Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Miami Heat
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Miami Heat – amerykański klub koszykarski z siedzibą w Miami grający w lidze NBA. Klub powstał z inicjatywy Billa Cunninghama, który znalazł inwestorów w osobach Zeva Bufmana, Teda Arisona i Lewisa Schuffela. Zespół występuje w Konferencji Wschodniej w dywizji południowo-wschodniej. Swoje mecze rozgrywa w hali Kaseya Center zlokalizowanej w centrum Miami. Właścicielem klubu jest Micky Arison, prezesem Pat Riley, a trenerem Erik Spoelstra.
Klub został założony w 1988 roku[1]. Jest jednym z dwóch zespołów, obok Orlando Magic, który reprezentuje stan Floryda w NBA. W ciągu 31 sezonów Heat siedemnastokrotnie występowali w fazie playoff, będąc dziesięciokrotnie mistrzami dywizji, czterokrotnie mistrzami Konferencji Wschodniej i trzykrotnie mistrzami ligi, pokonując Dallas Mavericks 4–2 w sezonie 2005-06, Oklahoma City Thunder 4–1 w sezonie 2011-12 i San Antonio Spurs 4-3 w sezonie 2012-13[2]. Według magazynu Forbes wartość zespołu w 2010 roku wynosiła 425 milionów dolarów[3].
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
W ostatnich sezonach w Miami zaszły duże zmiany, odeszło kilku podstawowych graczy – przede wszystkim jeden z jego najmocniejszych punktów – center Shaquille O’Neal (do Phoenix Suns) oraz Alonzo Mourning, Antoine Walker, Gary Payton, James Posey, Jason Williams i Jason Kapono. Klub w zamian pozyskał Shawna Mariona oraz Marcusa Banksa, przybył także center Jamaal Magloire.
Sezon 2007/2008 był dla klubu najsłabszym od prawie dwudziestu lat. Heat zakończyli go z bilansem 15-67 i zostali najgorszą drużyną w lidze. Po tym sezonie z funkcji trenera zrezygnował Pat Riley, a jego miejsce zajął Erik Spoelstra. Pat Riley pozostał jednak w klubie i pełni funkcję generalnego menadżera. W związku ze słabym wynikiem w sezonie 2007/2008, klubowi przypadł wysoki – drugi – numer w drafcie NBA, z którym wybrany został skrzydłowy Michael Beasley. W lutym 2009, klub postanowił wymienić pozyskanych rok wcześniej z Phoenix Shawna Mariona i Marcusa Banksa na Jermaine’a O’Neala i Jamario Moona. W sezonie 2008/2009 klub jeszcze przed zakończeniem rozgrywek zdołał zapewnić sobie awans do play-off. W skróconym przez lockuout sezonie zasadniczym 2011/2012 Miami Heat z wynikiem 46-20 zajęło drugie miejsce w konferencji wschodniej i awansowało do fazy play-off. W pierwszej rundzie Miami pokonało New York Knicks 4-1. W półfinałach konferencji pokonali zespół Indiana Pacers 4-2. W finale konferencji zmierzyli się z ekipą Boston Celtics, którą pokonali 4-3, awansując tym samym do finału NBA. Tam czekała na nich ekipa Oklahoma City Thunder, Heat byli jednak nie do zatrzymania, wygrali serię 4-1, a LeBron James został wybrany MVP finałów.
Przed sezonem 2012/2013 kontrakt z klubem podpisał Ray Allen. W tym sezonie Heat wygrali 27 meczów z rzędu, co stanowi drugą co do długości serię zwycięstw w historii NBA (dłuższa była tylko seria 33 zwycięstw Los Angeles Lakers). Seria została rozpoczęta 3 lutego zwycięstwem nad Toronto Raptors, a zakończona 27 marca porażką z Chicago Bulls. Sezon zasadniczy zakończyli z bilansem 66-16, najlepszym w lidze, notując najwięcej zwycięstw w sezonie i najwięcej wygranych we własnej hali (37) w historii klubu. W fazie play-off Miami pokonało 4-0 Milwaukee Bucks, a następnie 4-1 Chicago Bulls. W finale konferencji wygrali z Indiana Pacers 4-3. W finale NBA wygrali 4-3 z San Antonio Spurs. MVP finałów został ponownie LeBron James. W 2020 po raz szósty w historii klubu wystąpili w finałach NBA, gdzie przegrali z Los Angeles Lakers 4-2. Po 3 latach w 2023 roku Heat po raz 7 awansowali do finałów NBA, ale przegrali serię 4-1 z Denver Nuggets.
Remove ads
Zawodnicy
Podsumowanie
Perspektywa
Kadra w sezonie 2022/2023
Stan na 30 kwietnia 2023[4].
