Royal Rumble

Royal Rumble – cykl gal pay-per-view profesjonalnego wrestlingu, którego gale są produkowane co styczeń przez federację WWE^[1]. Główną atrakcją tego cyklu jest rodzaj battle royalu^[2] nazywany Royal Rumble matchem. Pierwsza gala wyjątkowo nie była nadawana w systemie pay-per-view i była oryginalnie pokazywana w telewizji na kanale USA Network. Dodatkowo, w pierwszym w historii Royal Rumble matchu wystąpiło wyjątkowo dwudziestu wrestlerów. Podczas przyszłorocznej edycji wzięło udział tradycyjne trzydzieści osób. Cykl jest częścią „wielkiej piątki” razem z WrestleManią, SummerSlam, Survivor Series i Money in the Bank. Royal Rumble jest określane jako jedno z najbardziej popularnych gal pay-per-view w historii federacji^[3].

Royal Rumble

Pomysłodawca	Pat Patterson
Promocja	WWE
Brandy	Raw (2003–2011; od 2017) SmackDown (2003–2011; od 2017) 205 Live (2019) ECW (2007–2010)
Pierwsza gala	Royal Rumble (1988)
Przewodnie typy walk	Royal Rumble match

Historia

Gala

Podczas gali pay-per-view Royal Rumble odbywa się Royal Rumble match, a także kilka innych pojedynków. Pierwsza gala odbyła się 24 stycznia 1988 i była transmitowana na żywo na kanale USA Network^[4]. Rok później zadecydowano, aby emisję rozpocząć w systemie pay-per-view^[5]. Ze względu na produkowanie cyklu już od lat 80., Royal Rumble stało się częścią „wielkiej czwórki” razem z WrestleManią, SummerSlam i Survivor Series^[6].

Męski Royal Rumble match zazwyczaj wieńczy kartę walk gali, lecz wyjątkami są gale z 1988, 1996, 1997, 1998, 2006, 2013 i 2018 roku^[7]. Z powodu długości trwania Royal Rumble matchu (zazwyczaj około godziny) organizuje się mniejszą liczbę walk w porównaniu do innych gal. Gala Royal Rumble 2008 była pierwszą transmitowaną w HDTV^[8]. Podczas gali Royal Rumble 2018 po raz pierwszy zorganizowano żeński Royal Rumble match, który był walką wieczoru tejże gali.

Walka

Royal Rumble bazuje na klasycznym Battle Royal matchu, w którym kilkunastu wrestlerów (tradycyjnie trzydziestu) eliminuje się poprzez wypchnięcie przeciwnika z ringu nad górną liną, gdzie obie stopy muszą dotknąć podłogi^[1][2][9]. Pojedynek różni się od klasycznego Battle Royalu tym, iż uczestnicy nie wchodzą do ringu w tym samym czasie, a „otrzymują” numerki, głównie poprzez loterię, która jest przeprowadzana przed galą^[1]. W teorii, osoba z większym numerkiem ma większe szanse na wygraną, gdyż wchodzi później do ringu. Mecz się rozpoczyna, gdy w ringu znajdują się wrestlerzy, którzy wylosowali numerki #1 i #2. Następnie przez cały okres trwania meczu wchodzi 28 kolejnych wrestlerów zgodnie omówionym odstępem czasowym, głównie co 90 sekund lub dwie minuty^[1]. Zwycięzcą meczu jest ostatni wrestler, który sam pozostał w ringu^[1][3]. Pomysłodawcą tego formatu jest Pat Patterson^[10]. Do dziś, tylko pięciu wrestlerów, którzy rozpoczynali pojedynek, wygrało Royal Rumble, a są to Shawn Michaels, Vince McMahon, Chris Benoit, Rey Mysterio oraz Edge. Natomiast jedyną kobietą, która wygrała Royal Rumble zaczynając z numerem 1 jest Rhea Ripley, która dokonała tego w 2023 roku. Szczęśliwym numerkiem, przy którym wygrało najwięcej wrestlerów, jest numerek 30. W 1998 wzięło udział 28 wrestlerów; Mick Foley wziął wystąpił w walce pod postacią Cactusa Jacka, Mankinda i Dude’a Love’a^[11]. W 2011 zorganizowano pierwszy i jedyny 40-osobowy Royal Rumble match, który wygrał Alberto Del Rio. W kwietniu 2018 została zorganizowana specjalna gala Greatest Royal Rumble, podczas której odbył się 50-osobowy Royal Rumble match^[12]. W 2018 zorganizowano pierwszy żeński Royal Rumble match, którego zasady są te same, co w jego męskim odpowiedniku^[13][14].

Royal Rumble match z 2010 roku.

W pojedynku nie występują zasady przypięcia oraz poddania rywala. Aby wyeliminować przeciwnika, należy przerzucić go nad górną liną, po czym jego obie stopy muszą dotknąć podłogi. Zasadę wyeksponowano w walce z 1995, kiedy to Shawn Michaels dotknął podłogi jedną stopą, jednakże mógł powrócić do walki^[15]. Tę praktykę spopularyzował Kofi Kingston, który przez lata wykonywał różne tricki poza ringiem, aby nie zostać wyeliminowanym. Ponadto wrestler, który opuści ring pod górną liną, może powrócić do ringu w dowolnym czasie^[16]. W historii tylko raz ogłoszono oficjalny remis; w 1994 Bret Hart i Lex Luger upadli na podłogę w tym samym czasie^[17]. Podobna sytuacja miała miejsce dziewięć lat później z Batistą i Johnem Ceną, jednakże końcówka walki została zrestartowana i Batista wyeliminował Cenę^[18]. Okolice ringu obserwują sędziowie, którzy deklarują eliminacje.

Chociaż większość eliminacji jest spowodowana przez aktywnych uczestników, zdarzają się również inne legalne rodzaje eliminacji, w tym osobiste eliminacje (np. André the Giant uciekający z ringu po zobaczeniu węża w 1989, Kane eliminujący samego siebie w 1999, Drew Carey wychodzący z ringu w 2001) i eliminacje przez wcześniej wyeliminowanych uczestników (np. The Undertaker eliminujący Mavena w 2002 czy też Kurt Angle eliminujący Shawna Michaelsa w 2005). Dodatkowo, jeśli kontuzjowany wrestler zostanie zabrany przez sztab medyczny, może powrócić do walki do czasu zakończenia pojedynku (np. Stone Cold Steve Austin w 1999), lecz jeśli mecz zakończy się bez kontuzjowanego wrestlera, zostanie on uznany za wyeliminowanego (np. Scotty 2 Hotty w 2005 lub Curtis Axel w 2015).

