Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Robin Söderling
tenisista szwedzki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Robin Bo Carl Söderling (ur. 14 sierpnia 1984 w Tibro) – tenisista szwedzki, finalista French Open 2009 i French Open 2010, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Remove ads
Kariera tenisowa
Podsumowanie
Perspektywa
Treningi tenisowe Söderling rozpoczął w wieku 5 lat. Ma na koncie wiele sukcesów juniorskich, w 2001 roku triumfował w nieoficjalnych mistrzostwach świata w Orange Bowl (w finale pokonał Argentyńczyka Juana Mónaco), był również mistrzem Europy w singlu (i wicemistrzem w deblu). Sezon 2001 zakończył na 4. miejscu światowego rankingu juniorów. W tym samym roku debiutował w cyklu zawodowym ATP World Tour, dopuszczony z "dziką kartą" do turnieju w Sztokholmie (odpadł w II rundzie).
W dwóch kolejnych latach regularnie poprawiał swoją pozycję w rankingu seniorskim, w 2003 roku awansując do pierwszej setki na świecie. W 2002 roku debiutował w imprezie wielkoszlemowej – przeszedł I rundę na US Open. W 2003 roku wygrał dwa turnieje kategorii ATP Challenger Tour, a podczas Wimbledonu osiągnął III rundę, eliminując m.in. Martina Verkerka. Na koniec sezonu Söderling awansował do finału w Sztokholmie, gdzie przegrał 5:7, 6:3, 6:7(4) z Amerykaninem Mardym Fishem.
W 2004 roku odniósł pierwsze turniejowe zwycięstwo rangi ATP World Tour – w finale w Lyonie pokonał Belga Xaviera Malisse'a. Ponadto Szwed doszedł do finału w Marsylii, gdzie finałowy mecz przegrał z Dominikiem Hrbatým.
W 2005 roku wygrał zawody w Mediolanie, po zwycięstwie w finale nad Radkiem Štěpánkiem. Regularne występy w 2006 roku – finał w Memphis przegrany z Haasem, półfinały i ćwierćfinały innych imprez – pozwoliły mu na dalszy awans w rankingu.
Sezon 2007 Söderling zakończył bez większych sukcesów, natomiast w roku 2008 wygrał trzeci tytuł ATP World Tour. Powtórzył wyczyn z 2004 roku wygrywając Lyonie, tym razem w finale z Julienem Benneteau. Söderling zwyciężył również w rozgrywkach deblowych wspólnie z Jonasem Björkmanem w Båstad oraz doszedł do dwóch innych finałów rozgrywek ATP World Tour w grze pojedynczej, w Rotterdamie (porażka z Michaëlem Llodrą) oraz Memphis (porażka z Steve'em Darcisem).
W maju 2009 roku Szwed doszedł do finału wielkoszlemowego Rolanda Garrosa, pokonując po drodze m.in. Davida Ferrera, obrońcę tytułu Rafaela Nadala, Nikołaja Dawydienkę i Fernando Gonzáleza. W finale przegrał wynikiem 1:6, 6:7(1), 4:6 z Rogerem Federerem. W połowie lipca wygrał turniej na ziemnych kortach w Båstad. Mecz finałowy zakończył się zwycięstwem Söderlinga nad Juanem Mónaco. We wrześniu Szwed awansował do ćwierćfinału US Open, eliminując wcześniej m.in. Nikołaja Dawydienkę; przegrał z Federerem. Do końca roku osiągnął również ćwierćfinały rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Szanghaju (porażka z Feliciano Lópezem) oraz Paryżu (porażka z Novakiem Đokoviciem). Na koniec roku zakwalifikował się po raz pierwszy w karierze do kończącego sezon turnieju ATP World Tour Finals. Z fazy grupowej Söderling wyszedł na pierwszym miejscu po wygranych pojedynkach nad Nadalem i Đokoviciem, jednak w półfinale został pokonany przez Juana Martína del Potro.
Piąty turniej rangi ATP World Tour Szwed wygrał w lutym 2010 roku w Rotterdamie, eliminując po drodze m.in. Dawydienkę, a w finale Michaiła Jużnego. Kolejny w sezonie finał rozegrał w kwietniu w Barcelonie, jednak w finałowym meczu uległ Fernando Verdasco. Majowy występ podczas Rolanda Garrosa Söderling zakończył, jak w 2009 roku, dochodząc do finału. W ćwierćfinale po raz pierwszy w karierze pokonał Rogera Federera, w półfinale Tomáša Berdycha, natomiast w finale wynikiem 4:6, 2:6, 4:6 nie sprostał Rafaelowi Nadalowi. Na Wimbledonie zakończył swój start na ćwierćfinale po porażce z Nadalem. W lipcu osiągnął finał zawodów w Båstad, jednak finałowe spotkanie przegrał z Nicolásem Almagro. We wrześniu, podczas rywalizacji na US Open Szwed dotarł do ćwierćfinału, jednak mecz o dalszą fazę turnieju przegrał z Federerem. W listopadzie, w paryskiej hali Bercy Söderling wygrał pierwszy w karierze turniej rangi ATP World Tour Masters 1000, eliminując po drodze m.in. Andy'ego Roddicka, a w finale pokonując 6:1, 7:6(1) Gaëla Monfilsa. W listopadzie wystąpił, po raz drugi z rzędu, w kończącym sezon turnieju ATP World Tour Finals w Londynie. W grupie wygrał jedno spotkanie (z Ferrerem), przegrał zaś dwa (z Murrayem i Federerem) i odpadł w pierwszej fazie turnieju.
