Stefan Stablewski

Stefan Florian Juliusz Stablewski herbu Oksza^[1] (ur. 9 listopada 1895 w Ceradzu Dolnym, zm. 28 listopada 1985 w Warszawie) – rotmistrz dyplomowany Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, rolnik, powstaniec wielkopolski.

Stefan Florian Juliusz Stablewski

rotmistrz dyplomowany
Data i miejsce urodzenia	9 listopada 1895 Ceradz Dolny
Data i miejsce śmierci	28 listopada 1985 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1915–1932, 1939–1945
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Armia Wielkopolska Wojsko Polskie
Jednostki	Kwatera Główna Armii „Łódź”
Stanowiska	oficer sztabu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 9 listopada 1895 w Ceradzu Dolnym, w ówczesnym powiecie szamotulskim Prowincji Poznańskiej, w rodzinie Karola (1855–1941) i Anny de Mylo (1854–1923)^[2][3][4][1].

Z dniem 1 listopada 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1925/27^[5]. W 1926 spadł z konia i doznał urazu kręgosłupa, leczył się przez rok^[4]. 12 kwietnia 1927 prezydent RP nadał mu stopień rotmistrza z dniem 1 stycznia 1927 i 26. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[6]. W listopadzie 1927 został przesunięty z II rocznika Kursu 1925/27 na II rocznik Kursu 1926/28 Wyższej Szkoły Wojennej^[7]. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Wojskowego Instytutu Naukowo-Wydawniczego w Warszawie^[8][9]. Z dniem 31 maja 1932 został przeniesiony w stan spoczynku w związku ze stwierdzeniem przez komisję superrewizyjną utraty zdolności fizycznej^[10].

Dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu II C Woldenberg^[11] .

Zmarł 28 listopada 1985 w Warszawie^[4]. Został pochowany w grobowcu Enochów na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[4]. Później ekshumowany i przeniesiony do krypty rodzinnej w kościele św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Ceradzu Kościelnym^[4].

26 sierpnia 1926 ożenił się z Anną z Wodzickich^[3] (1902–1963), malarką, z którą miał syna Karola (1929–1990) i córkę Renatę (1930–1991)^[12][4][1].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 3352 – 30 czerwca 1921^{[13][2][14][15]}
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[4]
• Krzyż Walecznych dwukrotnie^[16][17]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[16]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[16]
• Wielkopolski Krzyż Powstańczy – 19 grudnia 1974^[18] 
• Krzyż Żelazny II klasy^[4]