Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Stanisław Gurbski
Generał-major armii rosyjskiej, generał brygady Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Stanisław Henryk Gurbski (ur. 31 października?/12 listopada 1871[1] w Płocku, zm. 1940 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, doktor medycyny.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 12 listopada 1871 w Płocku, ówczesnej stolicy guberni płockiej, w rodzinie Jana, rejenta, i Ludwiki Henryki z hr Skarbków[2]. Kształcił się w Płocku, gdzie uzyskał maturę. W 1898 ukończył studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Dorpackiego i uzyskał dyplom lekarza. Cztery lata później na tej samej uczelni uzyskał tytuł doktora medycyny. Podczas studiów przyjęty do korporacji akademickiej Konwent Polonia[3]. Od 13 lutego 1899 oficer rezerwy rosyjskiej służby zdrowia. 28 lutego 1904 powołany do czynnej służby wojskowej w armii rosyjskiej – pełnił służbę do 1906 w szpitalu polowym w Harbinie na stanowisku starszego ordynatora[4]. Otrzymał tytuł chirurga polowego[4]. 4 września?/17 września 1905 został mianowany asesorem kolegialnym (ros. Коллежский асессор) ze starszeństwem od 1 grudnia?/14 grudnia 1902, która to ranga była równorzędna ze stopniem kapitana w armii[5]. Powrócił potem do praktyki cywilnej.
17 lipca 1914 zmobilizowany ponownie, naczelny lekarz szpitala frontowego we Froncie Kaukaskim. 5 sierpnia?/18 sierpnia 1917 odkomenderowany do Oddziału Sanitarnego Komitetu do spraw formowania Wojska Polskiego. 26 września 1917 stawił się do dyspozycji naczelnego lekarza I Korpusu Polskiego w Rosji. Rozkazem naczelnika Wydziału Sanitarnego Frontu Zachodniego z 5 grudnia 1917 został mianowany naczelnym lekarzem polskiej Dywizji Ułanów[6]. 18 stycznia 1918 został mianowany naczelnym lekarzem korpusu w randze generała podporucznika lekarza[6]. 3 marca tego roku został mianowany naczelnym chirurgiem korpusu[6]. 26 czerwca 1918 został zwolniony ze służby z powodu demobilizacji korpusu[7].
25 listopada 1918 szef Departamentu Sanitarnego Ministerstwa Spraw Wojskowych generał podporucznik lekarz Bronisław Malewski rozkazał mu pełnić obowiązki lekarza naczelnego Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie[8]. Równocześnie został członkiem Komisji Kwalifikacyjnej dla lekarzy wstępujących do Wojska Polskiego[9].
Z dniem 1 maja 1922 roku został przyjęty z byłego I Korpusu Wschodniego do Wojska Polskiego w stopniu generała brygady z zaliczeniem do Rezerwy Armii, bez powołania do służby czynnej[10][11].
17 września 1925 podarował Centralnej Bibliotece Wojskowej w Warszawie obraz Jerzego Kossaka zatytułowany „Wizja Napoleona”[12].
W 1932 stanie spoczynku, zwolniony z obowiązku wojskowego. Osiadł w Warszawie. Był jednym z założycieli i wieloletnim pracownikiem znanej lecznicy „Omega”. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 80-5-22,23)[13].
Remove ads
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 9 października 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[14][15]
- Krzyż Walecznych nr 40335 – 28 kwietnia 1922[16][17]
- Złoty Krzyż Zasługi – 15 grudnia 1925 „za zasługi położone na polu działalności lekarskiej wśród wojska”[18][19][20]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[19]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[19]
- Odznaka Pamiątkowa I Korpusu Polskiego w Rosji[19]
- Odznaka Pamiątkowa Polskiej Ligi Wojennej Walki Czynnej[19]
- Odznaka Honorowa Wojskowej Szkoły Sanitarnej[19]
- Medal Zwycięstwa (18 kwietnia 1925)[21][22]
- rosyjskie
- Order Świętego Włodzimierza 4 stopnia – 20 marca?/2 kwietnia 1916)[23]
- Order Świętej Anny 2 stopnia – 19 grudnia 1915?/1 stycznia 1916)[23]
- Order Świętego Stanisława 2 stopnia – 22 listopada?/5 grudnia 1915)[23]
- Order Świętej Anny 3 stopnia – 25 września?/8 października 1915)[24]
- Order Świętego Stanisława 3 stopnia – 11 marca?/24 marca 1915)[24]
- Jasnobrązowy Medal Pamiątkowy Wojny Rosyjsko-Japońskiej 1904–1905 (ros. Медаль «В память русско-японской войны»)[1]
Remove ads
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads