Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Monika Pyrek
polska lekkoatletka, tyczkarka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Monika Zofia Pyrek-Rokita (ur. 11 sierpnia 1980 w Gdyni) – polska lekkoatletka specjalizująca się w skoku o tyczce. Honorowa Ambasadorka Szczecina
W ciągu kariery 68-krotnie poprawiała rekord Polski[2]. Olimpijka z Sydney (2000), Aten (2004), Pekinu (2008) i Londynu (2012). Trzykrotna medalistka mistrzostw świata oraz wicemistrzyni Starego Kontynentu z 2006. Reprezentantka kraju w pucharze Europy i drużynowych mistrzostwach Europy. Pięciokrotnie laureatka Złotych Kolców dla najlepszej polskiej lekkoatletki sezonu (2001, 2003, 2005, 2006 oraz 2008), dwukrotna laureatka Plebiscytu „Przeglądu Sportowego” (2001 i 2005) i wielokrotna zwyciężczyni plebiscytu „Kuriera Szczecińskiego” na najlepszego sportowca województwa zachodniopomorskiego[3][4]. W 2009 odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009)[5] i tytułem Zasłużony dla miasta Szczecina. W 2023r. została Honorowym Obywatelem miasta Polanicy Zdrój.
W latach 2006–2014 członkini Komisji Zawodniczej EAA, w latach 2006–2013 członkini komisji zawodniczej PKOL, w latach 2009–2013 przewodnicząca komisji zawodniczej PKOL i członkini zarządu PKOL. W latach 2011–2015 członek Komisji Zawodniczej IAAF[6]. W latach 2016–2020 członkini Społecznej Rady Sportu przy Ministrze Sportu[7] oraz od 2016 roku członek Rady[8] oraz od 2019 Komitetu Zawodniczego Polskiej Agencji Antydopingowej. Na swoje piąte Igrzyska Olimpijskie (Rio de Janeiro 2016) pojechała jako kandydatka do Komisji Zawodniczej MKOL[9].
Na początku 2013 ogłosiła zakończenie kariery sportowej[10][11]. Po zakończeniu kariery sportowej założyła Fundację Moniki Pyrek[12] realizującą projekty dla dzieci i młodzieży upowszechniający sport przez zabawę m.in. Monika Pyrek Camp[13], Alternatywne Lekcje WF[14], E-platforma[15][16], Monika Pyrek Tour[17] oraz konferencje dotyczące dwutorowej kariery sportowej „Siła Sportu – uporządkuj, zaplanuj, zadbaj o swoją przyszłość”[18]. W 2017 utworzyła Fundusz Stypendialny „Skok w marzenia” dla młodych sportowców[19].
Remove ads
Młodość
Jest córką Zbigniewa Pyrka i Bożeny Kuźlik. Jej matka była księgową, a ojciec – marynarzem floty handlowej[20]. Ma starszego brata[21].
Absolwentka IX Liceum Ogólnokształcącego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Gdyni, Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku oraz Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego[2].
Kariera sportowa
Podsumowanie
Perspektywa
Początki
W szkole podstawowej grała w koszykówkę[22]. Lekkoatletykę zaczęła uprawiać w 1994 w Bałtyku Gdynia. Jej pierwszym trenerem była Bogusława Klimaszewska, a konkurencjami – skok wzwyż i wielobój[23]. W 1995 jej trenerem został Edward Szymczak i dzięki niemu rozpoczęła starty w skoku o tyczce, w powstałym po likwidacji sekcji lekkoatletycznej w Bałtyku Klubie Lekkoatletycznym Gdynia (KL Gdynia). W 1996 osiągnęła już wynik 3,60 (85 na świecie)[24] W 1997 wystąpiła w reprezentacji Polski na mistrzostwach Europy juniorów, podczas których uplasowała na 10. miejscu wyrównując swój – osiągnięty w eliminacjach tych zawodów – rekord Polski wynikiem 3,80[25][26]. W 1998 zadebiutowała w pucharze Europy wygrywając zawody w Malmö[27] i dwukrotnie w czasie konkursu poprawiając własny rekord kraju[25]. Dwa miesiące później została we Francji wicemistrzynią świata juniorek[28] poprawiając w czasie zawodów rekord Polski aż pięciokrotnie[25]. W gronie seniorek zajęła na mistrzostwach Europy w Budapeszcie siódmą lokatę czterokrotnie poprawiając własny rekord kraju[2][25]. 17 września ponownie uzyskała wynik lepszy od rekordy Polski, ale już kilka dni później rekordową wysokość odebrała jej Anna Wielgus, skacząc 3,84[25]. W debiucie na halowych mistrzostwach świata w 1999 była jedenasta[29]. Zajęła 4. miejsce na mistrzostwach Europy juniorów w 1999[30].
2000–2004
Sezon 2000 zaczęła od odpadnięcia w eliminacjach halowych mistrzostw Europy, w których debiutowała[2]. Po zwycięstwie w zawodach I ligi pucharu Europy[27] wygrała mistrzostwa Polski[31], a następnie zajęła siódme miejsce w finale igrzysk olimpijskich w Sydney[2].
