (2006)
- zawodników pierwszorocznych Big 12 (2006)
- turnieju Big 12 (2006, 2008)
- II składu Big 12 (2008)
- III składu Big 12 (2007)
- składu All-Big 12 honorable mention (2006)
- I składu:
- Drużyna Kansas Jayhawks zastrzegła należący do niego numer 15
- NBA
Mistrz NBA (2012, 2013)- Wicemistrz NBA (2011, 2014)
- Zaliczony do II składu debiutantów NBA (2009)[92]
- Uczestnik konkursu rzutów za 3 punkty NBA (2012)
- Lider play-off w średniej przechwytów (2009)[93]
- Inne
- Mistrz Ligi Mistrzów FIBA (2019)
- Zdobywca pucharu Grecji (2020)
Statystyki w NBA
Podsumowanie
Perspektywa
Na podstawie[94].
Sezon regularny
Play-offy
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads