Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Mieczysław Dębicki

generał, prezydent Warszawy Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mieczysław Dębicki
Remove ads

Mieczysław Dębicki (ur. 4 września 1926 w Pikułowicach, zm. 7 marca 2001 w Warszawie) – polski dowódca wojskowy, generał dywizji Wojska Polskiego, działacz partyjny, doktor nauk historycznych, szef Wojsk Ochrony Pogranicza (1965–1971), zastępca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju (1971–1983), prezydent miasta stołecznego Warszawy (1982–1986), I zastępca Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szef Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej (1986–1988) .

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Szybkie fakty Data urodzenia, Data śmierci ...
Thumb
Grób gen. Mieczysława Dębickiego i jego żony Henryki na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Syn Bartłomieja i Marii z domu Biliczak. W marcu 1944 wstąpił do 14 pułku ułanów jazłowieckich Armii Krajowej pod Lwowem. 8 sierpnia 1944 zgłosił się ochotniczo do służby w ludowym Wojsku Polskim. Został skierowany do szkoły podoficerskiej 4 samodzielnego batalionu szkolnego 4 Pomorskiej Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego. Po ukończeniu szkoły 1 stycznia 1945 został w stopniu kaprala zastępcą dowódcy kompanii 11 Pułku Piechoty do spraw polityczno-wychowawczych. Przeszedł szlak bojowy dywizji od Warszawy do Kołobrzegu, ranny w walkach o Kołobrzeg. Następnie został wyznaczony na stanowisko pisarza w sztabie 1 Armii Wojska Polskiego. Od lipca do listopada 1945 kształcił się w Oficerskiej Szkole Piechoty nr 2 w Gryficach, po której ukończeniu został promowany na stopień chorążego w korpusie oficerów piechoty. Po promocji został dowódcą plutonu strzeleckiego, a od września 1946 dowódcą plutonu szkolnego pułkowej szkoły podoficerskiej w 62 pułku piechoty w Ełku.

Po ukończeniu w listopadzie 1947 z oceną bardzo dobrą kursu oficerów sztabu pułku w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, służył w Wojskach Ochrony Pogranicza na kolejnych stanowiskach służbowych: pomocnik zastępcy komendanta 51 odcinka ds. zwiadu 11 oddziału WOP (1947-1948), starszy pomocnik kierownika sekcji wyszkolenia 13 Brygady Ochrony Pogranicza (1948-1949), zastępca szefa sztabu 23 Brygady WOP do spraw operacyjnych (1949-1951), kierownik sekcji operacyjnej - zastępca szefa sztabu 5 Brygady WOP (1951), starszy pomocnik kierownika sekcji sprawozdawczości w Wydziale 1 Dowództwa WOP w Warszawie (1951-1952), szef wydziału sprawozdawczości Oddziału I Dowództwa WOP (1952-1954), szef Oddziału Organizacyjno-Ewidencyjnego Dowództwa WOP (1954-1956). W 1952 ukończył liceum ogólnokształcące dla pracujących w Warszawie i zdał egzaminy maturalne. W latach 1956–1959 studiował w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego im. gen. Karola Świerczewskiego w Rembertowie, którą ukończył z oceną bardzo dobrą. Po ukończeniu studiów został dowódcą 16 Kaszubskiej Brygady WOP w Gdańsku (1959-1965). W grudniu 1964 ukończył w systemie zaocznym studia na Wydziale Historii Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR i uzyskał dyplom magistra historii. 5 listopada 1965 został szefem Wojsk Ochrony Pogranicza (w strukturze Ministerstwa Obrony Narodowej) – do września 1971. 3 października 1967 Rada Państwa PRL mianowała go na stopień generała brygady. Akt nominacyjny wręczył mu w Belwederze 10 października 1967 przewodniczący Rady Państwa Edward Ochab.

Od listopada 1971 do marca 1982 zastępca sekretarza – szef Sekretariatu Komitetu Obrony Kraju. W 1971 ukończył Kurs Przeszkolenia Kierowniczej Kadry szczebla taktyczno-operacyjnego wojsk lądowych w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. We wrześniu 1974 uzyskał stopień doktora nauk wojskowych w Akademii Sztabu Generalnego WP. W październiku 1975 na mocy uchwały Rady Państwa PRL awansowany do stopnia generała dywizji. Nominację wręczył mu 10 października 1975 w Belwederze I sekretarz Komitetu Centralnego PZPR Edward Gierek.

Od 18 lutego 1982 do 29 maja 1986 był prezydentem miasta stołecznego Warszawy. W tym okresie był urlopowany z WP. W lipcu 1986 powrócił do służby wojskowej i objął stanowisko zastępcy Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej do spraw szkolenia poza wojskiem, a następnie I zastępcy Głównego Inspektora Obrony Terytorialnej – szefa Inspektoratu Obrony Terytorialnej i Wojsk Obrony Wewnętrznej (od grudnia 1986 do grudnia 1988). Od stycznia 1989 do października 1990 był pełnomocnikiem rządu PRL/RP ds. pobytu wojsk radzieckich w Polsce - przewodniczącym delegacji polskiej w Polsko-Radzieckiej Komisji Mieszanej w Urzędzie Rady Ministrów. W październiku 1990 został przeniesiony do dyspozycji MON. Zawodową służbę wojskową zakończył 24 maja 1991 przechodząc w stan spoczynku.

Przez wiele lat był członkiem władz ZBoWiD, m.in. prezesem Głównego Sadu Koleżeńskiego (od 1976). W latach 1975–1982 był wiceprezesem Zarządu Warszawskiego ZBoWiD, a w kadencji 1985–1990 członkiem Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD[1]. Był także wiceprzewodniczącym Komisji Środowiskowej byłych żołnierzy 1 i 2 Armii WP oraz prezesem Klubu Kombatantów 4 Dywizji Piechoty im. Jana Kilińskiego. W lipcu 1984 był członkiem Społecznego Komitetu Obchodów 40-lecia Polski Ludowej w Warszawie[2]. Od 1990 działał z kolei w Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych. W 2001 był założycielem Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Krzyża Grunwaldu, a w latach 1998-2001 prezesem Klubu Generałów Wojska Polskiego.

Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera EII-1-5)[3].

Remove ads

Awanse

W trakcie wieloletniej służby w ludowym Wojsku Polskim otrzymywał awanse na kolejne stopnie wojskowe[4]:

  • chorąży – 1945
  • podporucznik – 1946
  • porucznik – 1947
  • kapitan – 1949
  • major – 1953
  • podpułkownik – 1958
  • pułkownik – 1962
  • generał brygady – 1967
  • generał dywizji – 1975

Życie prywatne

Mieszkał w Warszawie. Od 1954 był żonaty z Henryką z domu Hiziak (1926-2015). Małżeństwo miało córkę[4][3].

Odznaczenia

Remove ads

Przypisy

Bibliografia

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads