Taku Takeuchi

Taku Takeuchi (jap. 竹内 択 Takeuchi Taku; ur. 20 maja 1987 w Iiyamie^[1]) – japoński skoczek narciarski. Drużynowy brązowy medalista olimpijski (2014) oraz złoty (2013) i dwukrotnie brązowy (2015, 2017) medalista mistrzostw świata w konkursie drużyn mieszanych.

Taku Takeuchi

竹内択

Data i miejsce urodzenia	20 maja 1987 Iiyama
Klub	Team Taku[1]
Wzrost	175 cm[1]
Debiut w PŚ	24 listopada 2006 w Ruce (23. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	24 listopada 2006 w Ruce (23. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	4 stycznia 2012 w Innsbrucku (3. miejsce)
Rekord życiowy	240,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (13 lutego 2016)[2]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia Igrzyska olimpijskie brąz Soczi 2014 duża druż. Mistrzostwa świata złoto Val di Fiemme 2013 druż. miesz. brąz Falun 2015 druż. miesz. brąz Lahti 2017 druż. miesz.
Inne nagrody
Letnie Grand Prix 3. miejsce 2012 3. miejsce 2014 Puchar Kontynentalny 3. miejsce 2019/2020
Strona internetowa

Przebieg kariery

W 2004 został mistrzem Finlandii juniorów. Swój pierwszy występ na międzynarodowej arenie zaliczył 15 stycznia 2005 podczas zawodów Pucharu Kontynentalnego w Sapporo. Zajął 29. miejsce i zdobył pierwsze punkty. 25 marca 2005 na mistrzostwach świata juniorów w Rovaniemi zajął szóste miejsce na skoczni normalnej.

W sezonie 2005/2006 startował tylko w zawodach Pucharu Kontynentalnego. Trzy razy zajął dziewiątą pozycję. Było to: 20 sierpnia 2005 w Lillehammer, 26 lutego 2006 w Brotterode oraz 4 marca 2006 w Vikersund. W końcowej klasyfikacji zajął 46. miejsce.

W sierpniu 2006 zadebiutował w Letnim Grand Prix na igelicie. 12 sierpnia 2006 w Einsiedeln zdobył pierwsze punkty do klasyfikacji zawodów tej rangi, zajmując 20. lokatę.

24 listopada 2006 w Ruce, Takeuchi zadebiutował w zawodach Pucharu Świata w skokach narciarskich. Jednocześnie w swoim debiucie zdobył pierwsze w karierze punkty PŚ, zajmując 23. miejsce.

Jego rekord życiowy to skok na odległość 240,0 m w Vikersund w 2016^[2].

W 2014 zdiagnozowano u niego eozynofilowe ziarniniakowe zapalenie naczyń^[3].

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

2010 Vancouver/Whistler	–	34. miejsce (K-95), 37. miejsce (K-125)
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	24. miejsce (K-95), 13. miejsce (K-125)
2018 Pjongczang	–	22. miejsce (K-125)

Drużynowo

2010 Vancouver/Whistler	–	5. miejsce[a]
2014 Soczi/Krasnaja Polana	–	brązowy medal[b]
2018 Pjongczang	–	6. miejsce[c]

Starty T. Takeuchi na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	13 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-95	HS-106	indywid.	94,5 m	–	110,5 pkt	166,5 pkt	Simon Ammann
37.	20 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	indywid.	110,5 m	–	83,9 pkt	199,7 pkt	Simon Ammann
5.	22 lutego	2010	Whistler	Whistler Olympic Park	K-125	HS-140	druż.[a]	125,5 m	129,5 m	1007,7 pkt (235,5 pkt)	100,2 pkt	Austria
24.	9 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-95	HS-106	indywid.	98,0 m	95,5 m	239,4 pkt	38,6 pkt	Kamil Stoch
13.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywid.	132,5 m	122,5 m	249,3 pkt	29,4 pkt	Kamil Stoch
3.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	druż.[b]	127,0 m	130,0 m	1024,9 pkt (238,4 pkt)	16,2 pkt	Niemcy
22.	17 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	indywid.	124,0 m	125,5 m	234,2 pkt	51,5 pkt	Kamil Stoch
6.	19 lutego	2018	Pjongczang	Alpensia Jumping Park	K-125	HS-142	druż.[c]	124,0 m	123,0 m	940,5 pkt (224,1 pkt)	158,0 pkt	Norwegia

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

2011 Oslo	–	24. miejsce (K-95), 26. miejsce (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	7. miejsce (K-95), 17. miejsce (K-120)
2015 Falun	–	5. miejsce (K-90), 24. miejsce (K-120)
2017 Lahti	–	20. miejsce (K-90), 17. miejsce (K-116)

Drużynowo

2011 Oslo	–	5. miejsce (K-95)[d], 6. miejsce (K-120)[e]
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	złoty medal (drużyna mieszana/K-95)[f], 5. miejsce (K-120)[g]
2015 Falun	–	brązowy medal (drużyna mieszana/K-90)[h], 4. miejsce (K-120)[i]
2017 Lahti	–	brązowy medal (drużyna mieszana/K-90)[j], 7. miejsce (K-116)[k]

Starty T. Takeuchi na mistrzostwach świata – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
24.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	93,0 m	95,5 m	217,9 pkt	51,3 pkt	Thomas Morgenstern
5.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.[d]	100,5 m	100,5 m	931,1 pkt (236,7 pkt)	94,4 pkt	Austria
26.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	120,5 m	122,5 m	224,1 pkt	53,4 pkt	Gregor Schlierenzauer
6.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.[e]	115,5 m	–	410,7 pkt (102,8 pkt)	89,3 pkt	Austria
7.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	102,0 m	98,0 m	238,0 pkt	14,6 pkt	Anders Bardal
1.	24 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	druż. miesz.[f]	100,5 m	101,5 m	1011,0 pkt (266,2 pkt)	–
17.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	126,0 m	126,0 m	270,5 pkt	25,3 pkt	Kamil Stoch
5.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.[g]	128,0 m	127,0 m	1099,1 pkt (280,2 pkt)	36,8 pkt	Austria
5.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	93,0 m	93,0 m	241,6 pkt	11,1 pkt	Rune Velta
3.	22 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	druż. miesz.[h]	95,0 m	93,5 m	888,3 pkt (237,0 pkt)	29,6 pkt	Niemcy
24.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	121,0 m	109,5 m	197,7 pkt	71,0 pkt	Severin Freund
4.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.[i]	126,0 m	128,0 m	831,2 pkt (216,9 pkt)	41,4 pkt	Norwegia
20.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	94,5 m	91,5 m	238,2 pkt	32,6 pkt	Stefan Kraft
3.	26 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	druż. miesz.[j]	89,0 m	92,0 m	979,7 pkt (237,1 pkt)	55,8 pkt	Niemcy
17.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	122,0 m	121,0 m	244,8 pkt	34,5 pkt	Stefan Kraft
7.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.[k]	120,0 m	115,5 m	922,7 pkt (231,3 pkt)	181,5 pkt	Polska

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

2006 Tauplitz	–	nie zakwalifikował się
2008 Oberstdorf	–	39. miejsce
2010 Planica	–	34. miejsce
2012 Vikersund	–	31. miejsce

Drużynowo

2008 Oberstdorf	–	7. miejsce[l]
2012 Vikersund	–	5. miejsce[m]

Starty T. Takeuchi na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
NQ	13-14 stycznia	2006	Tauplitz	Kulm	K-185	HS-203	indywid.	145,5 m	—			121,6 pkt	Nie zakwalifikował się
39.	22-23 lutego	2008	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	162,5 m	–	–	–	141,5 pkt	693,9 pkt	Gregor Schlierenzauer
7.	24 lutego	2008	Oberstdorf	Im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	druż.[l]	169,0 m		180,0 m		1241,2 pkt (316,8 pkt)	312,1 pkt	Austria
34.	19-20 marca	2010	Planica	Letalnica	K-185	HS-215	indywid.	168,5 m	–	–	–	149,1 pkt	786,7 pkt	Simon Ammann
31.	24-25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	171,5 m	–	–	–	148,2 pkt	260,5 pkt	Robert Kranjec
5.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.[m]	200,5 m		182,5 m		1472,9 pkt (337,0 pkt)	175,5 pkt	Austria

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

2005 Rovaniemi

–

6. miejsce

Drużynowo

2005 Rovaniemi

–

8. miejsce[n]

Starty T. Takeuchi na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
8.	23 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	druż.[n]	90,0 m	103,5 m	804,5 pkt (251,0 pkt)	177,5 pkt	Słowenia
6.	25 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	indywid.	92,0 m	90,5 m	234,0 pkt	18,0 pkt	Joonas Ikonen

Puchar Świata

Taku Takeuchi 2016

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2006/2007	65.
2007/2008	28.
2008/2009	42.
2009/2010	49.
2010/2011	47.
2011/2012	13.
2012/2013	21.
2013/2014	22.
2014/2015	20.
2015/2016	18.
2016/2017	30.
2017/2018	31.
2018/2019	61.
2019/2020	47.
2022/2023	82.
2023/2024	67.

Miejsca na podium

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2006/2007	–	–	–	–
2007/2008	–	–	–	–
2008/2009	–	–	–	–
2009/2010	–	–	–	–
2010/2011	–	–	–	–
2011/2012	–	–	1	1
2012/2013	–	1	–	1
2013/2014	–	1	–	1
2014/2015	–	–	–	–
2015/2016	–	–	1	1
2016/2017	–	–	–	–
2017/2018	–	–	–	–
2018/2019	–	–	–	–
2019/2020	–	–	–	–
2022/2023	–	–	–	–
2023/2024	–	–	–	–
Suma	–	2	2	4

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	4 stycznia	2012	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	131,5 m	124,0 m	246,7 pkt	3.	6,1 pkt	Andreas Kofler
2.	13 lutego	2013	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	133,5 m	130,5 m	254,6 pkt	2.	4,9 pkt	Jaka Hvala
3.	7 grudnia	2013	Lillehammer	Lysgårdsbakken	K-90	HS-100	99,0 m	100,5 m	283,5 pkt	2.	5,0 pkt	Gregor Schlierenzauer
4.	21 lutego	2016	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	96,0 m	95,5 m	229,9 pkt	3.	11,5 pkt	Michael Hayböck

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[5][6]
Sezon 2006/2007
																								punkty
23	q	q	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	43	q	26	30	29	39	-	16
Sezon 2007/2008
																											punkty
42	33	20	17	40	-	-	46	29	18	17	12	q	-	-	-	8	9	42	27	33	42	24	24	23	22	23	180
Sezon 2008/2009
																											punkty
20	37	25	14	60	25	29	q	48	38	38	-	-	-	-	-	-	18	-	-	q	-	-	-	-	-	-	56
Sezon 2009/2010
																							punkty
27	q	39	49	35	27	34	42	27	q	-	-	15	10	-	-	-	-	-	49	39	47	48	54
Sezon 2010/2011
																										punkty
27	32	38	25	36	32	22	39	q	39	-	-	-	14	20	-	-	-	21	40	37	28	25	37	q	-	67
Sezon 2011/2012
																										punkty
45	14	16	22	37	30	28	25	4	3	23	20	7	-	-	18	8	14	12	6	16	5	25	35	19	22	429
Sezon 2012/2013
																											punkty
9	13	6	22	12	26	27	17	37	28	36	19	7	16	7	-	-	-	-	2	22	14	12	31	29	29	28	381
Sezon 2013/2014
																												punkty
4	9	2	8	11	6	-	-	12	16	35	-	-	-	-	-	21	14	-	-	43	30	23	29	29	q	-	-	333
Sezon 2014/2015
																															punkty
13	22	37	q	16	-	-	-	-	20	19	q	16	17	11	12	11	34	22	41	25	14	9	19	12	5	40	8	20	21	28	363
Sezon 2015/2016
																													punkty
16	33	18	-	-	46	22	18	40	18	32	-	-	8	33	23	39	18	11	13	3	9	7	8	14	14	20	13	17	398
Sezon 2016/2017
																										punkty
12	dq	29	25	24	13	22	41	50	45	28	33	30	q	q	-	-	34	13	16	21	24	43	q	27	27	130
Sezon 2017/2018
																						punkty
q	15	-	-	23	20	23	21	23	21	35	22	-	-	-	24	q	36	37	q	37	29	89
Sezon 2018/2019
																												punkty
43	58	q	41	39	-	-	-	-	-	-	-	-	-	22	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	9
Sezon 2019/2020
																											punkty
-	-	-	-	-	16	50	41	31	30	37	-	-	-	-	-	20	31	38	37	30	43	43	-	-	-	-	28
Sezon 2022/2023
																																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	47	41	-	q	q	32	46	29	q	40	-	-	q	44	q	q	45	q	-	2
Sezon 2023/2024
																																punkty
-	-	-	-	-	-	30	41	43	q	q	44	q	q	30	41	45	42	q	46	-	-	q	49	-	-	-	-	-	-	-	-	2
Sezon 2024/2025
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	50	48	-	-	-	-	-	-	0
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[5][6]
Sezon 2007/2008
							-	8	7
Sezon 2008/2009
				8	-	9	-	-	-
Sezon 2009/2010
						8	-	-	-
Sezon 2010/2011
					3	6	-	7	-
Sezon 2011/2012
				2	7	4	7	6	6
Sezon 2012/2013
			2	5	9	6	5	5	7
Sezon 2013/2014
					3	1	-	8	-
Sezon 2014/2015
					2	6	4	3	5
Sezon 2015/2016
				4	-	-	3	3	4
Sezon 2016/2017
				7	8	8	5	6	6
Sezon 2017/2018
		-	3	6	-	5	5	-	-
Sezon 2018/2019
			4	-	-	-	-	-	-
Sezon 2022/2023
			-	-	-	-	8	-	-
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Świata w lotach

