Nocolot szary

Nocolot szary^[4] (Nyctibius griseus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny nocolotów (Nyctibiidae), występujący w Ameryce Centralnej, Ameryce Południowej aż po północną Argentynę i Urugwaj, oraz na Trynidadzie i Tobago^[2]. Nie jest zagrożony.

Nocolot szary

Nyctibius griseus[1]
(J.F. Gmelin, 1789)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	nocolotowe
Rodzina	nocoloty
Rodzaj	Nyctibius
Gatunek	nocolot szary
Synonimy
Caprimulgus griseus J.F. Gmelin, 1789[2]
Podgatunki
N. g. panamensis Ridgway, 1912 N. g. griseus (J.F. Gmelin, 1789)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]
najmniejszej troski
Zasięg występowania

Systematyka i zasięg występowania

Czasem uznawany za jeden gatunek z nocolotem północnym (Nyctibius jamaicensis), który wygląda niemal identycznie, ale wyraźnie różni się głosem^[2]. Obecnie wyróżnia się dwa podgatunki N. griseus^[2][5]:

• N. g. panamensis Ridgway, 1912 – wschodnia Nikaragua do zachodniej Panamy, zachodnia Kolumbia i zachodni Ekwador
• N. g. griseus (J.F. Gmelin, 1789) – Trynidad i Tobago, północna i środkowa Ameryka Południowa na wschód od Andów, na południu po północną Argentynę i Urugwaj

Morfologia

Nocolot szary z rozwartym dziobem

Nocolot szary wtapiający się w otoczenie

Wygląd

Nocolot szary ma bardzo krótkie nogi i długi, czasami równy połowie długości ciała ogon. Jego brązowoszare, wyraźnie plamkowane i kreskowane upierzenie czyni go niemal niewidocznym wśród obrośniętych porostami gałęzi.

Średnie wymiary

• Długość ciała: 33–38 cm^[2]
• Rozpiętość skrzydeł: 85 cm
• Masa ciała: 145–202 g^[2]

Ekologia i zachowanie

Biotop

Obrzeża lasów, niezbyt gęste lasy, pola uprawne porośnięte pojedynczymi drzewami.

Tryb życia

Aktywny nocą, podczas której poluje na drobne zwierzęta. Dzień spędza podobnie jak sowy, siedząc na pniu sztywno wyprostowany na pieńku lub na złamanej gałęzi, z dziobem i głową skierowanymi ku górze, próbując upodobnić się do kawałka drzewa. Zaniepokojony nocolot przyjmuje pionową postawę ciała i zamiera w bezruchu lub próbuje nastraszyć napastnika, strosząc pióra, szeroko otwierając oczy i dziób.

Pożywienie

Żywi się owadami, których wypatruje w nocy ze stanowiska na drzewie, po czym wraca do niego, by spokojnie zjeść swoją zdobycz.

Rozmnażanie

Samica składa 1 jajo zazwyczaj na szczycie pnia złamanego drzewa. Oboje rodzice wysiadują jajo, a później karmią pisklę. Młody ptak wylatuje z gniazda po około 44 dniach od wyklucia.

Status

Przez IUCN nocolot szary klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 0,5–5,0 milionów dorosłych osobników. Globalny trend liczebności oceniany jest jako lekko spadkowy ze względu na niszczenie siedlisk^[3].