Stefan Starnawski

Stefan Starnawski (ur. 4 lipca 1899 w majątku Dębnia, zm. 14 lipca 1980 w Hammersmith) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.

Stefan Starnawski

Stefan Starnawski w 1929 r.
pułkownik kawalerii
Data i miejsce urodzenia	31 marca 1899 majątek Dębnia
Data i miejsce śmierci	14 lipca 1980 Hammersmith
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	14 Pułk Ułanów
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Krajowe zawody konne w Warszawie; maj 1932. Rtm. Stefan Starnawski na koniu Owoc w skoku przez przeszkodę.

Polska ekipa na Zawody o „Puchar Narodów” 1927 w Nowym Jorku u prezydenta Ignacego Mościckiego. Stoją od lewej: ppłk Karol Rómmel, rtm. Michał Woysym-Antoniewicz, por. Stefan Starnawski

Życiorys

Urodził się 4 lipca 1899 w majątku Dębnia, w gminie Niedrzwica Duża, jako syn Leona Cyriaka Starnawskiego II (ur. 1845) i Stefanii Mazurkiewicz^[1][a]. Był starszym bratem Antoniego (1901–1985), majora kawalerii Wojska Polskiego, kawalera Orderu Virtuti Militari.

Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. 12 lutego 1923 prezydent RP awansował go z dniem 1 stycznia 1923 na porucznika ze starszeństwem z 1 grudnia 1920 i 6. lokatą w korpusie oficerów jazdy^[2][3][4]. W 1923, 1924 był oficerem 20 pułku ułanów w Rzeszowie^[5][6]. Jako oficer tej jednostki w 1928 na przełomie lat 20. i 30. pozostawał w kadrze Centrum Wyszkolenia Kawalerii^[7][8]. W tym czasie został awansowany na stopień rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931^[9]. W grudniu 1932 ogłoszono jego przeniesienie do 20 pułku ułanów w Rzeszowie^[10]. Na stopień majora awansował ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 30. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[11]. W marcu 1939 był dowódcą szwadronu zapasowego 14 pułku ułanów jazłowieckich^[12].

Po wybuchu II wojny światowej w kampanii wrześniowej 1939 był dowódcą nadwyżek 14 pułku ułanów w składzie Ośrodka Zapasowego Kawalerii „Stanisławów”. Ponadto był zastępcą dowódcy pułku marszowego Podolskiej Brygady Kawalerii.

W końcu maja 1940 we Francji został wyznaczony na stanowisko dowódcy batalionu zapasowego kawalerii motorowej w Ośrodku Zapasowym Kawalerii Motorowej^[13]. 21 czerwca tego roku w porcie La Rochelle dowodzony przez niego batalion załadował się na brytyjski okręt i ewakuował do Wielkiej Brytanii^[14]. W połowie lipca 1940 został zastępcą dowódcy 1. batalionu strzelców, który początkowo wchodził w skład 1 Brygady Strzelców i 15 sierpnia tego roku otrzymał ustną zgodę Naczelnego Wodza na używanie nazwy batalion im. 14 pułku ułanów jazłowieckich^[15]. W październiku 1940 batalion wszedł w skład 2 Brygady Strzelców, późniejszej 10 Brygady Kawalerii Pancernej^[16]. 31 maja 1942 objął dowództwo 14 pułku kawalerii pancernej^[17]. W listopadzie tego przebywał na praktyce w brytyjskiej 42 Dywizji Pancernej^[18]. Dowodząc pułkiem awansował na podpułkownika^[19]. Po zakończeniu wojny i rozformowaniu pułku na początku 1947 pełnił stanowisko dowódcy 114 Oddziału w składzie Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia.

Do końca życia pozostawał w stopniu pułkownika^[20]. Zmarł 14 lipca 1980^[20] w Hammersmith^[21].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych^[22]
• Medal Niepodległości – 29 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[23]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 17 stycznia 1928 „za wybitne zasługi położone na polu propagandy polskiego sportu konnego na konkursach hipicznych w Ameryce”^[24]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• austriackie Srebrne Odznaczenie Zasługi – 13 marca 1934^[25]

Uwagi

1. Tu podano, że matką Stefana była Eleonora z Chlipalskich urodzona około 1845. Stefan Starnawski [online], geni_family_tree [dostęp 2022-05-16] (pol.).