Nagroda

Od 1993 zwycięzca Royal Rumble matchu ma możliwość walki o światowy tytuł federacji na WrestleManii – obecnie funkcjonują dwa główne tytuły, WWE Universal Championship należący do brandu SmackDown, a także WWE Championship należący do brandu Raw^[19]. Zwyciężczyni żeńskiego Royal Rumble matchu może walczyć o tytuł WWE Raw Women’s Championship lub WWE SmackDown Women’s Championship^[20].

Po podziale WWE na brandy w 2002, w latach 2003–2006 brało udział piętnastu zawodników należących do brandu Raw, a także piętnastu z brandu SmackDown. Początkowo zwycięzca walki mógł pojedynkować się o światowy tytuł, który należał do jego brandu (np. Brock Lesnar o WWE Championship w 2003)^[21]. W 2004 zniesiono tę zasadę, przy czym zwycięzca mógł wybrać do walki jednego z dwóch głównych mistrzów federacji. Dla przykładu Chris Benoit wygrał Royal Rumble match w 2004 i wskutek wybrania walki o World Heavyweight Championship na WrestleManii XX stał się członkiem brandu Raw^[19]. W latach 2007–2010 wprowadzono możliwość walki o ECW World Championship, jednakże nikt nigdy nie wybrał tej opcji^[22]. Po unifikacji World Heavyweight Championship z WWE Championship w grudniu 2013, zwycięzcy pojedynków z lat 2014–2016 mogli walczyć na WrestleManii tylko o WWE World Heavyweight Championship. W połowie 2016 przywrócono podział WWE na brandy i utworzono tytuł WWE Universal Championship, wskutek czego od 2017 zwycięzca może walczyć o Universal Championship lub WWE Championship. W 1992 i 2016 nie organizowano Royal Rumble matchu o miano pretendenta. W 1992 na szali postawiono zwakowany WWF World Heavyweight Championship, który wygrał Ric Flair^[23], zaś w 2016 Roman Reigns musiał bronić swojego WWE World Heavyweight Championship jako uczestnik Royal Rumble matchu.

Po wygraniu Royal Rumble matchu z 2008, John Cena został pierwszym zwycięzcą, który wybrał walkę o pas na innej gali niż WrestleMania (gala No Way Out w lutym)^[24]. Zwycięzca Royal Rumble ma możliwość postawienia na szali swojej szansy na walkę o tytuł. Pierwszy raz tak się stało w 1996, gdy Shawn Michaels zaryzykował swoją szansę w meczu przeciwko Owenowi Hartowi na gali In Your House 6. Drugi raz tak się zdarzyło trzy lata później, gdzie Stone Cold Steve Austin zaoferował poddanie swojej szansy na tytuł dla Big Boss Mana. Oryginalnie, Austin został wyeliminowany jako ostatni, lecz zwycięzca Vince McMahon sam zrezygnował z walki o tytuł i zdecydował, że jeśli da radę pokonać Austina w steel cage matchu na gali St. Valentine’s Day Massacre: In Your House, to Big Boss Man będzie pretendentem. Austin wygrał i zagwarantował sobie walkę o tytuł. W 2002 Kurt Angle przekonał Triple H, aby w ich pojedynku na gali No Way Out postawił na szali miano pretendenta na WrestleManii X8; pojedynek wygrał Angle. Ostatecznie Triple H pokonał Angle’a w rewanżu kilka tygodni później i odzyskał prawo do walki o tytuł. W 2006 Randy Orton przekonał Reya Mysterio do walki na gali No Way Out o prawo do walki o światowy tytuł na WrestleManii 22; pojedynek wygrał Orton, a walka na WrestleManii o World Heavyweight Championship stała się trzyosobowym starciem. 25 lutego 2013 podczas odcinka Raw, John Cena obronił prawa do walki o WWE Championship na WrestleManii 29, pokonując CM Punka. 22 lutego 2015 na gali Fastlane Roman Reigns pokonał Daniela Bryana i obronił prawo do walki o WWE World Heavyweight Championship na WrestleManii 31.

Lista gal i zwycięzców

Lista gal i zwycięzców Royal Rumble

Nr	Gala	Lokalizacja	Arena	Zwycięzca	Nr wejściowy	Odn.	Walka wieczoru
1	01 !Royal Rumble (1988) 24 stycznia 1988	Hamilton, Ontario	Copps Coliseum	Jim Duggan	13	[25][26]	The Islanders (Haku i Tama) vs. The Young Stallions (Paul Roma i Jim Powers) Two-out-of-three falls match
2	02 !Royal Rumble (1989) 15 stycznia 1989	Houston, Teksas	The Summit	Big John Studd	27	[27][28]	30-osobowy męski Royal Rumble match
3	03 !Royal Rumble (1990) 21 stycznia 1990	Orlando, Floryda	Orlando Arena	Hulk Hogan	25	[29][30]	30-osobowy męski Royal Rumble match
4	04 !Royal Rumble (1991) 19 stycznia 1991	Miami, Floryda	Miami Arena		24	[31][32]	30-osobowy męski Royal Rumble match
5	05 !Royal Rumble (1992) 19 stycznia 1992	Albany, Nowy Jork	Knickerbocker Arena	Ric Flair	3	[33][34]	30-osobowy męski Royal Rumble match o zwakowany WWF Championship
6	06 !Royal Rumble (1993) 24 stycznia 1993	Sacramento, Kalifornia	ARCO Arena	Yokozuna	27	[35][36]	30-osobowy męski Royal Rumble match
7	07 !Royal Rumble (1994) 23 stycznia 1994	Providence, Rhode Island	Providence Civic Center	Bret Hart Lex Luger	27 23	[37][38]	30-osobowy męski Royal Rumble match
8	08 !Royal Rumble (1995) 22 stycznia 1995	Tampa, Floryda	USF Sun Dome	Shawn Michaels	1	[39][40]	30-osobowy męski Royal Rumble match
9	09 !Royal Rumble (1996) 21 stycznia 1996	Fresno, Kalifornia	Selland Arena		18	[41][42]	Bret Hart (c) vs. The Undertaker Singles match o WWF Championship
10	10 !Royal Rumble (1997) 19 stycznia 1997	San Antonio, Teksas	Alamodome	Stone Cold Steve Austin	5	[43][44]	Sycho Sid (c) vs. Shawn Michaels Singles match o WWF Championship
11	11 !Royal Rumble (1998) 18 stycznia 1998	San Jose, Kalifornia	San Jose Arena		24	[45][46][47]	Shawn Michaels (c) vs. The Undertaker Casket match o WWF Championship
12	12 !Royal Rumble (1999) 24 stycznia 1999	Anaheim, Kalifornia	Arrowhead Pond	Vince McMahon	2	[48][49][50]	30-osobowy męski Royal Rumble match
13	13 !Royal Rumble (2000) 23 stycznia 2000	New York City, Nowy Jork	Madison Square Garden	The Rock	24	[51][52][53]	30-osobowy męski Royal Rumble match
14	14 !Royal Rumble (2001) 21 stycznia 2001	Nowy Orlean, Luizjana	New Orleans Arena	Stone Cold Steve Austin	27	[54][55][56]	30-osobowy męski Royal Rumble match
15	15 !Royal Rumble (2002) 20 stycznia 2002	Atlanta, Georgia	Philips Arena	Triple H	22	[57][58][59]	30-osobowy męski Royal Rumble match
16	16 !Royal Rumble (2003) 19 stycznia 2003	Boston, Massachusetts	Fleet Center	Brock Lesnar	29	[60][61]	30-osobowy męski Royal Rumble match
17	17 !Royal Rumble (2004) 25 stycznia 2004	Filadelfia, Pensylwania	Wachovia Center	Chris Benoit	1	[62][63][64]	30-osobowy męski Royal Rumble match
18	18 !Royal Rumble (2005) 30 stycznia 2005	Fresno, Kalifornia	Save Mart Center	Batista	28	[65][66][67]	30-osobowy męski Royal Rumble match
19	19 !Royal Rumble (2006) 29 stycznia 2006	Miami, Floryda	American Airlines Arena	Rey Mysterio	2	[68][69][70]	Kurt Angle (c) vs. Mark Henry Singles match o World Heavyweight Championship
20	20 !Royal Rumble (2007) 28 stycznia 2007	San Antonio, Teksas	AT&T Center	The Undertaker	30	[71][72][73]	30-osobowy męski Royal Rumble match
21	21 !Royal Rumble (2008) 27 stycznia 2008	Nowy Jork, Nowy Jork	Madison Square Garden	John Cena	30	[74][75][76]	30-osobowy męski Royal Rumble match
22	22 !Royal Rumble (2009) 25 stycznia 2009	Detroit, Michigan	Joe Louis Arena	Randy Orton	8	[77][78]	30-osobowy męski Royal Rumble match
23	23 !Royal Rumble (2010) 31 stycznia 2010	Atlanta, Georgia	Philips Arena	Edge	29	[79][80]	30-osobowy męski Royal Rumble match
24	24 !Royal Rumble (2011) 30 stycznia 2011	Boston, Massachusetts	TD Garden	Alberto Del Rio	38	[81]	40-osobowy męski Royal Rumble match
25	25 !Royal Rumble (2012) 29 stycznia 2012	St. Louis, Missouri	Scottrade Center	Sheamus	22	[82][83][84]	30-osobowy męski Royal Rumble match
26	26 !Royal Rumble (2013) 27 stycznia 2013	Phoenix, Arizona	US Airways Center	John Cena	19	[85][86][87]	CM Punk (c) vs. The Rock Singles match o WWE Championship
27	27 !Royal Rumble (2014) 26 stycznia 2014	Pittsburgh, Pensylwania	Consol Energy Center	Batista	28	[88][89]	30-osobowy męski Royal Rumble match
28	28 !Royal Rumble (2015) 25 stycznia 2015	Filadelfia, Pensylwania	Wells Fargo Center	Roman Reigns	19	[90]	30-osobowy męski Royal Rumble match
29	29 !Royal Rumble (2016) 24 stycznia 2016	Orlando, Floryda	Amway Center	Triple H	30	[91][92]	30-osobowy męski Royal Rumble match o WWE World Heavyweight Championship
30	30 !Royal Rumble (2017) 29 stycznia 2017	San Antonio, Teksas	Alamodome	Randy Orton	23	[93]	30-osobowy męski Royal Rumble match
31	31 !Royal Rumble (2018) 28 stycznia 2018	Filadelfia, Pensylwania	Wells Fargo Center	Shinsuke Nakamura	14	[94][95]	30-osobowy żeński Royal Rumble match
				Asuka	25	[96][97]
32	32 !Greatest Royal Rumble 27 kwietnia 2018	Dżudda, Arabia Saudyjska	King Abdullah International Stadium	Braun Strowman	41	[98][99]	50-osobowy męski Royal Rumble match
33	33 !Royal Rumble (2019) 27 stycznia 2019	Phoenix, Arizona	Chase Field	Seth Rollins	10	[100]	30-osobowy męski Royal Rumble match
				Becky Lynch	28	[101]
34	Royal Rumble (2020) 26 stycznia 2020	Houston, Teksas	Minute Maid Park	Drew McIntyre	16	[102]	30-osobowy męski Royal Rumble match
				Charlotte Flair	17	[103]
35	Royal Rumble (2021) 21 stycznia 2021	St. Petersburg, Floryda	Tropicana Field	Edge	1	[104]	30-osobowy męski Royal Rumble match
				Bianca Belair	3	[105]
36	Royal Rumble (2022) 29 stycznia 2022	St. Louis, Missouri	The Dome at America’s Center	Brock Lesnar	30	[106]	30-osobowy męski Royal Rumble match
				Ronda Rousey	28	[107]
37	Royal Rumble (2023) 28 stycznia 2023	San Antonio, Teksas	Alamodome	Cody Rhodes	30	[108]	Roman Reigns (c) vs. Kevin Owens Singles match o Undisputed WWE Universal Championship
				Rhea Ripley	1	[109]
38	Royal Rumble (2024) 27 stycznia 2024	St. Petersburg, Floryda	Tropicana Field	Cody Rhodes	15	[110]	30-osobowy męski Royal Rumble match
				Bayley	3	[110]
39	Royal Rumble (2025) 1 lutego 2025	Indianapolis, Indiana	Lucas Oil Stadium	Jey Uso	20	[111]	30-osobowy męski Royal Rumble match
				Charlotte Flair	27	[111]
40	Royal Rumble (2026) styczeń 2026	Rijad, Arabia Saudyjska	TBD

Walki mistrzowskie zwycięzców męskiego Royal Rumble matchu

Mistrzostwo	Wygrane	Przegrane	%
WWF Championship/WWE Championship/WWE World Heavyweight Championship	11	9	.550
World Heavyweight Championship (wersja 2002–2013)	5	2	.714
WWE Universal Championship	2	3	.400
World Heavyweight Championship (obecna wersja)	1	0	1.000
Łącznie	18	13	.581

    – zwycięstwo w walce o tytuł

    – przegrana w walce o tytuł

	Zwycięzca	Gala	Rok	Walka o tytuł
01 !1	Yokozuna	WrestleMania IX	1993	Yokozuna pokonał Breta Harta o WWF Championship.
02 !2	Lex Luger	WrestleMania X	1994	Luger przegrał z Yokozuną przez dyskwalifikację o WWF Championship.
02 !2	Bret Hart	WrestleMania X	1994	Hart pokonał Yokozunę o WWF Championship.
03 !3	Shawn Michaels	WrestleMania XI	1995	Michaels przegrał walkę z Dieselem o WWF Championship.
04 !4	Shawn Michaels	WrestleMania XII	1996	Michaels obronił miano pretendenta w walce z Owenem Hartem podczas gali In Your House 6. Pokonał Breta Harta w 60-minutowym Iron Man matchu (1:56 min. dodatkowego czasu) o WWF Championship.
05 !5	Stone Cold Steve Austin	WrestleMania 13	1997	Prezydent WWF Gorilla Monsoon zadeklarował, że Austin nie otrzyma szansy na walkę o tytuł z powodu wtargnięcia do ringu po eliminacji, czego sędziowie nie zauważyli. W lutym Shawn Michaels zwakował WWF Championship, co zmieniło plany w scenariuszu. Ostatecznie na WrestleManii o mistrzostwo zawalczyli Sycho Sid i The Undertaker.
06 !6	Stone Cold Steve Austin	WrestleMania XIV	1998	Austin pokonał Shawna Michaelsa i zdobył WWF Championship.
07 !7	Mr. McMahon	WrestleMania XV	1999	Dzień po gali Royal Rumble Mr. McMahon poinformował, iż rezygnuje z pojedynku z The Rockiem o WWF Championship. Komisarz Shawn Michaels podarował miano pretendenta ostatniej wyeliminowanej osobie, którą był Stone Cold Steve Austin. Austin pokonał McMahona w Steel Cage matchu na gali St. Valentine’s Day Massacre: In Your House i utrzymał miano pretendenta. Austin pokonał The Rocka w walce o WWF Championship.
08 !8	The Rock	WrestleMania 2000	2000	Nagranie video pokazało, że stopa Rocka dotknęła podłogi przed wyeliminowaniem ostatniej osoby, Big Showa. Po próbach zdobycia praw do walki o tytuł, ostatecznie The Rock i Big Show zostali dodani do walki wieczoru wraz z Mickiem Foleyem w walce z Triple H’em. Triple H obronił WWF Championship w Fatal 4-Way Elimination matchu.
09 !9	Stone Cold Steve Austin	WrestleMania X-Seven	2001	Austin pokonał The Rocka o WWF Championship w No Disqualification matchu.
10 !10	Triple H	WrestleMania X8	2002	Triple H utracił miano pretendenta na rzecz Kurta Angle’a po przegranej podczas gali No Way Out. Dzień później Triple H pokonał Angle’a i odzyskał szansę na walkę. Na WrestleManii Triple H pokonał Chrisa Jericho o Undisputed WWF Championship.
11 !11	Brock Lesnar	WrestleMania XIX	2003	Jako członek brandu SmackDown, Lesnar wybrał walkę o WWE Championship. Na WrestleManii pokonał Kurta Angle’a.
12 !12	Chris Benoit	WrestleMania XX	2004	Benoit wygrał Royal Rumble match jako członek brandu SmackDown, lecz wybrał walkę o World Heavyweight Championship. Benoit został przeniesiony do brandu Raw i na WrestleManii pokonał Triple H’a i Shawna Michaelsa w Triple Threat matchu.
13 !13	Batista	WrestleMania 21	2005	Jako członek brandu Raw, Batista wybrał walkę o World Heavyweight Championship. Na WrestleManii pokonał Triple H’a.
14 !14	Rey Mysterio	WrestleMania 22	2006	Mysterio utracił miano pretendenta na rzecz Randy’ego Ortona po przegranej podczas gali No Way Out. Generalny Menadżer SmackDown Teddy Long dodał później Mysterio do walki o World Heavyweight Championship na WrestleManii. Na WrestleManii Mysterio pokonał Kurta Angle’a i Ortona.
15 !15	The Undertaker	WrestleMania 23	2007	Jako członek brandu SmackDown, The Undertaker wybrał walkę o World Heavyweight Championship. Na WrestleManii pokonał Batistę.
16 !16	John Cena	WrestleMania XXIV	2008	Jako członek brandu Raw, Cena wybrał walkę o WWE Championship. Swoją szansę wykorzystał na gali No Way Out. Jego przeciwnik Randy Orton obronił mistrzostwo, dyskwalifikując siebie. Na WrestleManii odbył się Triple Threat match, w którym dodatkowo wziął udział Triple H. Orton obronił tytuł.
17 !17	Randy Orton	WrestleMania XXV	2009	Jako członek brandu Raw, Orton wybrał walkę o WWE Championship. Na WrestleManii przegrał z Triple H’em.
18 !18	Edge	WrestleMania XXVI	2010	Jako członek brandu SmackDown, Edge wybrał walkę o World Heavyweight Championship. Na WrestleManii przegrał z Chrisem Jericho.
19 !19	Alberto Del Rio	WrestleMania XXVII	2011	Jako członek brandu SmackDown, Del Rio wybrał walkę o World Heavyweight Championship. Na WrestleManii przegrał z Edge’em.
20 !20	Sheamus	WrestleMania XXVIII	2012	Sheamus pokonał Daniela Bryana o World Heavyweight Championship.
21 !21	John Cena	WrestleMania 29	2013	25 lutego podczas odcinka tygodniówki Raw Cena obronił miano pretendenta, pokonując CM Punka. Na WrestleManii Cena pokonał The Rocka o WWE Championship.
22 !22	Batista	WrestleMania XXX	2014	Na początku gali Daniel Bryan pokonał Triple H’a, dzięki czemu dołączył do składu walki o WWE World Heavyweight Championship. Bryan pokonał Randy’ego Ortona i Batistę, zdobywając tytuł.
23 !23	Roman Reigns	WrestleMania 31	2015	Podczas gali Fastlane Reigns obronił miano pretendenta, pokonując Daniela Bryana. Podczas walki z Brockiem Lesnarem o WWE World Heavyweight Championship na WrestleManii, Rollins wykorzystał kontrakt Money in the Bank, dzięki czemu dołączył do składu walki. Rollins pokonał Lesnara i Reignsa o WWE World Heavyweight Championship.
24 !24	Randy Orton	WrestleMania 33	2017	Jako członek brandu SmackDown, Orton wybrał walkę o WWE Championship. Na WrestleManii pokonał Braya Wyatta.
25 !25	Shinsuke Nakamura	WrestleMania 34	2018	Jako członek brandu SmackDown, Nakamura wybrał walkę o WWE Championship. Na WrestleManii przegrał z AJ Stylesem.
26 !26	Seth Rollins	WrestleMania 35	2019	Jako członek brandu Raw, Rollins wybrał walkę o Universal Championship. Na WrestleManii pokonał Brocka Lesnara.
27 !27	Drew McIntyre	WrestleMania 36	2020	Jako członek brandu Raw, McIntyre wybrał walkę o WWE Championship. Na WrestleManii pokonał Brocka Lesnara.
28 !28	Edge	WrestleMania 37	2021	Edge wygrał Royal Rumble match jako członek brandu Raw, lecz wybrał walkę o Universal Championship. Na WrestleManii przegrał z Romanem Reignsem w triple threat matchu, w którym dodatkowo wziął udział Daniel Bryan.
29 !29	Brock Lesnar	WrestleMania 38	2022	Lesnar wygrał Royal Rumble match jako członek brandu Raw, lecz wybrał walkę o Universal Championship. Na Elimination Chamber, Lesnar zdobył WWE Championship w Elimination Chamber matchu. Później ogłoszono, że walka pomiędzy Lesnarem a Romanem Reignsem na WrestleManii będzie walką o WWE Championship i Universal Championship. Na WrestleManii, Reigns pokonał Lesnara zdobywając oba tytuły.
30 !30	Cody Rhodes	WrestleMania 39	2023	Ponieważ Roman Reigns jednocześnie posiadał WWE Championship z Raw i Universal Championship ze SmackDown (łącznie uznawane jako Undisputed WWE Universal Championship), Rhodes automatycznie zdobył walkę z Reignsem o oba tytuły. Na WrestleManii, Reigns pokonał Rhodesa, aby zachować mistrzostwo.
31 !31	Cody Rhodes	WrestleMania XL	2024	Rhodes wygrał Royal Rumble match jako członek brandu Raw, lecz wybrał walkę o Undisputed WWE Universal Championship. Na WrestleManii pokonał Romana Reignsa w Bloodline Rules matchu.
32 !32	Jey Uso	WrestleMania 41	2025	Jako członek brandu Raw, Uso wybrał walkę o World Heavyweight Championship. Na WrestleManii pokonał Gunthera.

Walki mistrzowskie zwyciężczyń żeńskiego Royal Rumble matchu

Mistrzostwo	Wygrane	Przegrane	%
SmackDown/Women’s World Championship	2	2	.500
WWE (Raw) Women’s Championship	2	1	.667
NXT Women’s Championship	1	0	1.000
Łącznie	5	3	.625

	Zwyciężczyni	Gala	Rok	Walka o tytuł
1 !1	Asuka	WrestleMania 34	2018	Asuka wygrała Royal Rumble match jako członkini brandu Raw, lecz wybrała walkę o SmackDown Women’s Championship. Asuka została przeniesiona do brandu SmackDown. Na WrestleManii przegrała z Charlotte Flair, kończąc passę zwycięstw Asuki po 914 dniach.
2 !2	Becky Lynch	WrestleMania 35	2019	Lynch wygrała Royal Rumble match jako członkini brandu SmackDown, lecz wybrała walkę o Raw Women’s Championship, z ówczesną mistrzynią Rondą Rousey. Lynch następnie została zawieszona na 60 dni, przez atak na zarząd i jej kontuzję nogi. Jej miejsce w walce miałaby wtedy zastąpić Charlotte Flair, również członkini brandu SmackDown. Jednak dostała szansę na powrót, jeśli pokonałaby Flair na gali Fastlane. Lynch pokonała Charlotte przez dyskwalifikacje, po tym jak Rousey ją zaatakowała. Walka stała się wtedy Triple Threat matchem o mistrzostwo, z udziałem trzech pań. Dwa tygodnie przed galą, Flair zdobyła SmackDown Women’s Championship, czyniąc walkę Triple Threat matchem o oba mistrzostwa. Walka na WrestleManii, była pierwszą w historii walką kobiet, w głównym wydarzeniu WrestleManii. Na WrestleManii Becky Lynch kontrowersyjnie wygrała walkę (przypięła Rondę, której barki nie były położnone podczas liczenia), zdobywając oba mistrzostwa. Był to pierwszy przypadek, kiedy zywcięzca wygrał dwa tytuły.
3 !3	Charlotte Flair	WrestleMania 36	2020	Flair wygrała Royal Rumble match jako członkini brandu Raw, lecz wybrała walkę o NXT Women’s Championship. Był to pierwszy i jak na razie jedyny przypadek, kiedy zwycięzca wybrał mistrzostwo NXT. Na WrestleManii Flair pokonała Rheę Ripley, co było także pierwszym razem kiedy tytuł NXT był broniony na WrestleManii.
4 !4	Bianca Belair	WrestleMania 37	2021	Jako członkini brandu SmackDown, Belair wybrała walkę o SmackDown Women’s Championship. Na WrestleManii pokonała Sashę Banks.
5 !5	Ronda Rousey	WrestleMania 38	2022	Rousey wygrała Royal Rumble match jako wolna agentka i wybrała walkę o SmackDown Women’s Championship. Na WrestleManii przegrała z Charlotte Flair.
6 !6	Rhea Ripley	WrestleMania 39	2023	Ripley wygrała Royal Rumble match jako członkini brandu Raw, lecz wybrała walkę o SmackDown Women’s Championship. Na WrestleManii pokonała Charlotte Flair.
7 !7	Bayley	WrestleMania XL	2024	Jako członkini brandu SmackDown, Bayley wybrała walkę o WWE Women’s Championship. Na WrestleManii pokonała Iyo Sky.
8 !8	Charlotte Flair	WrestleMania 41	2025	Jako członkini brandu SmackDown, Flair wybrała walkę o WWE Women’s Championship. Na WrestleManii przegrała z Tiffany Stratton.

Rekordy Royal Rumble

Mężczyźni

Najwięcej wygranych

Wrestler	Liczba wygranych	Lata
Steve Austin	3	1997, 1998, 2001
Hulk Hogan	2	1990, 1991
Shawn Michaels		1995, 1996
John Cena		2008, 2013
Batista		2005, 2014
Triple H		2002, 2016
Randy Orton		2009, 2017
Edge		2010, 2021
Brock Lesnar		2003, 2022
Cody Rhodes		2023, 2024

Zwycięzcy po numerze wejściowym

Nr	Rok
30	2007, 2008, 2016, 2022, 2023
27	1989, 1993, 1994, 2001
1	1995, 2004, 2021
24	1991, 1998, 2000
23	1994, 2017
19	2013, 2015
28	2005, 2014
22	2002, 2012
29	2003, 2010
2	1999, 2006
20	2025
15	2024
16	2020
10	2019
14	2018
38	2011
8	2009
5	1997
18	1996
3	1992
25	1990
13	1988
41	GRR

Drugie miejsca

Wrestler	Liczba 2. miejsc	Lata
Roman Reigns	4	2014, 2017, 2018, 2020
John Cena	3	2005, 2010, 2025
Big Show	2	2000, 2004
Shawn Michaels		1994, 2007
Triple H		2008, 2009
Randy Orton		2006, 2021

Najdłuższy spędzony czas w pojedynczym Royal Rumble matchu

Pogrubienie oznacza zwycięzcę tegorocznej walki.

Nr	Wrestler	Czas	Rok
1	Daniel Bryan	1:16:05	2018 (GRR)
2	Gunther	1:11:40	2023
3	Rey Mysterio	1:02:12	2006[112]
4	Chris Benoit	1:01:30	2004[112]
5	Bob Backlund	1:01:10	1993[112]
6	Triple H	1:00:16	2006
7	Chris Jericho	1:00:13	2017
8	Ric Flair	1:00:02	1992[112]
9	Roman Reigns	59:48	2016
10	Edge	58:30	2021
	Randy Orton	58:30	2021

Najdłuższy spędzony czas w pojedynczym Royal Rumble matchu każdego roku

Pogrubienie oznacza zwycięzcę tegorocznej walki.

Wrestler	Czas	Rok
Bret Hart	25:42	1988
Mr. Perfect	27:58	1989
Ted DiBiase	44:47	1990
Rick Martel	52:17	1991
Ric Flair	60:02 !1:00:02	1992
Bob Backlund	61:10 !1:01:10	1993
Bam Bam Bigelow	30:12	1994
Shawn Michaels	38:41	1995
The British Bulldog
Hunter Hearst Helmsley	48:04	1996
Stone Cold Steve Austin	45:07	1997
The Rock	51:32	1998
Mr. McMahon	56:38	1999
Stone Cold Steve Austin
Test	26:17	2000
Kane	53:46	2001
Stone Cold Steve Austin	26:46	2002
Chris Jericho	39:00	2003
Chris Benoit	61:35 !1:01:35	2004
Chris Benoit	47:26	2005
Rey Mysterio	62:12 !1:02:12	2006
Edge	44:02	2007
Batista	37:46	2008
Triple H	50:00	2009
John Cena	27:11	2010
CM Punk	35:21	2011
The Miz	45:39	2012
Dolph Ziggler	49:47	2013
CM Punk	49:12	2014
Bray Wyatt	47:29	2015
Roman Reigns	59:48	2016
Chris Jericho	60:13 !1:00:13	2017
Finn Bálor	57:38	2018
Daniel Bryan	76:05 !1:16:05	GRR
Seth Rollins	43:00	2019
Drew McIntyre	34:11	2020
Randy Orton	58:30	2021
Edge
AJ Styles	29:06	2022
Gunther	71:40 !1:11:40	2023
Jey Uso	50:55	2024
Penta	42:05	2025

Najdłuższy spędzony czas we wszystkich Royal Rumble matchach

Nr	Wrestler	Czas[113]
1	Chris Jericho	4:59:33
2	Rey Mysterio	4:39:27
3	Randy Orton	4:34:08
4	Cody Rhodes/Stardust	4:05:14
5	Triple H	4:00:50
6	Shawn Michaels	3:47:32
7	Sheamus/King Sheamus	3:41:59
8	Edge	3:32:55
9	CM Punk	3:28:42
10	Roman Reigns	3:21:21

Najkrótszy spędzony czas w pojedynczym Royal Rumble matchu

Nr	Wrestler	Czas	Rok
1	Santino Marella	0:01.9	2009[112]
2	The Warlord	0:02	1989[112]
	Sheamus	0:02	2018
	No Way Jose	0:02	2019
5	Mo	0:03	1995[112]
	Owen Hart	0:03	1995[112]
	Mike Kanellis	0:03	2018 (GRR)
	Xavier Woods	0:03	2019
	JD McDonagh	0:03	2024
10	Bushwhacker Luke	0:04	1991
	Jerry Lawler	0:04	1997
	Titus O’Neil	0:04	2015

Najkrótszy czas spędzony w pojedynczym Royal Rumble każdego roku

Wrestler	Czas	Rok
Junkyard Dog	02:30	1988
The Warlord	00:02	1989
Shawn Michaels	00:12	1990
Bushwhacker Luke	00:04	1991
Hercules	00:56	1992
Terry Taylor	00:24	1993
Billy Gunn	00:14	1994
Mo	00:03	1995
Owen Hart
Squat Teamer #2	00:24	1996
Jerry Lawler	00:04	1997
Tom Brandi	00:12	1998
Gillberg	00:06	1999
Faarooq	00:18	2000
Tazz	00:10	2001
Booker T	00:33	2002
B-2	00:24	2003
The Hurricane	00:19	2004
Simon Dean	00:20	2005
Booker T	00:18	2006
Sylvan
The Miz	00:07	2007
Shelton Benjamin	00:18	2008
Santino Marella	00:01	2009
Montel Vontavious Porter	00:07	2010
Tyler Reks	00:34	2011
Epico	00:12	2012
The Godfather	00:05	2013
The Great Khali	00:24	2014
Titus O'Neil	00:04	2015
Jack Swagger	00:15	2016
James Ellsworth	00:15	2017
Sheamus	00:02	2018
Mike Kanellis	00:03	GRR
No Way Jose	00:02	2019
Erick Rowan	00:08	2020
Hurricane Helms	00:30	2021
Kofi Kingston	00:21	2022
Baron Corbin	00:07	2023
JD McDonagh	00:03	2024
Ludwig Kaiser	00:06	2025

Największa liczba eliminacji w pojedynczym Royal Rumble matchu

Nr	Wrestler	Liczba eliminacji	Rok
1	Braun Strowman	13	2018 (GRR)
	Brock Lesnar	13	2020
3	Roman Reigns	12	2014[114]
4	Kane	11	2001[112][115]
5	Hulk Hogan	10	1989[112][116]
	Stone Cold Steve Austin	10	1997[112][117]
7	Shawn Michaels	8	1995, 1996
	Stone Cold Steve Austin	8	1999

Największa liczba eliminacji w pojedynczym Royal Rumble matchu każdego roku

Pogrubienie oznacza zwycięzcę tegorocznej walki.

Wrestler	Eliminacje	Rok
One Man Gang	6	1988
Hulk Hogan	10	1989
Hulk Hogan	6	1990
The Ultimate Warrior
Hulk Hogan	7	1991
Sid Justice	6	1992
Yokozuna	7	1993
Diesel		1994
Lex Luger
Shawn Michaels	8	1995
		1996
"Stone Cold" Steve Austin	10	1997
	7	1998
"Stone Cold" Steve Austin	8	1999
Rikishi	7	2000
Kane	11	2001
"Stone Cold" Steve Austin	7	2002
The Undertaker
Chris Jericho	6	2003
Chris Benoit		2004
Batista		2005
Rey Mysterio		2006
Triple H
The Great Khali	7	2007
Triple H	6	2008
The Big Show		2009
Triple H
Shawn Michaels		2010
CM Punk	7	2011
John Cena
Cody Rhodes	6	2012
Ryback	5	2013
Sheamus
Roman Reigns	12	2014
Bray Wyatt	7	2015
Braun Strowman	5	2016
Roman Reigns
Braun Strowman	7	2017
Finn Bálor	4	2018
Roman Reigns
Braun Strowman	13	GRR
Braun Strowman	6	2019
Brock Lesnar	13	2020
Big E	4	2021
Damian Priest
Seth Rollins
AJ Styles	6	2022
Cody Rhodes	5	2023
Gunther
Bron Breakker	4	2024
Cody Rhodes
Jacob Fatu	4	2025
Roman Reigns

Największa liczba eliminacji z rzędu

Pogrubienie oznacza zwycięzcę tegorocznej walki.

Wrestler	Nr eliminacji z rzędu	Rok
Brock Lesnar	13	2020
Hulk Hogan	8	1989
Diesel	7	1994
Rikishi		2000
The Great Khali		2007
CM Punk		2011
Braun Strowman		2017
Kane	6	2001
The Undertaker		2002
"Stone Cold" Steve Austin
Shawn Michaels		2010
John Cena		2011
Bray Wyatt		2015
Braun Strowman		GRR

Największa liczba eliminacji we wszystkich Royal Rumble matchach

Nr	Wrestler	Liczba eliminacji	Liczba udziałów w Royal Rumble
1	Isaac Yankem/New Diesel/Kane	46	20[112][118][119]
2	The Undertaker	40	11
3	Shawn Michaels	39	12[120][121]
4	Braun Strowman	37	7
5	Roman Reigns	36	7
	The Ringmaster/Stone Cold Steve Austin		6[112]
7	Triple H	33	9
8	Big Show	32	12
	Brock Lesnar		6

Największa liczba wrestlerów w pojedynczej eliminacji

Wrestler	Nr wrestlerów zaangażowanych w eliminację	Rok
Mabel/Viscera	9	2007
	7	1994
Rikishi	6	2000
Muhammad Hassan		2005
Omos		2022
The Canadian Earthquake	5	1990
Diesel		1994
Kurrgan		1998
Brodus Clay		2013
Crush	4	1994
John Morrison		2011
Mark Henry
Alexander Rusev		2014
Bobby Lashley		2021

Wrestlerzy, którzy sami się wyeliminowali

Wrestler	Rok
André The Giant	1989
Ahmed Johnson	1997
Mil Máscaras
Kane	1999
Drew Carey	2001
Mick Foley	2004
Montel Vontavious Porter	2010
Matt Hardy	2018
Pat McAfee	2024

Największa liczba udziałów w Royal Rumble matchach

Nr	Wrestler	Liczba	Pierwsze wystąpienie	Ostatnie wystąpienie
1	Isaac Yankem/Fake Diesel/Kane	20	1996	2021
2	Kofi Kingston	16	2009	2024
	The Miz		2007	2025
4	Dolph Ziggler	15	2009	2022
	Rey Mysterio		2003	2025
6	Randy Orton	14	2004	2024
7	Goldust	13	1997	2018 (GRR)
8	Shawn Michaels	12	1989	2010
	Big Show		2000	2017
10	The Undertaker	11	1991	2017
	Chris Jericho		2000	2018 (GRR)
	Shelton Benjamin		2003	2020
	Sheamus		2011	2025

Wrestlerzy, którzy wielokrotnie rywalizowali tej samej nocy

Wrestler	Liczba wejść	Rok
Mick Foley	3	1998

Występy kobiet w męskim Royal Rumble matchu

Wrestlerka	Liczba wystąpień
Chyna	2 (1999, 2000)[49][52]
Beth Phoenix	1 (2010)[80]
Kharma	1 (2012)
Nia Jax	1 (2019)

Kobiety

Najwięcej zwycięstw

Wrestlerka	Liczba zwycięstw	Rok
Charlotte Flair	2	2020, 2025
Bayley	1	2024
Rhea Ripley		2023
Ronda Rousey		2022
Bianca Belair		2021
Becky Lynch		2019
Asuka		2018

Zwycięstwa po numerze wejściowym

Nr	Rok
3	2021, 2024
28	2019, 2022
27	2025
1	2023
17	2020
25	2018

Drugie miejsca

Wrestlerka	Liczba 2. miejsc	Rok
Charlotte Flair	2	2019, 2022
Liv Morgan	2	2023, 2024
Roxanne Perez	1	2025
Rhea Ripley	1	2021
Shayna Baszler	1	2020
Nikki Bella	1	2018

Najdłuższy spędzony czas w pojedynczym Royal Rumble matchu

Pogrubienie oznacza zwyciężczynię tegorocznej walki.

Nr	Wrestlerka	Czas	Rok
1	Roxanne Perez	1:07:47	2025
2	Liv Morgan	1:07:00
3	Iyo Sky	1:06:45
4	Bayley	1:03:03	2024
5	Naomi	1:02:18	2024
6	Rhea Ripley	1:01:08	2023
	Liv Morgan	1:01:08	2023
8	Bianca Belair	56:52	2021
9	Natalya	56:01	2019
10	Sasha Banks	54:46	2018

Najdłuższy spędzony czas w pojedynczym Royal Rumble matchu każdego roku

Pogrubienie oznacza zwyciężczynię tegorocznej walki.

Wrestlerka	Czas	Rok
Sasha Banks	54:46	2018
Natalya	56:01	2019
Bianca Belair	33:20	2020
Bianca Belair	56:49	2021
Bianca Belair	47:30	2022
Liv Morgan	61:08 !1:01:08	2023
Rhea Ripley
Bayley	63:03 !1:03:03	2024
Roxanne Perez	67:47 !1:07:47	2025

Najdłuższy spędzony czas we wszystkich Royal Rumble matchach

Nr	Wrestlerka	Czas
1	Bianca Belair	3:54:42
2	Bayley	3:05:49
3	Naomi	3:05:41
4	Liv Morgan	3:04:37
5	Natalya	2:55:54
6	Charlotte Flair	2:36:32
7	Rhea Ripley	2:19:08
8	Iyo Sky	1:40:55
9	Zelina Vega	1:28:12
10	Shayna Baszler	1:23:52

Najkrótszy spędzony czas w pojedynczym Royal Rumble matchu

Nr	Wrestlerka	Czas	Rok
1	Chelsea Green	0:05	2023
	Valhalla	0:05	2024
3	Liv Morgan	0:08	2019
4	Chelsea Green	0:12	2020
5	Mighty Molly	0:20	2022
6	Ivory	0:25
7	Sarah Logan	0:28	2020
8	B-Fab	0:36	2023
9	Tamina	0:39	2020
10	Sarah Logan	0:43	2022

Najkrótszy czas spędzony w pojedynczym Royal Rumble w roku

Wrestlerka	Czas	Rok
Vickie Guerrero	0:57	2018
Liv Morgan	0:08	2019
Chelsea Green	0:12	2020
Carmella	0:47	2021
Molly Holly	0:20	2022
Chelsea Green	0:05	2023
Valhalla	0:05	2024
Maxxine Dupri	1:20	2025

Największa liczba eliminacji w pojedynczym Royal Rumble matchu

Pogrubienie oznacza zwyciężczynię tegorocznej walki.

Wrestlerka	Liczba eliminacji	Rok
Nia Jax	9	2025
Shayna Baszler	8	2020
Bianca Belair
Nia Jax		2024
Rhea Ripley	7	2021, 2023
Bayley		2024
Shayna Baszler	6	2021
Michelle McCool	5	2018
Charlotte Flair		2019, 2022
Bayley		2023
Iyo Sky
Dakota Kai

Największa liczba eliminacji w pojedynczym Royal Rumble w roku

Pogrubienie oznacza zwyciężczynię tegorocznej walki.

Wrestlerka	Eliminacje	Rok
Michelle McCool	5	2018
Charlotte Flair		2019
Bianca Belair	8	2020
Shayna Baszler
Rhea Ripley	7	2021
Charlotte Flair	5	2022
Rhea Ripley	7	2023
Nia Jax	8	2024
	9	2025

Łączna liczba eliminacji

Wrestlerka	Liczba eliminacji	Liczba udziałów w Royal Rumble
Nia Jax	29	6
Rhea Ripley	20	4
Charlotte Flair	19	5
Bayley	18	6
Shayna Baszler	16	6
Bianca Belair	15	5

Największa liczba wrestlerów w pojedynczej eliminacji

Wrestlerka	Liczba wrestlerów biorących udział w eliminacji	Rok
Nia Jax	11	2023
	6	2018
Vickie Guerrero	4

Wrestlerki, które wyeliminowały się same

Wrestlerka	Rok
Santina Marella	2020
Carmella	2021

Największa liczba udziałów w Royal Rumble matchach

Wrestlerka	Liczba	Pierwsze wystąpienie	Ostatnie wystąpienie
Liv Morgan	8	2018	2025
Natalya
Naomi	7
Dana Brooke	6		2023
Tamina
Bayley			2025
Nia Jax
Sonya Deville
Zelina Vega		2019
Shayna Baszler		2020

Występy mężczyzn w żeńskim Royal Rumble matchu

Wrestler	Liczba
Santino Marella	1 (2020)

Dodatkowe Royal Rumble matche

Poniżej znajduje się lista innych gal, podczas których zorganizowano Royal Rumble match, a nie należą do cyklu gal.

Lista dat, miejsc i zwycięzców Royal Rumble

	Gala	Data	Miasto	Hala	Zwycięzca	Źródło	Uwagi
1	House show	4 października 1987	St. Louis, Missouri	St. Louis Arena	One Man Gang	[122][123]	12-osobowy Royal Rumble
2	House show	14 marca 1988	East Rutherford, New Jersey	Brendan Byrne Arena	Jake Roberts	[124]	22-osobowy Royal Rumble
3	House show	16 marca 1988	Hartford, Connecticut	Hartford Civic Center	Rick Rude	[125][126]	22-osobowy Royal Rumble
4	House show	17 stycznia 1994	Nowy Jork, Nowy Jork	Madison Square Garden	Owen Hart	[127]	30-osobowy Royal Rumble
5	House show	9 maja 1994	Osaka, Japonia	Castle Hall	The Undertaker	[127]	18-osobowy Royal Rumble
6	Raw	15 czerwca 1998	San Antonio, Teksas	Freeman Coliseum	Kane i Mankind	[127]	10-drużynowy Royal Rumble
7	Raw	11 stycznia 1999	Houston, Teksas	Compaq Center	Chyna	[127]	10-osobowy Corporation vs. DX corporate Royal Rumble o uzyskanie 30. numerka wejściowego na 1999 Royal Rumble
8	SmackDown	16 września 1999	Las Vegas, Nevada	Thomas & Mack Centre	The Undertaker	[128]	5-osobowy Royal Rumble o miano pretendenta do WWE Championship później tej nocy
9	SmackDown	8 stycznia 2004	Huntsville, Alabama	Von Braun Centre	Chris Benoit	[128]	4-osobowy Royal Rumble
10	SmackDown	29 stycznia 2004	Waszyngton, D.C.	MCI Center	Eddie Guerrero	[129]	15-osobowy SmackDown! Royal Rumble o miano pretendenta do WWE Championship na No Way Out
11	Raw	22 stycznia 2007	Lafayette, Luizjana	Cajundome	The Great Khali	[130]	7-osobowy Royal Rumble
12	Raw	14 stycznia 2008	Mobile, Alabama	Mobile Civic Center	Hornswoggle	[131]	Mini Royal Rumble; 6-osobowy, wszyscy uczestnicy byli karłami, prócz The Great Khaliego.
13	SmackDown	28 stycznia 2011	Cincinnati, Ohio	U.S. Bank Arena	Kofi Kingston	[132]	4-osobowy Royal Rumble
14	Raw	31 stycznia 2011	Providence, Rhode Island	Dunkin’ Donuts Center	Jerry Lawler	[133]	7-osobowy Raw Rumble o miano pretendenta do WWE Championship na Elimination Chamber
15	House show	27 października 2017	Sanford, Floryda	Sanford Civic Center	Shayna Baszler	[134]	15-osobowy kobiecy costumed Halloween Rumble
16	Royal Rumble	28 stycznia 2018	Filadelfia, Pensylwania	Wells Fargo Center	Ric Flair[a]	[135][136]	KFC Colonel Rumble (9-osobowy)
17	House show	27 października 2018	Orlando, Floryda	Orlando Live Events	Stacey Ervin Jr.	[137]	20-osobowy costumed Halloween Rumble
18	House show	31 października 2019	Orlando, Floryda	Orlando Live Events	Shayna Baszler	[138]	16-osobowy kobiecy costumed Halloween Rumble
19					Bronson Reed		13-osobowy costumed Halloween Rumble

Zobacz też

• lista gal pay-per-view federacji WWE
• lista gal WWE Network

Uwagi

1. AJ Styles wygrał SmackDown dark match; koniec walki został następnie ponownie nagrany do reklamy przed Royal Rumble.

Wydania video

W marcu 2007, WWE wydało kompletny DVD set box nazwany Royal Rumble: The Complete Anthology, który zawierał każdą galę Royal Rumble (do edycji z 2007 roku)^[139].