Trener: 
Erik Spoelstra
Asystenci: Chris Quinn • Malik Allen • Caron Butler • Anthony Carter • Octavio De La Grana • Eric Glass
Remove ads
Trenerzy
Zastrzeżone numery
W 2003 Heat, nie mając jeszcze żadnego zastrzeżonego numeru, zdecydowali się na bardzo nietypowy krok i zastrzegli numer 23 w podziękowaniu za zasługi Michaela Jordana, który nigdy nie grał w klubie z Miami. 30 marca 2009 zastrzeżony został numer Alonzo Mourninga
- 1 – Chris Bosh
- 3 – Dwyane Wade
- 10 – Tim Hardaway
- 23 – Michael Jordan (Chicago Bulls, Washington Wizards)
- 32 – Shaquille O’Neal
- 33 – Alonzo Mourning
W sezonie 2005-2006 Miami Heat dodatkowo uhonorowali numer Dana Marino za jego zasługi dla klubu ligi NFL – Miami Dolphins. Numer ten nie został jednak zastrzeżony i w sezonie 2010-2011 w barwach Heat grał z nim Mike Miller.
- 13 – Dan Marino (były futbolista Miami Dolphins)
Remove ads
Członkowie Koszykarskiej Galerii Sław
Nagrody i wyróżnienia
Podsumowanie
Perspektywa
Sezon
- LeBron James – 2012, 2013
- Dwyane Wade – 2006
- LeBron James – 2012, 2013
- Alonzo Mourning – 1999, 2000
- Rony Seikaly – 1990
- Isaac Austin – 1997
- Pat Riley – 1997
- Pat Riley – 2011
J. Walter Kennedy Citizenship Award[10]
- P.J. Brown – 1997
- Alonzo Mourning – 2002
- Tim Hardaway – 1997
- Alonzo Mourning – 1999
- Shaquille O’Neal – 2005, 2006
- Dwyane Wade – 2009, 2010
- LeBron James – 2011–2014
- Tim Hardaway – 1998, 1999
- Alonzo Mourning – 2000
- Dwyane Wade – 2005, 2006, 2011
- Dwyane Wade – 2007, 2012, 2013
- Jimmy Butler – 2020
- Alonzo Mourning – 1999, 2000
- LeBron James – 2011–2013
- P.J. Brown – 1997, 1999
- Bruce Bowen – 2001
- Dwyane Wade – 2005, 2009,2010
- LeBron James – 2014
- Hassan Whiteside – 2016
- Bam Adebayo – 2020
- Sherman Douglas – 1990
- Steve Smith – 1992
- Caron Butler – 2003
- Dwyane Wade – 2004
- Michael Beasley – 2009
- Kendrick Nunn – 2020
- Kevin Edwards – 1989
- Glen Rice – 1990
- Willie Burton – 1991
- Udonis Haslem – 2004
- Mario Chalmers – 2009
- Justise Winslow – 2016
- Tyler Herro – 2020
All-Star Weekend
Nominowani do meczu gwiazd[15]
- Goran Dragić – 2018
- Dwyane Wade – 2005–2016
- Alonzo Mourning – 1996, 1997, 2000-2002
- LeBron James – 2011-2014
- Chris Bosh – 2011–2016
- Shaquille O’Neal – 2005–2007
- Tim Hardaway – 1997, 1998
- Anthony Mason – 2001
Trenerzy All-Star[16]
- Stan Van Gundy – 2005
- Erik Spoelstra – 2013
Uczestnicy Rookie Challenge[17]
- Khalid Reeves – 1995
- Kurt Thomas – 1996
- Caron Butler – 2003
- Udonis Haslem – 2004–2005
- Dwyane Wade – 2004–2005
- Luther Head – 2006
- Michael Beasley – 2009–2010
- Norris Cole – 2012
- Dwyane Wade – 2010
Zwycięzcy konkursu rzutów za 3 punkty[19]
- Glen Rice – 1995
- Jason Kapono – 2007
- Daequan Cook – 2009
- James Jones – 2011
- Harold Miner – 1993, 1995
Zwycięzcy Skills Challenge[21]
- Dwyane Wade – 2006–2007
Zwycięzcy konkursu Shooting Stars[22]
- Chris Bosh – 2013–2015
Remove ads
Statystyczni liderzy NBA
Liderzy w skuteczności rzutów z gry[25]
- Shaquille O’Neal – 2005, 2006
Liderzy w skuteczności rzutów za 3 punkty[26]
- Jon Sundvold – 1989
- Jason Kapono – 2007
Statystyczni liderzy klubu
Podsumowanie
Perspektywa
Remove ads
Hala
- Miami Arena (1988-1999)
- American Airlines Arena (1999-)
Sukcesy
Remove ads
Poszczególne sezony
Podsumowanie
Perspektywa
Na podstawie[27]:. Stan na koniec sezonu 2024/25
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads