Myszochomikowate

Myszochomikowate^[2] (Calomyscidae) – monotypowa rodzina ssaków z nadrodziny myszowych (Muroidea) w obrębie rzędu gryzoni (Rodentia).

Myszochomikowate

Calomyscidae
Vorontsov & Potapova, 1979
Przedstawiciel rodzaju – myszochomik (Calomyscus sp.)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	Supramyomorpha
Infrarząd	myszokształtne
Nadrodzina	myszowe
Rodzina	myszochomikowate
Typ nomenklatoryczny
Rodzina: Calomyscus O. Thomas, 1905 Rodzaj: Calomyscus bailwardi O. Thomas, 1905
Synonimy
Rodziny: Calomyscini Vorontsov & Potapova, 1979 Calomyscinae Musser & Carleton, 1993
Rodzaje i gatunki
Calomyscus O. Thomas, 1905[1] – myszochomik 14 gatunków (w tym 2 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

Rodzina obejmuje gatunki występujące w Azji (Azerbejdżan, Turcja, Syria, Iran, Turkmenistan, Afganistan i Pakistan)^[3][4][5].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 66–98 mm, długość ogona 55–104 mm, długość ucha 12–21 mm, długość tylnej stopy 13–25 mm; masa ciała 14–39 g^[4][6].

Systematyka

Rodzaj Calomyscus zdefiniował w 1905 roku angielski zoolog Oldfield Thomas w artykule poświęconym opisowi kolekcji ssaków uzyskanej przez płk. A.C. Bailwarda w Persji i Armenii, opublikowanym w czasopiśmie Abstracts of the Proceedings of the Zoological Society of London^[1]. Gatunkiem typowym jest (oznaczenie monotypowe) myszochomik długoogonowy (C. bailwardi).

Etymologia

Calomyscus: gr. καλος kalos ‘piękny’^[7]; μυσκος muskos ‘myszka’, zdrobnienie od μυς mus, μυος muos ‘mysz’^[8].

Podział systematyczny

Do rodziny należy jeden rodzaj myszochomik^[2] (Calomyscus) z następującymi występującymi współcześnie gatunkami^[9][6][3]:

Grafika	Gatunek	Autor i rok opisu	Nazwa zwyczajowa[2]	Podgatunki[4][3][6]	Rozmieszczenie geograficzne[4][3][6]	Podstawowe wymiary[4][6][a]	Status IUCN[10]
	Calomyscus bailwardi	O. Thomas, 1905	myszochomik długoogonowy	gatunek monotypowy	zachodni i południowy Iran (góry Zagros i północne góry Genu); być może południowo-wschodnia Turcja	DC: 8–9,2 cm DO: 8,1–9,2 cm MC: 17–22 g	LC
	Calomyscus hotsoni	O. Thomas, 1920	myszochomik stokowy	gatunek monotypowy	wschodni i południowo-wschodni Iran oraz południowo-zachodni i południowy Pakistan	DC: 6,7–8,5 cm DO: 7,3–9 cm MC: – g	LC
	Calomyscus baluchi	O. Thomas, 1920	myszochomik beludżystański	3 podgatunki	skaliste obszary w północnym i wschodnim Afganistanie oraz północno-zachodnim i zachodnim Pakistanie	DC: 7,3–9,7 cm DO: 6,3–10,2 cm MC: 15–30 g	LC
	Calomyscus mystax	Kashkarov, 1925	myszochomik turkmeński	gatunek monotypowy	zachodni i południowy Turkmenistan, północno-wschodni Iran (Uly Balkan oraz zachodni i środkowy Kopet-dag)	DC: 7–9,8 cm DO: 6,2–10,4 cm MC: brak danych	LC
	Calomyscus elburzensis	G.G. Goodwin, 1938	myszochomik górski	3 podgatunki	góry północnego i północno-wschodniego Iranu (na wschód od gór Elburs), południowo-zachodniego i południowego Turkmenistanu oraz północno-zachodniego Afganistanu	DC: 8,2–8,8 cm DO: 8,4–9 cm MC:brak danych	LC
	Calomyscus grandis	Schlitter & Setzer, 1973	myszochomik wielki	gatunek monotypowy	Iran (wulkan Demawend, środkowa część gór Elbrus; granice zasięgu nieznane)	DC: 7,5–9,4 cm DO: 8,8–9,9 cm MC: brak danych	DD
	Calomyscus darvishi	Rezazadeh, Zali, Ahmadzadeh, Siahsarvie & Aliabadian, 2024		gatunek monotypowy	Iran (znany tylko z miejsca typowego z ostanu Isfahan, w zachodniej części centralnych gór Zagros)[11]	DC: około 8,6 cm DO: około 10,9 cm MC: brak danych[11]	NE
	Calomyscus kiabii	Rezazadeh, Ahmadzadeh & Aliabadian, 2024		gatunek monotypowy	północno-zachodni Iran (znany z 3 miejsc: miejsca typowego w Piranszahr (ostan Azerbejdżan Zachodni), Saghghez (ostan Kurdystan) i Hir (ostan Ardabil))[12]	DC: około 7,7 cm DO: około 9,4 cm MC: brak danych[11]	NE
	Calomyscus urartensis	Vorontsov & Kartavseva, 1979	myszochomik skalny	gatunek monotypowy	południowo-zachodni Azerbejdżan i skrajny północno-zachodni Iran; prawdopodobnie południowo-wschodnia Turcja	DC: 7,8–9,1 cm DO: 7,5–9,3 cm MC: 15–39 g	LC
	Calomyscus tsolovi	Peshev, 1991	myszochomik syryjski	gatunek monotypowy	Syria (dystrykt Dara (zasięg oparty na zaledwie 14 zebranych okazach))	DC: 6,6–7,5 cm DO: 5,5–6,6 cm MC: brak danych	DD
	Calomyscus behzadi	Akharirad, Dezhman, Aliabadian, Siahsarvie, Shafaeipour & Mirshamsi, 2021		gatunek monotypowy	zachodni Iran (znany z 2 miejsc: Songor (ostan Kermanszah) i Ghalarang (ostan Ilam)	DC: około 8,3 cm DO: około 9,2 cm MC: brak danych[13]	NE
	Calomyscus kermanensis	Dezhman, Akbarirad, Aliabadian, Siahsarvie, Shafaeipour & Mirshamsi, 2023		gatunek monotypowy	Iran (ostany Kohgiluje wa Bujerahmad, Fars, Kerman, Jazd i Hormozgan (góry Genu) w północno-wschodniej części Zatoki Perskiej)[14]	DC: 6,5–9,1 cm DO: 7,4–10,2 cm MC: brak danych[15]	NE

Kategorie IUCN:  LC  – gatunek najmniejszej troski,  DD  – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia;  NE  – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

Opisano również gatunki wymarłe:

• Calomyscus delicatus Aguilar, Brandy & Thaler, 1984^[16] (Hiszpania; miocen)
• Calomyscus minor De Bruijn, Dawson & Mein, 1970^[17] (Grecja; pliocen)

Uwagi

1. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała