Szczepan Styranowski

Szczepan Styranowski (ur. 26 grudnia 1923 w Toruniu, zm. 24 lipca 2019^[1]) – polski sędzia i działacz państwowy, poseł na Sejm PRL VIII kadencji (1980–1985).

Szczepan Styranowski

Data i miejsce urodzenia	26 grudnia 1923 Toruń
Data śmierci	24 lipca 2019
Poseł VIII kadencji Sejmu PRL
Okres	od 23 marca 1980 do 31 sierpnia 1985
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się na Pomorzu w rodzinie inteligenckiej (w dniu św. Szczepana). W czasie okupacji niemieckiej wraz z rodziną przesiedlony na teren Generalnego Gubernatorstwa, był żołnierzem Armii Krajowej. W 1951 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, jednak jeszcze w trakcie nauki podjął pracę w przedsiębiorstwach handlowych Torunia. W 1955 zdał egzamin na aplikację przy Sądzie Wojewódzkim w Olsztynie. W 1956 został sędzią powiatowym w Nowym Mieście Lubawskim, a rok później – w Pasłęku. Od 1958 do 1966 sprawował funkcję prezesa Sądu Powiatowego w Lidzbarku Warmińskim oraz Biskupcu Reszelskim. Od 1966 zasiadał w Sądzie Wojewódzkim w Olsztynie (od 1973 jako wiceprezes).

Podczas działalności w Lidzbarku i Biskupcu nie stronił od zaangażowania w sprawy społeczne. Założył klub młodzieżowy „Pojezierze” na lidzbarskim Zamku, a w Biskupcu Klub Przyjaciół Starszego Człowieka. W 1964 wstąpił do Polskiego Komitetu Pomocy Społecznej i do Stronnictwa Demokratycznego. Sprawował mandat radnego Powiatowej Rady Narodowej Lidzbarka Warmińskiego i Biskupca oraz Miejskiej Rady Narodowej Olsztyna. W 1973 uzyskał mandat członka Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie.

W 1980 wybrany z miejsca mandatowego w skład Sejmu VIII kadencji. Zasiadał w Komisjach: Prac Ustawodawczych, Spraw Wewnętrznych i Wymiaru Sprawiedliwości, Skarg i Wniosków oraz Nadzwyczajnej do rozpatrzenia projektu ustawy o Trybunale Konstytucyjnym. W październiku 1982 jako jeden z ośmiu posłów SD nie poparł rządowej propozycji delegalizacji Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, za co w czerwcu 1983 Centralny Sąd Partyjny ukarał go upomnieniem^[2]. Po zakończeniu kadencji powrócił do wykonywania obowiązków sędziego, które pełnił do przejścia na emeryturę w 1991. Od tego czasu poświęcił się działalności społecznej, prowadził m.in. bezpłatne porady prawne dla mieszkańców Olsztyna, działał również na rzecz ochrony jego zabytków^[3]. Działał w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej: był prezesem Zarządu Wojewódzkiego oraz członkiem Rady Naczelnej.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Oficerskim^[4] i Komandorskim (1999)^[5] Orderu Odrodzenia Polski oraz, w 1970, Srebrnym Krzyżem Zasługi^[6]. W 2004 nagrodzony tytułem Prawnika Pro Bono za działalność społeczną w konkursie organizowanym przez Fundację Uniwersyteckich Poradni Prawnych pod patronatem Naczelnej Rady Adwokackiej, Krajowej Rady Radców Prawnych oraz dziennika „Rzeczpospolita”. W IV edycji konkursu (2006/2007) znalazł się w jego kapitule^[7]. Pochowany 27 lipca 2019 na cmentarzu komunalnym w Olsztynie^[1].