1 lipca 2001 zdobyła kolejny złoty medal mistrzostw Polski[31][32] ustanawiając, wynikiem 4,61 m, nowy rekord Europy[33][34]. Podczas młodzieżowych mistrzostw Europy w Amsterdamie osiągnęła wynik 4,40 i została złotą medalistką tej imprezy[35]. Trzy dni po tym sukcesie z rezultatem 4,57 zajęła trzecie miejsce w mityngu DN Galan[36]. Po tych sukcesach wygrała w Ottawie igrzyska frankofońskie[37], których Polska była gościem[38]. Na rozegranych w Edmonton mistrzostwach świata zdobyła pierwszy w karierze medal ogólnoświatowej imprezy seniorskiej – z wynikiem 4,55 była trzecia, przegrywając jedynie ze Stacy Dragilą (złoto) i Swietłaną Fieofanową (srebro)[39]. Zdobywając medal, była wówczas najmłodszą medalistką mistrzostw świata w skoku o tyczce (miała wtedy niespełna 21 lat). Na koniec sezonu była jeszcze czwarta w igrzyskach dobrej woli[2] oraz finale Grand Prix[40]. Po sezonie rozstała się ze swoim trenerem Edwardem Szymczakiem[23], a jej nowym szkoleniowcem został Wiaczesław Kaliniczenko.
W 2002 na arenie międzynarodowej pojawiła się jej największa krajowa konkurentka Anna Rogowska. W marcu obie reprezentowały Polskę na halowych mistrzostwach Europy – Pyrek zdobyła tam brązowy medal[41], a Rogowska odpadła w eliminacjach. Latem w Monachium podczas czempionatu Starego Kontynentu Pyrek nie awansowała do finału, a Rogowska uplasowała się w nim na siódmym miejscu[42]. Po niepowodzeniach na mistrzostwach na zawodach w Londynie tyczkarka ustanowiła ponownie rekord Polski, pokonując poprzeczkę zawieszoną na wysokości 4,62[25].
Na początku 2003 zdobyła pierwszy w karierze medal – brązowy – halowych mistrzostw świata[43]. Po zwycięstwie w zawodach I ligi pucharu Europy w Finlandii[27] zajęła w Paryżu czwarte miejsce na mistrzostwach świata po zaliczeniu w pierwszych próbach wysokości 4,25, 4,35 i 4,45 w trzecim podejściu uzyskała 4,55, a na wysokości 4,60 strąciła poprzeczkę trzykrotnie odpadając z walki o medale[44].
W sezonie olimpijskim 2004 najpierw była piąta w halowych mistrzostwach świata, a następnie uplasowała się na drugim miejscu w zawodach superligi pucharu Europy w Bydgoszczy[2]. 4 lipca straciła na rzecz Rogowskiej rekord kraju[25]. Podczas finału igrzysk olimpijskich po zaliczeniu w pierwszych próbach wysokości 4,20, 4,40 oraz 4,45 w konkursie, oprócz Pyrek, pozostały dwie Rosjanki i Rogowska[45]. Pyrek strąciła trzy próby na wysokości 4,65 i odpadła z rywalizacji zajmując ostatecznie czwarte miejsce[45]. 3 września w Brukseli skoczyła 4,72 m, poprawiając rekord Polski, który przetrwał do maja 2005[25].
2005–2010
Po igrzyskach w Atenach w marcu 2005 zdobyła brązowy medal halowych mistrzostw Europy przegrywając srebro z koleżanką z reprezentacji Anną Rogowską[41]. W lipcu skończyła studia na Uniwersytecie Gdańskim[22]. W sezonie letnim zdobyła swój drugi medal mistrzostw świata – w Helsinkach została wicemistrzynią globu[46].
W 2006 uplasowała się na czwartym miejscu na halowych mistrzostwach świata[2] i została wicemistrzynią Europy w lekkoatletyce[47]. Na koniec sezonu zajęła piąte miejsce w pucharze świata[48]. W 2007 na mistrzostwach świata w Osace z wynikiem 4,75 zajęła czwarte miejsce[49]. 22 września podczas zawodów światowego finału lekkoatletycznego w Stuttgarcie skoczyła 4,82 m, ustanawiając życiowy rekord.
W 2008 zdobyła brązowy medal halowych mistrzostw świata w Walencji[50]. Przed igrzyskami olimpijskimi wystąpiła gościnnie w nagraniu Marii Sadowskiej „Szybciej, wyżej, dalej”[51]. W olimpijskim finale w Pekinie zajęła piąte miejsce z wynikiem 4,70 (wysokość tę zaliczyła w drugiej próbie) – wcześniej w pierwszych podejściach skakała na 4,45, 4,55 i 4,65, a 4,75 trzykrotnie strącała[52].
Nie uczestniczyła w marcu 2009 w halowych mistrzostwach Europy, za to w czerwcu wygrała rywalizację w zawodach superligi drużynowego czempionatu Starego Kontynentu, a wynikiem 4,70 m ustanowiła rekord imprezy. Na mistrzostwach świata po niezaliczeniu żadnej wysokości przez Jelenę Isinbajewą, zdobyła drugi w karierze srebrny medal globalnego czempionatu, przegrywając tylko z koleżanką z reprezentacji Anną Rogowską[53]. W 2010 po nieudanych startach w mityngach zagranicznych (spowodowanych kontuzją stopy nogi odbijającej) i nieuzyskaniu, wymaganego przez Polski Związek Lekkiej Atletyki, minimum do zakwalifikowania się do reprezentacji na mistrzostwa Europy postanowiła zakończyć starty w tym sezonie.
2011–2012
Po ponad półrocznej przerwie wróciła do sportu w sezonie halowym 2011, uzyskując w swoim pierwszym starcie, na mityngu Samsung Pole Vault Stars w Doniecku, wynik 4,60[54][55] – rezultat ten jest lepszy od minimum PZLA do reprezentacji na halowe mistrzostwa Europy w Paryżu[56] jednak tyczkarka zapowiedziała, że nie wystąpi w tych zawodach[57]. Drugim i zarazem ostatnim występem Polski w sezonie halowym 2011 był start w halowym mityngu Pedro’s Cup w Bydgoszczy – Pyrek zajęła czwarte miejsce uzyskując wynik 4,40 m[58][59]. Podczas mistrzostw świata w Daegu zajęła 10. miejsce (ex aequo z Anną Rogowską i Kristiną Gadschiew[60]), zaliczając 4,55 m.
Sezon 2012 rozpoczęła od zajęcia siódmego miejsca z wynikiem 4,40 m podczas halowego mityngu Pedro’s Cup w Bydgoszczy[61]. Letni sezon 2012 zainaugurowała 11 maja na mityngu Diamentowej Ligi w Ad-Dausze, jednak nie zaliczyła żadnej wysokości, mając trzy nieudane próby na wysokości 4,20 m[62]. Podczas rozgrywanych w Nowym Jorku zawodów Diamentowej Ligi – Adidas Grand Prix – zaliczyła wysokość 4,50 m, uzyskując tym samym kwalifikację na start w czwartych w jej karierze igrzyskach olimpijskich[63]. Podczas 30. IO w Londynie nie awansowała do finału skoku o tyczce kobiet, zaliczając wysokość 4,40 m w kwalifikacjach[64].
Remove ads
Działalność pozasportowa
28 listopada 2010 w parze z Robertem Rowińskim zwyciężyła w finale 12. edycji programu rozrywkowego TVN Taniec z gwiazdami[65][a].
Po zakończeniu kariery sportowej na początku 2013 rozpoczęła pracę jako prezenterka w Radiu Szczecin[66], dla którego przez cztery lata prowadziła autorski program Potyczki Moniki Pyrek. (Zakończyła pracę z końcem 2016 roku)
Życie prywatne
12 stycznia 2013 wyszła za starszego o 15 lat menedżera Norberta Rokitę, którego poznała w 2000 podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w Sydney[21]. Mają dwóch synów: Grzegorza (ur. 2013) i Juliana (ur. 2017). Mieszkają na szczecińskim Pogodnie[67][68].
Osiągnięcia
Podsumowanie
Perspektywa
Międzynarodowe
Mistrzostwa Polski
.jpg)
Stadion
Monika Pyrek zdobyła podczas swojej kariery 11 złotych i 3 srebrne medale mistrzostw Polski seniorów – wyczyn ten czyni ją najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii skoku o tyczce w Polsce[2][71][72].
Hala
Tyczkarka wywalczyła 11 tytułów halowych mistrzostw Polski seniorów – wyczyn ten czyni ją najbardziej utytułowaną zawodniczką w historii skoku o tyczce w Polsce[2][73].
Remove ads
Rekordy życiowe
Światowy ranking lekkoatletyczny (do 2006 ranking IAAF)
- 2001 – 3. miejsce
- 2002 – 3. miejsce
- 2003 – 6. miejsce
- 2004 – 5. miejsce
- 2005 – 2. miejsce
- 2006 – 2. miejsce
- 2007 – 3. miejsce
- 2008 – 3. miejsce
- 2009 – 3. miejsce
Ranking Track and Field News
Listy światowe
- 2001 – 3. miejsce (4,61 m)
- 2002 – 6. miejsce (4,62 m)
- 2003 – 7. miejsce (4,60 m)
- 2004 – 5. miejsce (4,72 m)
- 2005 – 3. miejsce (4,70 m)
- 2006 – 2. miejsce (4,75 m)
- 2007 – 3. miejsce (4,82 m)
- 2008 – 4. miejsce (4,75 m)
- 2009 – 5. miejsce (4,78 m)
Odznaczenia
Uwagi
- Propozycję udziału w programie otrzymała już w 2008 po udziale w Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie, jednak wówczas nie przyjęła zaproszenia z uwagi na zobowiązania zawodowe[21]
Przypisy
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads