Ocelot chilijski

Ocelot chilijski^[8], kot górski^[9], kodkod^[9], kot chilijski^[9] (Leopardus guigna) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny kotów (Felinae) w obrębie rodziny kotowatych (Felidae). Jest najmniejszym kotowatym półkuli zachodniej.

Ocelot chilijski

Leopardus guigna[1]
(Molina, 1782)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Rodzina	kotowate
Rodzaj	ocelot
Gatunek	ocelot chilijski
Synonimy
Felis guigna Molina, 1782[2] Felis tigrillo Schinz, 1844[3] Felis guigna molinae Osgood, 1943[4] Oncifelis santacrucensis Artayeta, 1950[5]
Podgatunki
L. g. guigna (Molina, 1782) L. g. tigrillo (Schinz, 1844)[6]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[7]
narażony na wyginięcie
Zasięg występowania

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1782 roku hiszpańsko-chilijski przyrodnik Juan Ignacio Molina nadając mu nazwę Felis guigna^[2]. Holotyp pochodził z Valdivia, w Chile^[10].

Czasami umieszczany w rodzaju Oncifelis. Dane molekularne i morfologiczne wykazują, że L. guigna i L. geoffroyi są taksonami siostrzanymi; analizy linii genetycznych mtDNA pokazują, że ich ostatni wspólny przodek występował około 2-3 mln lat temu^[11]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają dwa podgatunki^[11].

Etymologia

• Leopardus: gr. λεοπαρδος leopardos „lampart, pantera”^[12].
• guigna: lokalna nazwa ocelota chilijskiego^[13].
• tigrillo: hiszp. tigrillo „ocelot”, od tigre „tygrys”; przyrostek zdrabniający -illo^[13].

Zasięg występowania

Ocelot chilijski występuje w południowo-zachodniej Ameryce Południowej zamieszkując w zależności od podgatunku^[11]:

• L. guigna guigna – południowe Chile i Argentyna.
• L. guigna tigrillo – środkowe Chile.

Morfologia

Długość ciała 39–51 cm, ogona 19,5–25 cm; masa ciała dorosłych samców 1,7–3 kg, dorosłych samic 1,3–2,1 kg^[14]. Mają sierść szarobrązową lub rdzawobrązową pokrytą małymi ciemnymi plamkami.

Ekologia

Odżywiają się drobnymi gryzoniami, ptakami i gadami. Prowadzą nocny i okazjonalnie nadrzewny tryb życia.

Rozwój i życie kodkodów nie są do końca znane, jednak przypuszcza się, że w jednym miocie rodzi się od jednego do trzech młodych, a przeciętny osobnik żyje około 11 lat. Niewiele wiadomo o liczebności populacji tego gatunku, jednak przypuszcza się, że ze względu na karczowanie lasów może być gatunkiem zagrożonym. Jest chroniony zarówno w Chile jak i w Argentynie.