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2010/2011	49.
2011/2012	13.
2012/2013	42.
2014/2015	17.
2015/2016	16.
2016/2017	40.
2017/2018	39.
2019/2020	36.

Turniej Czterech Skoczni

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2007/2008	22.
2008/2009	47.
2009/2010	42.
2010/2011	53.
2011/2012	9.
2012/2013	29.
2013/2014	32.
2014/2015	24.
2015/2016	26.
2016/2017	34.
2017/2018	25.
2019/2020	34.
2023/2024	56.

Turniej Nordycki (Skandynawski)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2007	39.
2008	19.
2010	46.

Raw Air

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[4]
2017	25.
2018	43.
2023	60.

Willingen Five

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2020	42.

Planica 7

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2018	32.
2023	64.

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[7]
2006	43.
2007	21.
2008	15.
2009	15.
2010	12.
2011	6.
2012	3.
2013	15.
2014	3.
2015	24.
2016	5.
2017	28.
2018	16.
2019	39.
2023	26.
2024	77.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	23 września	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	129,0 m	–	117,4 pkt
2.	21 września	2014	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	135,5 m	132,0 m	277,0 pkt
3.	28 sierpnia	2016	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	130,0 m	127,0 m	242,2 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	26 sierpnia	2011	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	126,0 m	124,5 m	260,0 pkt	3.	15,7 pkt	Tom Hilde
2.	27 sierpnia	2011	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	127,5 m	128,0 m	255,7 pkt	3.	8,3 pkt	Tom Hilde
3.	23 września	2012	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	129,0 m	–	117,4 pkt	1.	–
4.	30 września	2012	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-94	88,0 m	88,5 m	227,2 pkt	3.	2,9 pkt	Maciej Kot
5.	3 października	2012	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,5 m	139,5 m	266,8 pkt	2.	5,7 pkt	Severin Freund
6.	21 września	2014	Ałmaty	Gornyj Gigant	K-125	HS-140	135,5 m	132,0 m	277,0 pkt	1.	–
7.	30 sierpnia	2015	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	128,5 m	127,0 m	253,5 pkt	2.	11,7 pkt	Kento Sakuyama
8.	27 sierpnia	2016	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	129,0 m	128,5 m	252,5 pkt	2.	5,1 pkt	Anders Fannemel
9.	28 sierpnia	2016	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	130,0 m	127,0 m	242,2 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[5][6]
2006
										punkty
q	46	20	36	-	-	7	24	q	q	54
2007
										punkty
-	-	18	26	-	-	5	6	33	29	105
2008
										punkty
29	15	6	27	-	-	10	6	27	20	143
2009
									punkty
7	16	17	46	-	-	5	6	16	165
2010
									punkty
4	17	20	22	19	7	10	-	-	158
2011
											punkty
6	5	14	14	6	46	3	3	-	-	-	281
2012
									punkty
-	-	-	6	7	7	1	3	2	352
2013
											punkty
5	16	7	10	12	10	-	-	-	-	-	170
2014
									punkty
-	-	-	4	4	4	1	6	10	316
2015
											punkty
-	-	-	-	6	2	-	-	-	-	-	120
2016
										punkty
-	-	-	-	2	1	4	7	32	17	280
2017
									punkty
-	-	-	8	9	-	-	19	29	75
2018
									punkty
-	-	-	-	4	13	14	12	31	110
2019
								punkty
-	-	-	-	25	-	23	9	43
2023
									punkty
21	27	10	15	26	14	31	32	48	79
2024
									punkty
24	42	43	38	-	-	-	-	-	7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[5][6]
2006
									10
2008
									6
2009
									6
2010
									4
2011
								8	7
2013
							-	5	2
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2006	38.
2007	37.
2008	12.
2009	15.
2010	9.

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[8]
2011	9.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[9]
2004/2005	164.
2005/2006	49.
2006/2007	39.
2018/2019	40.
2019/2020	3.
2022/2023	60.
2023/2024	80.
2024/2025	49.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło[5][6]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	7 grudnia	2019	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	110,5 m	111,5 m	281,1 pkt
2.	15 grudnia	2019	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	143,5 m	143,5 m	293,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Źródło[5][6]
Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	7 stycznia	2007	Planica	Srednija velikanka	K-90	HS-100	98,5 m	100,5 m	271,0 pkt	2.	5,5 pkt	Rok Urbanc
2.	7 grudnia	2019	Vikersund	Vikersundbakken	K-105	HS-117	110,5 m	111,5 m	281,1 pkt	1.	–
3.	14 grudnia	2019	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	137,5 m	138,0 m	285,0 pkt	2.	8,7 pkt	Keiichi Satō
4.	15 grudnia	2019	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	143,5 m	143,5 m	293,7 pkt	1.	–
5.	25 stycznia	2020	Sapporo	Ōkurayama	K-123	HS-137	131,5 m	130,0 m	208,2 pkt	3.	12,6 pkt	Clemens Leitner

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[5][6]
Sezon 2004/2005
																														punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2
Sezon 2005/2006
																										punkty
26	43	43	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	16	24	20	27	-	-	9	9	16	-	-	115
Sezon 2006/2007
																								punkty
-	-	-	-	9	23	5	2	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	162
Sezon 2018/2019
																												punkty
49	29	34	31	-	-	-	-	-	-	9	4	23	-	-	-	-	-	7	18	37	25	-	-	-	-	-	-	144
Sezon 2019/2020
																					punkty
1	5	2	1	17	8	9	17	3	8	-	-	-	-	-	-	-	-	7	25	16	563
Sezon 2022/2023
																									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	11	19	23	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	44
Sezon 2023/2024
																											punkty
37	24	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	39	23	37	49	15
Sezon 2024/2025
																							punkty
-	16	25	34	27	20	-	-	24	21	12	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	75
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[6]
2005	52.
2007	30.
2019	21.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	21 września	2019	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	111,5 m	113,0 m	260,2 pkt
2.	22 września	2019	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	110,0 m	115,0 m	254,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	21 września	2019	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	111,5 m	113,0 m	260,2 pkt	1.	–
2.	22 września	2019	Stams	Brunnentalschanzen	K-105	HS-115	110,0 m	115,0 m	254,6 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[5][6]
2005
													punkty
22	27	38	-	-	-	-	9	19	-	-	-	-	54
2007
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	10	4	76
2019
																punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	1	1	-	-	200
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce[10]
2006/2007	119.
2023/2024	148.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

stan po zakończeniu sezonu 2024/2025

Źródło[5][6]
Sezon 2006/2007
															punkty
-	-	-	-	-	-	-	13	-	-	-	-	-	-	-	20
Sezon 2023/2024
																				punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	28	32	3
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

Uwagi

1. Skład zespołu: Daiki Itō, Taku Takeuchi, Shōhei Tochimoto i Noriaki Kasai
2. Skład zespołu: Reruhi Shimizu, Taku Takeuchi, Daiki Itō i Noriaki Kasai
3. Skład zespołu: Taku Takeuchi, Daiki Itō, Noriaki Kasai i Ryōyū Kobayashi
4. Skład zespołu: Fumihisa Yumoto, Taku Takeuchi, Noriaki Kasai i Daiki Itō
5. Skład zespołu: Taku Takeuchi, Fumihisa Yumoto, Noriaki Kasai i Daiki Itō
6. Skład zespołu: Yūki Itō, Daiki Itō, Sara Takanashi i Taku Takeuchi
7. Skład zespołu: Reruhi Shimizu, Noriaki Kasai, Daiki Itō i Taku Takeuchi
8. Skład zespołu: Sara Takanashi, Noriaki Kasai, Yūki Itō i Taku Takeuchi
9. Skład zespołu: Junshirō Kobayashi, Daiki Itō, Taku Takeuchi i Noriaki Kasai
10. Skład zespołu: Sara Takanashi, Taku Takeuchi, Yūki Itō i Daiki Itō
11. Skład zespołu: Taku Takeuchi, Ryōyū Kobayashi, Noriaki Kasai i Daiki Itō
12. Skład zespołu: Daiki Itō, Noriaki Kasai, Taku Takeuchi i Shōhei Tochimoto
13. Yūta Watase, Shōhei Tochimoto, Taku Takeuchi i Daiki Itō
14. Skład zespołu: Kenshirō Itō, Yuta Funato, Shōhei Tochimoto i Taku Takeuchi