Mewa polarna

Mewa polarna^[4] (Larus glaucoides) – gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny mewowatych (Laridae), zamieszkujący Amerykę Północną, zimą także Europę. Nie jest zagrożony wyginięciem.

Mewa polarna

Larus glaucoides[1]
B. Meyer, 1822
Przedstawiciel podgatunku kumlieni w szacie godowej
Osobnik prawdopodobnie pierwszoroczny w szacie zimowej
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	siewkowe
Podrząd	mewowce
Rodzina	mewowate
Podrodzina	mewy
Rodzaj	Larus
Gatunek	mewa polarna
Synonimy
Larus Leucopterus Vieillot, 1820[2] Larus kumlieni Brewster, 1883[2] Larus thayeri W.S. Brooks, 1915[2]
Podgatunki
L. g. thayeri W.S. Brooks, 1915 L. g. glaucoides B. Meyer, 1822 L. g. kumlieni Brewster, 1883
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
obszary lęgowe      przeloty      zimowiska      zimowiska (rzadko)

Podgatunki i zasięg występowania

Mewa polarna zamieszkuje w zależności od podgatunku:

• mewa arktyczna^[4] (L. glaucoides thayeri) – północna Kanada od Wyspy Banksa na wschód do północnej części Zatoki Hudsona i Ziemi Baffina (na wschód do okolic Home Bay), na północ przez Wyspę Ellesmere’a do zachodniej Grenlandii (w pobliżu Qaanaaq). Zimuje na wybrzeżu Pacyfiku od południowo-zachodniej Kanady (Kolumbia Brytyjska) do północno-zachodniego Meksyku (Kalifornia Dolna); regularnie, ale niezbyt powszechnie pojawia się w regionie Wielkich Jezior^[5]. Systematyka tego taksonu przez wiele lat była sporna, przez niektórych badaczy był klasyfikowany jako podgatunek mewy srebrzystej (L. argentatus), inni uznawali go za osobny gatunek^[4][5][6].
• mewa polarna^[4] (L. glaucoides glaucoides) – Grenlandia. Zimuje na północnym Atlantyku, w tym na wybrzeżach północno-zachodniej Europy^[7]. Do Polski zalatuje sporadycznie (do 2013 stwierdzona 41 razy^[8]).
• mewa śnieżna^[4] (L. glaucoides kumlieni) – północno-wschodnia Kanada^[6]. Zimuje od południowo-wschodniej Kanady (Labrador) na południe po wschodnią część Wielkich Jezior i wschodnie wybrzeża USA (po Wirginię)^[7].

Morfologia

Wygląd

Wyraźny jedynie dymorfizm wiekowy. Dorosłe ptaki białe, o bladopopielatym grzbiecie i skrzydłach. Końce skrzydeł również białe. Dziób żółty z czerwoną plamką, nogi różowe. Od mewy bladej (Larus hyperboreus) różni się delikatniejszym dziobem i czerwoną obrączką wokół oka w okresie godowym. Osobniki młodociane w pierwszym roku szarobrązowe z ciemnymi plamkami, nogi różowe, dziób do połowy czarny, o różowej nasadzie. Szatę ostateczną osiągają w 4. roku życia.

Wymiary średnie

długość ciała ok. 50–66 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 115–140 cm
masa ciała ok. 820–1100 g

Ekologia i zachowanie

Biotop

Morskie wybrzeża, zapuszczając się niekiedy kilka kilometrów w głąb lądu. Zimuje na pełnym morzu, rzadziej nad brzegami rzek i jezior.

Jaja z kolekcji muzealnej

Gniazdo

Na klifie, tworzy niewielkie kolonie.

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 1–3 szarobrązowawych jaj pokrytych ciemnymi cętkami.

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres 28–30 dni przez obydwoje rodziców.

Pisklęta

Pierzą się w wieku 35–40 dni.

Pożywienie

Wszystkożerna. Poza bezkręgowcami i drobnymi kręgowcami, zarówno lądowymi jak i wodnymi, pożera również odpadki, a także rośliny.

Status i ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje mewę polarną za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Całkowitą liczebność populacji szacuje się na około 100–500 tysięcy osobników. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny^[3].

W Polsce objęta ścisłą ochroną gatunkową^[9].

Zobacz też

• ptaki Polski