Stefan de Castenedolo Kasprzycki

Stefan Kasprzycki de Castenedolo^[1] (ur. 25 grudnia 1870 w Czerniowcach, zm. 26 lutego 1936 w Otwocku) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Stefan Kasprzycki de Castenedolo

Stephan Kasprzycki Ritter von Castenedolo

generał dywizji
Data i miejsce urodzenia	25 grudnia 1870 Czerniowce
Data i miejsce śmierci	26 lutego 1936 Otwock
Przebieg służby
Lata służby	1891–1927
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Jednostki	Centralna Szkoła Jazdy
Stanowiska	komendant szkoły
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
Odznaczenia

Grób Stefana Kasprzyckiego w Grudziądzu

Życiorys

Ukończył szkołę oficerów kawalerii w austriackiej Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt. Mianowany podporucznikiem w 1891, służył zawodowo w c.k. armii. W 1913 ukończył Wyższą Szkołę Wojenną i awansował do stopnia majora.

Podczas I wojny światowej dowodził dywizjonem kawalerii, a także pełnił funkcje sztabowe. Na stopień podpułkownika został mianowany 1 listopada 1915 roku. Jego oddziałem macierzystym był 1 Galicyjski Pułk Ułanów^[2]. 23 października 1918 objął dowództwo 11 pułku ułanów. Po dziesięciu dniach dostał się do niewoli włoskiej, w której przebywał do czerwca 1919.

12 lipca 1919 został przyjęty został do Wojska Polskiego w stopniu pułkownika i mianowany szefem Komisji Zakupów w Wiedniu. 30 sierpnia tego samego roku został organizatorem i komendantem Centralnej Szkoły Podoficerów Kawalerii w Przemyślu. W sierpniu 1920 objął stanowisko komendanta Centralnej Szkoły Jazdy w Grudziądzu^[3]. Wniósł duży wkład w rozwój tej placówki, za co został udekorowany Krzyżem Komandorskim Orderu Polonia Restituta.

30 września 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu pułkownika, w kawalerii, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej^[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 16. lokatą w korpusie generałów^[5]. 1 grudnia 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski awansował go do stopnia generała dywizji ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 4. lokatą w korpusie generałów^[6].

Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku^[7]. Nowe władze nie wyraziły zgody na oficjalne uroczyste pożegnanie odchodzącego komendanta CSJ. Jednakże podchorążowie zaprosili generała na pożegnalny obiad, a po jego zakończeniu wyprzęgli konie z jego powozu i stanęli na ich miejscu, żeby następnie, maszerując przez cały Grudziądz, odwieźć generała do domu.

Stefan Kasprzycki nigdy nie wrócił do czynnej służby. Zmarł 26 lutego 1936 w Otwocku. Trzy dni później został pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Grudziądzu^[8].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)^[9][10]
• Kawaler Legii Honorowej (Francja, zezwolenie Naczelnika Państwa w 1922)^[11]
• Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną^[12]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[12]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy^[12]
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[12]
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce^[12]
• Krzyż za 25-letnią służbę wojskową dla oficerów^[12]
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii^[12]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[12]
• Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913^[12]

Anegdota

Podobno kiedyś podczas zajęć szkoleniowych CSJ w plenerze jeden z oficerów pozwolił sobie zapalić papierosa. Na zwróconą mu przez generała Kasprzyckiego uwagę odrzekł naiwnie, że według regulaminu na świeżym powietrzu oficerowi wolno palić. Generał odpowiedział mu wówczas: „Tam, gdzie ja jestem, nie ma świeżego powietrza”^[13].