W styczniu 2011 roku Szwed wygrał zawody w Brisbane. W drodze po tytuł nie przegrał seta, a w finale wynikiem 6:3, 7:5 pokonał Andy'ego Roddicka. W lutym Söderling obronił tytuł z Rotterdamu. Spotkanie finałowe zakończyło się zwycięstwem Szweda w trzech setach 6:3, 3:6, 6:3 nad Jo-Wilfriedem Tsongą. Trzeci turniej w sezonie Szwed wywalczył w Marsylii, wygrywając w meczu o tytuł z Chorwatem Marinem Čiliciem. W połowie lipca szwed zatriumfował w Båstad, gdzie w pojedynku finałowym był lepszy od Davida Ferrera. Był to jednak ostatni rozegrany przez Szweda w sezonie turniej. W następnych miesiącach zdiagnozowano u niego mononukleozę[1]. Choroba wykluczyła Söderlinga ze startów również w 2012 i 2013 roku[2]. 23 grudnia 2015 poinformował on o oficjalnym zakończeniu kariery zawodowej[3].
Jako reprezentant Szwecji Söderling debiutował w Pucharze Davisa w lutym 2004 roku, przegrywając z Australijczykiem Lleytonem Hewittem. W 2006 roku zdobył dwa punkty w meczu z Brazylią, przyczyniając się do pozostania Szwecji w najwyższej grupie rozgrywkowej Pucharu Davisa. Wygrał również dwa mecze w lutym 2007 roku, pokonując Białorusinów Wałczkoua i Mirnego. Bilans jego występów pucharowych w singlu wyniósł 13 zwycięstw i 3 porażki, z kolei w deblu 1 wygrana i 1 przegrana.
Söderling wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 2004 roku. W grze pojedynczej odpadł w I rundzie z Feliciano Lópezem, a w deblu – w parze z Thomasem Enqvistem – w I rundzie ulegli Jonatanowi Erlichowi i Andy'emu Ramowi. W 2008 roku w Pekinie ponownie przegrał w I rundach gier singlowych i deblowych.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w listopadzie 2010 roku.
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (10–10)
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
| Finalista | 1. | 26 października 2003 | Sztokholm | Twarda (hala) |  Mardy Fish |
5:7, 6:3, 6:7(4) |
| Finalista | 2. | 29 lutego 2004 | Marsylia | Twarda (hala) |  Dominik Hrbatý |
6:4, 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 10 października 2004 | Lyon (1) | Dywanowa (hala) |  Xavier Malisse |
6:2, 3:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 6 lutego 2005 | Mediolan | Dywanowa (hala) |  Radek Štěpánek |
6:3, 6:7(2), 7:6(5) |
| Finalista | 3. | 26 lutego 2006 | Memphis | Twarda (hala) |  Tommy Haas |
3:6, 2:6 |
| Finalista | 4. | 24 lutego 2008 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Michaël Llodra |
7:6(3), 3:6, 6:7(4) |
| Finalista | 5. | 2 marca 2008 | Memphis | Twarda (hala) | Steve Darcis |
3:6, 6:7(5) |
| Finalista | 6. | 12 października 2008 | Sztokholm | Twarda (hala) |  David Nalbandian |
2:6, 7:5, 3:6 |
| Zwycięzca | 3. | 26 października 2008 | Lyon (2) | Dywanowa (hala) | Julien Benneteau |
6:3, 6:7(5), 6:1 |
| Finalista | 7. | 7 czerwca 2009 | French Open, Paryż | Ceglana |  Roger Federer |
1:6, 6:7(1), 4:6 |
| Zwycięzca | 4. | 19 lipca 2009 | Båstad (1) | Ceglana | Juan Mónaco |
6:3, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 5. | 14 lutego 2010 | Rotterdam (1) | Twarda (hala) |  Michaił Jużny |
6:4, 2:0 krecz |
| Finalista | 8. | 25 kwietnia 2010 | Barcelona | Ceglana |  Fernando Verdasco |
3:6, 6:4, 3:6 |
| Finalista | 9. | 6 czerwca 2010 | French Open, Paryż | Ceglana | Rafael Nadal |
4:6, 2:6, 4:6 |
| Finalista | 10. | 18 lipca 2010 | Båstad | Ceglana | Nicolás Almagro |
5:7, 6:3, 2:6 |
| Zwycięzca | 6. | 14 listopada 2010 | Paryż | Twarda (hala) | Gaël Monfils |
6:1, 7:6(1) |
| Zwycięzca | 7. | 9 stycznia 2011 | Brisbane | Twarda | Andy Roddick |
6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 8. | 13 lutego 2011 | Rotterdam (2) | Twarda (hala) | Jo-Wilfried Tsonga |
6:3, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 9. | 20 lutego 2011 | Marsylia | Twarda (hala) |  Marin Čilić |
6:7(8), 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 10. | 17 lipca 2011 | Båstad (2) | Ceglana | David Ferrer |
6:2, 6:2 |
Gra podwójna (1–1)
|
| |||||||||||||
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
| Zwycięzca | 1. | 13 lipca 2008 | Båstad | Ceglana |  Jonas Björkman |
Johan Brunström Jean-Julien Rojer |
6:2, 6:2 |
| Finalista | 1. | 19 lipca 2009 | Båstad | Ceglana | Robert Lindstedt |
Jaroslav Levinský Filip Polášek |
6:1, 3:6, 7–10 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP World Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads