Konkurs Piosenki Eurowizji 2017

62. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany 9 11 i 13 maja 2017 w Kijowie przez ukraińskiego nadawcę publicznego Nacionalna suspilna tełeradiokompanija Ukrajiny (NSTU), dzięki wygranej Dżamały, reprezentantki kraju podczas konkursu piosenki w 2016^[1]. Konkurs po raz drugi został zorganizowany na Ukrainie.

Konkurs Piosenki Eurowizji 2017

Celebrate Diversity

Informacje ogólne
Półfinały	9 maja 2017 11 maja 2017
Finał	13 maja 2017
Miejsce	Międzynarodowe Centrum Wystawiennicze, Kijów (Ukraina)
Nadawca	Nacionalna suspilna tełeradiokompanija Ukrajiny (NSTU)
Prowadzący	Ołeksandr Skiczko Wołodymyr Ostapczuk Timur Mirosznyczenko
Informacje dodatkowe
Reżyser	Ola Melzig
Kierownik wykonawczy	Jon Ola Sand
Producent wykonawczy	Pawło Hryczak
Uczestnicy
Powrót	Portugalia  Rumunia
Rezygnacja	Bośnia i Hercegowina  Rosja
Łącznie	42 reprezentacji
Mapa uczestników
Głosowanie
Zwycięzca	Portugalia
Reprezentant	Salvador Sobral
Piosenka	„Amar pelos dois”
Tekst i muzyka	Luísa Sobral
Występ otwarcia Pierwszy półfinał Monatik – „Spinning” Drugi półfinał Ołeksandr Skiczko i Wołodymyr Ostapczuk – mieszanka eurowizyjnych piosenek („Euphoria”, „My Number One”, „Fairytale”, „Rise Like a Phoenix”)
Występy interwałowe Pierwszy półfinał Dżamała – „1944” i „Zamanyły” Drugi półfinał Apache CREW Finał Onuka i NAOFI (National Academic Orchestra of Folk Instruments of Ukraine) Dżamała – „I Believe in U” Rusłana – „It’s Magical”
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 2016 2018 ►

Finał konkursu wygrał Salvador Sobral, reprezentant Portugalii, utworem „Amar pelos dois”, za który otrzymał łącznie 758 punktów.

Lokalizacja

Miejsce organizacji konkursu

Kijów

Położenie Kijowa na Ukrainie

Konkurs w 2016 wygrała reprezentantka Ukrainy, Dżamała, dzięki czemu Nacionalna suspilna tełeradiokompanija Ukrajiny (NSTU) otrzymała prawa do organizacji widowiska w 2017. Europejska Unia Nadawców (EBU), główny organizator konkursu, zdecydowała wraz z telewizją NSTU, że konkurs odbył się w Międzynarodowym Centrum Wystawienniczym w Kijowie^[2].

W listopadzie pojawiły się doniesienia, jakoby władze Kijowa nie miał odpowiednich środków finansowych na organizację konkursu. Stolica przekazała na organizację konkursu 442 mln hrywien z budżetu państwowego, ostatecznie koszt przygotowania widowiska wyniósł prawie 870 mln hrywien. Na przełomie maja i czerwca potwierdzono, że koszt organizacji wyniósł ok. 20,4 miliona euro^[3]. Kilka tygodni przed rozegraniem koncertów ukraińska telewizja borykała się z różnego rodzaju problemami, co skutkowało opóźnieniem prac. Spekulowano nawet o przeniesieniu konkursu do Rosji, jednak plotki zdementowano. W lutym 2017 członkowie zespołu organizacyjnego imprezy zaczęli zwalniać się z powodu oskarżeń o korupcję i niewłaściwe przeznaczenie środków^[4].

Podobnie jak w poprzednich latach, dla gości i akredytowanych dziennikarzy przygotowano kilka atrakcji, takich jak m.in. wioska eurowizyjna (ang. Eurovision Village; miejsce na spotkania artystów i członków delegacji z fanami imprezy oraz akredytowanymi dziennikarzami), euroklub (ang. EuroClub; miejsce imprez dla akredytowanych dziennikarzy i fanów) czy kawiarnię Euro Fan Cafe^[5].

Proces wyboru miejsca organizacji

Po zwycięstwie Ukrainy w 61. Konkursie Piosenki Eurowizji krajowy nadawca rozpoczął przygotowania do organizacji kolejnego konkursu, w tym m.in. rozpoczęcie negocjacji z władzami miast-kandydatów do przygotowania widowiska. Zainteresowanie organizacją widowiska w swoim mieście wyrazili: burmistrz Odessy Hennadij Truchanow^[6], prezydent Kijowa Witalij Kłyczko, który zaproponował przygotowanie imprezy na Stadionie Olimpijskim w Kijowie^[7], prezydent Lwowa Andrij Sadowy (Arena Lwów)^[8] oraz burmistrzowie Dniepru (Borys Fiłatow)^[9] i Chersonia (Wołodymyr Mikołajenko)^[10].

24 czerwca telewizja NSTU ogłosiła terminarz dotyczący wyboru miejsca organizacji^[11]. O prawo do organizacji konkursu stanęły włodarze: Kijowa (którzy wskazali Międzynarodowe Centrum Wystawiennicze oraz Pałac Sportu), Dniepru (DniproEuroArena)^[12][13][14], Lwowa (dwie hale, w tym Arena Lwów^[15]), Odessy (Stadion Czornomoreć)^[16], Charkowa^[17] (Stadion Metalis)^[18] i Chersonia (Stadion „Krystał”)^[19].

30 czerwca ukraiński minister kultury, Jewhen Nyszczuk, poinformował, że Ukraina nie ma odpowiedniego miejsca do organizacji konkursu. Według niego jedynymi dwoma możliwościami jest budowa dachu na Arenie Lwów lub nowej areny w Kijowie^[20].

20 lipca odbyła się oficjalna debata pod nazwą Bitwa miast, w trakcie której przedstawiciele wszystkich miast kandydujących prezentowali swoją ofertę^[21]. Dwa dni po zakończeniu debaty ukraiński nadawca wskazał trzy miasta, które zakwalifikowały się do kolejnego etapu przetargu: Kijów, Odessa i Dniepr^[22]. 26 lipca stacja ogłosiła, że miejsce zorganizowania konkursu zostanie ogłoszone następnego dnia, tj. 27 lipca^[23]. Kilka godzin później organizator zmienił swoją decyzję i ogłosił, że miasto-gospodarz zostanie ogłoszony publicznie 1 sierpnia^[24].

27 lipca, po dwudniowej inspekcji przedstawicieli EBU, Jon Ola Sand przedstawił jej wyniki w drugiej odsłonie debaty pt. Bitwy miast. Według organizacji, obie kijowskie propozycje wymagają przeprowadzenia wielu technicznych prac, miastu Dniepr brakuje odpowiedniej infrastruktury do organizowania konkursu, a największym problemem Odessy jest brak dachu na proponowanym obiekcie. Jednocześnie ukraiński minister kultury zapowiedział, że decyzja może zostać ogłoszona dopiero w połowie sierpnia. Premier Wołodymyr Hrojsman zapowiedział, że państwo wesprze miasto-organizatora kwotą 15 milionów euro^[25].

Termin ogłoszenia decyzji wielokrotnie był zmieniany^{[26][27][28][29]}. Ostatecznie zdecydowano, że konkurs odbędzie się w Międzynarodowym Centrum Wystawienniczym w Kijowie^[2].

Na czas konkursu miasto zostało przystrojone banerami prezentującymi logo widowiska. Na placu Niepodległości w Kijowie ustawiono instalację w kształcie napisu Eurovision.

Organizacja

Wszystkie piosenki konkursowe zostały zaprezentowane 18 marca 2017. Oficjalna dwupłytowa składanka, zawierająca wszystkie 43 utwory (w tym zdyskwalifikowaną propozycję z Rosji), trafiła do sprzedaży 21 kwietnia^[30], natomiast płyta zawierająca zapis filmowy wszystkich koncertów konkursowych oraz materiały bonusowe ukaże się 23 czerwca^[31]. EBU kolejny raz z rzędu przygotowała dla fanów także gadżety eurowizyjne, które można było kupić za pośrednictwem strony internetowej poświęconej konkursowi lub w sklepach spożywczych sieci Novus.

7 maja przy Pałacu Maryńskim odbyła się uroczystość oficjalnego otwarcia Konkursu Piosenki Eurowizji, podczas której pojawili się reprezentanci wszystkich krajów. Uczestnicy konkursu przeszli po czerwonym dywanie o rekordowej długości 265 metrów. Ceremonia otwarcia z udziałem delegacji odbyła się tego samego dnia w centrum wystawowym „Parkowyj”^[32].

Prowadzący

Prowadzący konkurs: Ołeksandr Skiczko, Wołodymyr Ostapczuk i Timur Mirosznyczenko, maj 2017

Tuż po finale 61. Konkursu Piosenki Eurowizji pojawiły się doniesienia, jakoby do roli prowadzących typowani byli Marija Jefrosynina, Pawło Szylko i Wierka Serdiuczka. W ciągu kolejnych tygodni spekulowano też o przekazaniu funkcji gospodarza konkursu różnym osobom – wymieniani byli m.in. Katia Osadcza, Wołodymyr Zełenski, Olha Frejmut, Serhij Prytuła, Sawik Szuster, Wasylisa Frołowa, Jewgienij Kisielow, Karolina Aszion, Andrij Domanski, Ola Polakowa, Hennadij Popenko i Dżamała^[33]. 27 lutego 2017 ogłoszono, że konkurs poprowadzą Ołeksandr Skiczko, Wołodymyr Ostapczuk i Timur Mirosznyczenko^[34][35].

Losowanie półfinałów i kolejność występów

Podobnie jak w poprzednich latach, wszystkie kraje uczestniczące, poza tzw. „Wielką Piątką” (czyli Francją, Hiszpanią, Niemcami, Wielką Brytanią i Włochami) oraz gospodarzem (Ukrainą), zostały podzielone na tak zwane koszyki, a ich ułożenie było zależne od statystyk głosowania mieszkańców danych państw w poprzednich konkursach^[36].

Losowanie przydzielające poszczególne kraje do półfinałów odbyła się 31 stycznia 2017 o godz. 11:00 w Sali Kolumnowej Kijowskiej Miejskiej Administracji Państwowej. Podczas wydarzenia odbyła się także m.in. ceremonia przekazania insygniów miasta, które odebrał Witalij Kłyczko, mer Kijowa. Z przydziału do półfinałów zostały wyłączone Szwajcaria i Niemcy, które uzyskały zgodę EBU na uczestnictwo (a w przypadku Niemiec – transmisję) w drugim koncercie półfinałowym^[36].

Ceremonię poprowadzili Timur Mirosznyczenko i Nika Konstantinowa^[37]. Podczas wydarzenia wystąpiły też Rusłana Łyżyczko i Dżamała, ukraińskie piosenkarki, które wygrały dla kraju (kolejno): 49. i 61. Konkurs Piosenki Eurowizji^[36].

W wyniku losowania oprócz podziału państw na poszczególne półfinały zadecydowano, że w pierwszym z półfinałów oprócz państw w nim uczestniczących głosy oddawać będą mogły Hiszpania, Wielka Brytania i Włochy, natomiast w drugim – Francja, Niemcy i Ukraina^[38].

Koszyk 1	Koszyk 2	Koszyk 3	Koszyk 4	Koszyk 5	Koszyk 6
Albania  Chorwacja  Czarnogóra Macedonia  Serbia  Słowenia  Szwajcaria	Dania  Estonia  Finlandia  Islandia  Norwegia  Szwecja	Armenia  Azerbejdżan  Białoruś  Gruzja  Izrael  Rosja	Bułgaria  Cypr  Grecja  Mołdawia  Rumunia  Węgry	Australia  Austria  Czechy  Malta  Portugalia  San Marino	Belgia  Holandia  Irlandia  Litwa  Łotwa  Polska

Projekt logo i sceny

Logo i slogan

Scena konkursowa

Oficjalne logo oraz slogan konkursu, za którego projekt odpowiadają agencje Banda Agency i Republique^{[potrzebny przypis]}, zostały zaprezentowane 30 stycznia za pośrednictwem kilkuminutowego filmu opublikowanego w serwisie YouTube. Oficjalne logo składało się ze sloganu Celebrate Diversity (pol. Świętujmy różnorodność), a także z popularnego na Ukrainie naszyjnika (zwanego namysto) stworzonego z połączonych ze sobą czerwonych kulek o różnorodnych, czarnych wzorach^[39].

Scena

Pod koniec stycznia nadawca zaprezentował projekt sceny za pośrednictwem oficjalnej strony internetowej konkursu. Projektantem sceny został Florian Wieder. Arena ma symbolizować „Ukrainę, która w maju będzie w centrum Europy”^[40].

Kontrowersje

Podejrzenia o plagiat

W stawce konkursowej znalazło się kilka utworów, których autorzy zostali posądzeni o naruszenie praw autorskich:

• Po premierze utworu „Gravity”, wykonywanego przez reprezentującego Cypr Hoviga Demirjiana, pojawiły się głosy, jakoby piosenka przypominała przebój „Human” w wykonaniu brytyjskiego piosenkarza o pseudonimie Rag’n’Bone Man^[41]. Jego eurowizyjny występ uznawano za mocno inspirowany prezentacjami konkursowymi Loïca Notteta (konkurs w 2015)^[42] i Siergieja Łazariewa (konkurs w 2016)^[43].

Hovig Demirjian podczas prób do występu w konkursie, maj 2017

• Po finale niemieckich eliminacji eurowizyjnych Unser Song 2017 internauci zauważyli, że zwycięska piosenka „Perfect Life” Leviny przypomina utwory „Titanium” z repertuaru francuskiego DJ-a Davida Guetty i australijskiej piosenkarki Sii i „Skyscraper” amerykańskiej wokalistki Demi Lovato^[44]. Utwór porównywano też do numeru „Young and Wild” Aleksandry Kovać^[45].
• Po opublikowaniu utworu „City Lights”, z którym Belgię reprezentowała Blanche, propozycję porównywano do numeru „Eclàt” kanadyjskiej piosenkarki Alexe Gaudelaut^[46].
• Utwór „Beautiful Mess”, z którą Kristian Kostow reprezentował Bułgarię, był porównywany do przeboju „Apologize” amerykańskiego producenta muzycznego Timbalanda.
• Rapową wstawkę Alexa Florei w reprezentującym Rumunię utworze „Yodel It!” porównywano do piosenki „Hall of Fame” z repertuaru irlandzkiego zespołu Script.
• Po premierze reprezentującej Serbię piosenki „In Too Deep” w wykonaniu Tijany Bogićević porównywano do przeboju „Firework” amerykańskiej piosenkarki Katy Perry.

Udział Rosji w konkursie

Tuż po wygraniu 61. Konkursu Piosenki Eurowizji przez Jamalę, reprezentującą Ukrainę, pojawiły się pogłoski, że Rosja wycofa się z konkursu organizowanego na terenie tego kraju. Pomimo potwierdzenia udziału w imprezie^[47], w kolejnych tygodniach wciąż pojawiały się doniesienia, że Pierwyj kanał zrezygnuje z uczestnictwa, tłumacząc to obawami przed niezapewnieniem bezpieczeństwa rosyjskiej delegacji przez organizatora. 12 marca 2017 stacja ogłosiła, że Rosję w konkursie będzie reprezentowała Julija Samojłowa, piosenkarka od dzieciństwa poruszająca się na wózku inwalidzkim. Wybór ten spotkał się z mieszanymi reakcjami w mediach^[48]. Dzień później pojawiły się informacje, że artystka nie zostanie wpuszczona na teren Ukrainy (Służba Bezpieczeństwa zakazała Juliji Samojłowej na trzy lata wjazdu na terytorium Ukrainy za złamanie przez nią ukraińskiego prawa^[49]), a nawet aresztowana, z powodu nielegalnego (w myśl prawa ukraińskiego) wjazdu na Krym w 2015. Wykonawczyni tłumaczyła wizytę na terenach spornych faktem, że grała tam koncert^[50]. Tego samego dnia EBU poinformowała, że zaoferowała rosyjskiemu nadawcy udział piosenkarki w konkursie oraz transmisję jej występu za pośrednictwem satelity^[51]. Rosyjska strona odrzuciła ofertę, tłumacząc że występ transmitowany jest sprzeczny z ideą i zasadami konkursu, a zmiana reprezentanta nie wchodzi w grę^[52].

Salvador Sobral w bluzie z napisem S.O.S. Refugees; na zdjęciu z siostrą, Luísą, maj 2017

13 kwietnia EBU wystosowała oświadczenie, w którym potwierdziła wycofanie się Rosji z konkursu. Jak poinformowano, Pierwyj kanał odrzucił dwie alternatywne propozycje rozwiązania problemu: zarówno transmisję występu przez satelitę, jak i zmianę reprezentanta na wykonawcę, który mógłby legalnie wjechać na Ukrainę. Telewizja rosyjska ogłosiła, że nie będzie transmitować żadnego z koncertów konkursowych^[53].

Polityczna wiadomość Portugalii

Reprezentujący Portugalię Salvador Sobral pojawił się na konferencji prasowej dla zwycięzców pierwszego półfinału konkursu w czarnej bluzie z napisem S.O.S. Refugees (pol. S.O.S. Uchodźcy). Artysta przyznał, że chciał w ten sposób zachęcić władze Włoch, Grecji i Turcji do przyjęcia uchodźców na teren swojego kraju. Po spotkaniu z dziennikarzami piosenkarz otrzymał od EBU oficjalny zakaz wkładania tej bluzy. Przesłanie zostało odebrane przez organizację jako „wiadomość polityczna”, co jest niezgodne z regulaminem konkursu^[54].

Nagie pośladki podczas występu Jamali

W finale konkursu gościnnie wystąpiła Dżamała, która w tzw. przerwie interwałowej wykonała na żywo piosenkę „I Believe in U”. W trakcie występu na scenę wtargnął owinięty w australijską flagę mężczyzna, który zdjął spodnie i zaprezentował widzom gołe pośladki^[55]. Mężczyzną tym okazał się Witalij Sediuk, ukraiński dziennikarz specjalizujący się w prowokacjach^[56].

Krytyka zwycięzcy

Po finale konkursu zwycięzca konkursu, Salvador Sobral, został skrytykowany przez kilku innych uczestników. Podczas finałowej przemowy miał w nieprzychylnych słowach skomentować komercyjny rynek muzyki pop, na co odpowiedział reprezentujący Szwecję Robin Bengtsson. Piosenkarz przyznał, że słowa Sobrala były „poniżej poziomu prawdziwego zwycięzcy”^[57]. Słowa krytyki dotyczące zwycięstwa Portugalczyka wyraził też Alex Florea reprezentujący Rumunię. Podczas transmitowanego „na żywo” wywiadu dla magazynu Adevarul piosenkarz i raper miał zarzucić laureatowi konkursu „używanie zabiegów marketingowych, by wygrać”^[58][59].

Kraje uczestniczące

     Państwa uczestniczące w pierwszym półfinale

     Finaliści głosujący w pierwszym półfinale

     Państwa uczestniczące w drugim półfinale

     Finaliści głosujący w drugim półfinale

Tuż po zakończeniu 61. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2016, krajowi nadawcy publiczni zaczęli wyrażać zainteresowanie udziałem w kolejnym widowisku. Ostatecznie chęć udziału w konkursie wyrazili nadawcy publiczni czterdziestu trzech krajów, w tym m.in. telewizji z Rumunii i Portugalii, które powracają do rywalizacji po rocznej przerwie. Z udziału w widowisku wycofał się nadawca publiczny z Bośni i Hercegowiny z powodu restrukturyzacji w zarządzie telewizji^[60][61].

Powracający artyści

SunStroke Project podczas występu w 55. Konkursie Piosenki Eurowizji, maj 2010

W 62. Konkursie Piosenki Eurowizji wystąpili wykonawcy, którzy brali już udział w zmaganiach eurowizyjnych. Reprezentujący Estonię Koit Toome wziął wcześniej udział w konkursie w 1998. Partnerująca mu Laura Põldvere reprezentowała kraj w 50. konkursie jako członkini zespołu Suntribe. W tym samym konkursie w barwach Słowenii wystąpił Omar Naber, który ponownie wystąpił w konkursie organizowanym w Kijowie^[62][63]. Reprezentujący Mołdawię zespół SunStroke Project wystąpił wcześniej w 55. konkursie organizowanym w Oslo. San Marino reprezentowała m.in. Valentina Monetta, która wcześniej reprezentowała kraj w konkursach w 2012, 2013 i 2014^[64].

Tako Gaczecziladze, reprezentantka Gruzji w konkursie, miała reprezentować kraj podczas imprezy w 2009 jako członkini grupy Stephane & 3G z piosenką „We Don’t Wanna Put In”. Ze względu na polityczne nawiązania w utworze zespół został zdyskwalifikowany^[65][66][67].

Reprezentujący Holandię zespół O’G3NE wystąpił w barwach kraju w 5. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci w 2007^[68].

Azerbejdżan reprezentowała Diana „Dihaj” Hacıyeva, która była chórzystką Səmry Rəhimli podczas konkursu w 2016^[69]. W barwach Izraela wystąpił Imri Ziw, chórzysta podczas występów Nadava Guedja i Hoviego Stara w dwóch poprzednich konkursach^[70]. Reprezentantką Serbii została Tijana Bogićević, która śpiewała w chórkach podczas występu Niny Radojčić w 2011^[71].

Wyniki

Pierwszy półfinał

L.p.[72]	Kraj	Artysta	Utwór	Język	Miejsce	Punkty
1	Szwecja[73]	Robin Bengtsson[74][75]	„I Can’t Go On”[74][75]	angielski	3	227
2	Gruzja[76]	Tamara Gaczecziladze[77][78]	„Keep the Faith”[77][78]	angielski	11	99
3	Australia[79]	Isaiah[80]	„Don’t Come Easy”[80]	angielski	6	160
4	Albania[81]	Lindita[82][83]	„World”[84]	angielski	14	76
5	Belgia[85]	Blanche[86][87]	„City Lights”[88]	angielski	4	165
6	Czarnogóra[89]	Slavko Kalezić[90]	„Space”[90]	angielski[91]	16	56
7	Finlandia[92]	Norma John[93][94]	„Blackbird”[93][94]	angielski	12	92
8	Azerbejdżan[95]	Dihaj[69]	„Skeletons”[96][97]	angielski	8	150
9	Portugalia[98]	Salvador Sobral[99][100]	„Amar pelos dois”[99][100]	portugalski	1	370
10	Grecja[101]	Demy	„This Is Love”[102]	angielski[103]	10	115
11	Polska[104]	Kasia Moś[105][106]	„Flashlight”[105][106]	angielski	9	119
12	Mołdawia[107]	SunStroke Project[108][109]	„Hey, Mamma!”[108][109]	angielski	2	291
13	Islandia[110]	Svala[111][112]	„Paper”[111][112]	angielski	15	60
14	Czechy[113]	Martina Bárta[114]	„My Turn”[115]	angielski[116]	13	83
15	Cypr[117]	Hovig[118]	„Gravity”[119]	angielski	5	164
16	Armenia[120]	Arcwik[121]	„Fly with Me”[122][123]	angielski	7	152
17	Słowenia[124]	Omar Naber[62][63]	„On My Way”[62][63]	angielski	17	36
18	Łotwa[125]	Triana Park[126][127]	„Line”[126][127]	angielski	18	21

Tabela punktacyjna pierwszego półfinału

Wyniki jurorów i telewidzów[128]
Miejsce	Telewidzowie	Punkty	Jurorzy	Punkty
1	Portugalia	197	Portugalia	173
2	Mołdawia	180	Australia	139
3	Belgia	125	Szwecja	124
4	Szwecja	103	Mołdawia	111
5	Cypr	103	Azerbejdżan	87
6	Polska	69	Armenia	87
7	Armenia	65	Czechy	81
8	Azerbejdżan	63	Gruzja	62
9	Grecja	54	Grecja	61
10	Finlandia	51	Cypr	61
11	Czarnogóra	39	Polska	50
12	Albania	38	Finlandia	41
13	Gruzja	37	Belgia	40
14	Islandia	31	Albania	38
15	Australia	21	Islandia	29
16	Łotwa	20	Czarnogóra	17
17	Słowenia	20	Słowenia	16
18	Czechy	2	Łotwa	1

Jurorzy      Telewidzowie		Kraje głosujące
		Suma punktów	Oddzielne wyniki jurorów i telewidzów	Szwecja	Gruzja	Australia	Albania	Belgia	Czarnogóra	Finlandia	Azerbejdżan	Portugalia	Grecja	Polska	Mołdawia	Islandia	Czechy	Cypr	Armenia	Słowenia	Łotwa	Hiszpania	Wielka Brytania	Włochy
Uczestnicy konkursu	Szwecja	227	124		8	8	4	12	6	12		5	2	4	8	8	10	8	5	7	2	3	2	10
			103		4	8	10	5	3	7	6	10	3	5	1	10	2	5	4	5	7	6	1	1
	Gruzja	99	62	6			1	3		3	6	3	4	10	5	7			6	5			1	2
			37								12	6	6		2			1	8					2
	Australia	160	139	12	6		5	10	3	8	7	6		8	6	10	12	7	1	12	10	8	7	1
			21	2			1	1	1		2					6		2	3	3
	Albania	76	38						10		10		10											8
			38						12		3		5		10					1				7
	Belgia	165	40	3			3						1	7		2	3	3		2	5	2	4	5
			125	10	5	4	8		2	10	7	8	4	8		7	6	4	6	8	10	8	4	6
	Czarnogóra	56	17								8		7				2
			39	1		7				3	5				8	2			1	6		1		5
	Finlandia	92	41	7		7						7		1	3	3	1	6		6
			51	8		2	5	3				7	1	4		3	3			2	5	5	3
	Azerbejdżan	150	87		10	3	7	5	7			8	8		4	6	4	4		3	1	5		12
			63		12	1			6			1			12		12	10		7	2
	Portugalia	370	173	5	12	6	6	7	4	10	12		5	12	12	12	7	10	7	8	12	12	10	4
			197	12	8	10	12	12	7	12	8		10	12	6	12	7	6	7	12	12	12	10	10
	Grecja	115	61			1	8		12			2		2	7	1		12	10			6
			54		2	3	6	6	4			5		2				12	5				5	4
	Polska	119	50			12	2	4		2	3	1			1		8	2	2	4	3		6
			69	6	3		2	8			1		2		3	5	8	3	2		3	3	12	8
	Mołdawia	291	111	10	3	10	12	1	5	6	5	10	3				6		8		6	7	12	7
			180	5	6	12	7	10	10	8	10	12	7	10		8	10	7	10	10	8	10	8	12
	Islandia	60	29	2	2	2		2		5	2				2				3		8	1
			31	7	1		4			5				1							4	7	2
	Czechy	83	81	4	1	4		6	2		4	12		3		5		1	4	10	7	10	8
			2									2
	Cypr	164	61	8	5			8		7			6			4	5		12				3	3
			103	4	7	6	3	4	5	6		3	12	7	7	4	4		12	4	6		6	3
	Armenia	152	87		7	5	10		8	4		4	12	6	10			5		1	4		5	6
			65	3	10	5		7		4			8	6	4		5	8			1	4
	Słowenia	36	16	1	4				1	1				5								4
			20					2	8	2		4		3			1
	Łotwa	21	1								1
			20							1	4				5	1						2	7

Legenda:

     Kraje zakwalifikowane do finału

Drugi półfinał

L.p.[72]	Kraj	Artysta	Utwór	Język	Miejsce	Punkty
1	Serbia[129]	Tijana Bogićević[130][131]	„In Too Deep”[132]	angielski	11	98
2	Austria[133]	Nathan Trent[134]	„Running on Air”[135]	angielski	7	147
3	Macedonia[136]	Jana Burczeska[137]	„Dance Alone”[138][139]	angielski	15	69
4	Malta[140]	Claudia Faniello[141]	„Breathlessly”[141]	angielski	16	55
5	Rumunia[142]	Ilinca i Alex Florea[143][144]	„Yodel It!”[143][144]	angielski	6	174
6	Holandia[145]	O’G3NE[68]	„Lights and Shadows”[146][147][148]	angielski	4	200
7	Węgry[149]	Joci Pápai[150][151]	„Origo”[150][151]	węgierski	2	231
8	Dania[152]	Anja[153][154]	„Where I Am”[153][154]	angielski	10	101
9	Irlandia[155]	Brendan Murray[156]	„Dying to Try”[157]	angielski	13	86
10	San Marino[158]	Valentina Monetta i Jimmie Wilson[159]	„Spirit of the Night”[159]	angielski	18	1
11	Chorwacja[160]	Jacques Houdek[161][162]	„My Friend”[163]	angielski, włoski	8	141
12	Norwegia[164]	JOWST[165][166]	„Grab the Moment”[165][166]	angielski	5	189
13	Szwajcaria[167]	Timebelle[168]	„Apollo”[168]	angielski	12	97
14	Białoruś[169]	Navi[170]	„Story of My Life”[171]	białoruski	9	110
15	Bułgaria[172]	Kristian Kostow[173][174]	„Beautiful Mess”[173][174]	angielski	1	403
16	Litwa[175]	Fusedmarc[176][177][178]	„Rain of Revolution”[176][177][178]	angielski	17	42
17	Estonia[179]	Koit Toome i Laura[180][181]	„Verona”[180][181]	angielski	14	85
18	Izrael[182]	IMRI[183]	„I Feel Alive”[184][185]	angielski	3	207

Tabela punktacyjna drugiego półfinału

Wyniki jurorów i telewidzów[186]
Miejsce	Telewidzowie	Punkty	Jurorzy	Punkty
1	Bułgaria	204	Bułgaria	199
2	Węgry	165	Holandia	149
3	Rumunia	148	Norwegia	137
4	Izrael	132	Austria	115
5	Chorwacja	104	Dania	96
6	Estonia	69	Izrael	75
7	Białoruś	55	Węgry	66
8	Norwegia	52	Malta	55
9	Holandia	51	Białoruś	55
10	Szwajcaria	49	Serbia	53
11	Serbia	45	Szwajcaria	48
12	Irlandia	41	Irlandia	45
13	Macedonia	40	Chorwacja	37
14	Austria	32	Macedonia	29
15	Litwa	25	Rumunia	26
16	Dania	5	Litwa	17
17	San Marino	1	Estonia	16
18	Malta	0	San Marino	0

Jurorzy      Telewidzowie		Kraje głosujące
		Suma punktów	Oddzielne wyniki jurorów i telewidzów	Serbia	Austria	Macedonia	Malta	Rumunia	Holandia	Węgry	Dania	Irlandia	San Marino	Chorwacja	Norwegia	Szwajcaria	Białoruś	Bułgaria	Litwa	Estonia	Izrael	Francja	Niemcy	Ukraina
Uczestnicy konkursu	Serbia	98	53				2		6	4	8	2	2	2	6	6	4	2		1		1	7
			45		6	12								10		12						5
	Austria	147	115	6		3		5	8	8	7	10	7	5	4	7	6	12	4	5	8	4	6
			32	1			1	4	6	3	3		1	4		2					3		4
	Macedonia	69	29	5			8			2					3							8		3
			40	10									4	6		3		12			5
	Malta	55	55	2	6	8		1	3			5	1	1			5	7	1	4	2	6	3
			0
	Rumunia	174	26			10	4		1			4									3			4
			148	6	7	3	7		8	7	8	8	8	7	8	7	5	7	6	12	10	12	7	5
	Holandia	200	149	8	8	6	6	12		10	10	3	12	12	8	8	8	8	5	6		5	8	6
			51		4	2	3				6	7	5	3	2	3	4	1		2	4		5
	Węgry	231	66	12	3	5					3		3	10	2	5			2	2	12			7
			165	12	12	6	6	12	10		4	6	10	12	6	8	10	8	5	8	7	7	10	6
	Dania	101	96	4		7	5	10	10	6		1	5	8	10	3	2	4	6	8	4	2	1
			5						1							4
	Irlandia	86	45		10		1	3		5	2					2		1	8	7			4	2
			41		3	1	4	6	2		5		2		2		3		4	7	1	1
	San Marino	1	0
			1																				1
	Chorwacja	141	37	3	1			7	2				4		1		3	6					5	5
			104	7	10	8	8	5	4	10		7	6		1	10	4	6	2	5		2	6	3
	Norwegia	189	137	1	5			2	7	7	12	7	10	4		10	10	5	12	10	10	3	12	10
			52	3				2	5	5	10	2					6	3	7	3			2	4
	Szwajcaria	97	48		4	1		6	4		4	8			5			3	7	3	1		2
			49	4	2	5	5	10		1	1		5	1			2	4	1		2	4		2
	Białoruś	110	55		7		7			3				7		1			3		5	10		12
			55	2	1			1	3	2		1		3				5	8	6	8	3		12
	Bułgaria	403	199	10	12	12	12	8	12	12	6	12	8	6	12	12	12		10	12	6	7	10	8
			204	8	8	10	12	8	12	12	12	10	12	8	12	6	12		10	10	12	8	12	10
	Litwa	42	17			4							6				7
			25									12			10		1			1				1
	Estonia	85	16		2	2	3				1						1				7
			69			4	2	3		4	2	3			5	1	8	2	12		6	6	3	8
	Izrael	207	75	7			10	4	5	1	5	6		3	7	4		10				12		1
			132	5	5	7	10	7	7	8	6	4	7	5	7	5	7	10	3	4		10	8	7

Legenda:

     Kraje zakwalifikowane do finału

Finał

Lp.	Kraj[187]	Artysta[187]	Utwór[187]	Język	Miejsce	Punkty
1	Izrael	IMRI	„I Feel Alive”	angielski	23	39
2	Polska	Kasia Moś	„Flashlight”	angielski	22	64
3	Białoruś	Navi	„Story of My Life”	białoruski	17	83
4	Austria	Nathan Trent	„Running on Air”	angielski	16	93
5	Armenia	Arcwik	„Fly with Me”	angielski	18	79
6	Holandia	O’G3NE	„Lights and Shadows”	angielski	11	150
7	Mołdawia	SunStroke Project	„Hey, Mamma!”	angielski	3	374
8	Węgry	Joci Pápai	„Origo”	węgierski	8	200
9	Włochy	Francesco Gabbani	„Occidentali’s Karma”	włoski[188]	6	334
10	Dania	Anja	„Where I Am”	angielski	20	77
11	Portugalia	Salvador Sobral	„Amar pelos dois”	portugalski	1	758
12	Azerbejdżan	Dihaj	„Skeletons”	angielski	14	120
13	Chorwacja	Jacques Houdek	„My Friend”	angielski, włoski	13	128
14	Australia	Isaiah	„Don’t Come Easy”	angielski	9	173
15	Grecja	Demy	„This Is Love”	angielski	19	77
16	Hiszpania[189]	Manel Navarro[190][191]	„Do It for Your Lover”[190][191]	hiszpański, angielski	26	5
17	Norwegia	JOWST	„Grab the Moment”	angielski	10	158
18	Wielka Brytania[192]	Lucie Jones[193]	„Never Give Up on You”[193]	angielski	15	111
19	Cypr	Hovig	„Gravity”	angielski	21	68
20	Rumunia	Ilinca i Alex Florea	„Yodel It!”	angielski	7	282
21	Niemcy[194]	Levina[195][196]	„Perfect Life”[195][196]	angielski	25	6
22	Ukraina[197]	O.Torvald[198][199]	„Time”[198][199]	angielski	24	36
23	Belgia	Blanche	„City Lights”	angielski	4	363
24	Szwecja	Robin Bengtsson	„I Can’t Go On”	angielski	5	344
25	Bułgaria	Kristian Kostow	„Beautiful Mess”	angielski	2	615
26	Francja[200]	Alma[201]	„Requiem”[201]	francuski, angielski	12	135

Tabela punktacyjna finału

Wyniki jurorów i telewidzów[202]
Miejsce	Telewidzowie	Punkty	Jurorzy	Punkty
1	Portugalia	376	Portugalia	382
2	Bułgaria	337	Bułgaria	278
3	Mołdawia	264	Szwecja	218
4	Belgia	255	Australia	171
5	Rumunia	224	Holandia	135
6	Włochy	208	Norwegia	129
7	Węgry	152	Włochy	126
8	Szwecja	126	Mołdawia	110
9	Chorwacja	103	Belgia	108
10	Francja	90	Wielka Brytania	99
11	Azerbejdżan	42	Austria	93
12	Polska	41	Azerbejdżan	78
13	Białoruś	33	Dania	69
14	Cypr	32	Armenia	58
15	Norwegia	29	Rumunia	58
16	Grecja	29	Białoruś	50
17	Ukraina	24	Węgry	48
18	Armenia	21	Grecja	48
19	Holandia	15	Francja	45
20	Wielka Brytania	12	Cypr	36
21	Dania	8	Izrael	34
22	Izrael	5	Chorwacja	25
23	Hiszpania	5	Polska	23
24	Niemcy	3	Ukraina	12
25	Australia	2	Niemcy	3
26	Austria	0	Hiszpania	0

Jurorzy      Telewidzowie		Kraje głosujące
		Suma punktów	Oddzielne wyniki jurorów i telewidzów	Izrael	Polska	Białoruś	Austria	Armenia	Holandia	Mołdawia	Węgry	Włochy	Dania	Portugalia	Azerbejdżan	Chorwacja	Australia	Grecja	Hiszpania	Norwegia	Wielka Brytania	Cypr	Rumunia	Niemcy	Ukraina	Belgia	Szwecja	Bułgaria	Francja	Albania	Czarnogóra	Czechy	Estonia	Finlandia	Gruzja	Islandia	Irlandia	Litwa	Łotwa	Macedonia	Malta	San Marino	Serbia	Słowenia	Szwajcaria
Uczestnicy konkursu	Izrael	39	34			1									4					5			2					8	6												7		1
			5												1														3											1
	Polska	64	23			2									6		2											7				1										1		4
			41				2	1				3								3	10			2		4	5		1								3	7
	Białoruś	83	50	1			7			3					12	5		3			1				12			2											2		2
			33	2	4				1																8							3	2		6			1	6
	Austria	93	93			4		1	3	2		1	7	10		1	3		3		3		1	2		3	4	12	1		1	4			5		7	5	6				4
			0
	Armenia	79	58		2					6	2	4	1				1	8										4		7	4				3			3			1	4	5	3
			21															2				1							6			2			10
	Holandia	150	135		8	5	12				8		5	3		8	4		1	4	4		12	7	3		3	10	4			8	4		1		4	2				7		1	7
			15										1			1			2					1		10
	Mołdawia	374	110	3				8				8	3	6	10		10	7	7	2	6		8		4		8					3		3					1	6			7
			264	5	6	10	3	6	5		10	12	8	12	10	4	12	6	6	6	6	6	12	7	12	7	8	10	7		3	5	4	5		6	8	8	8	2	1	8	7	3
	Węgry	152	48				5			1						12								1	8								1			4					3		10		3
			146	1	5	8	5		6			4	3	2	7	12				4	1		10	3	4	1	4	6	2	6	7		8	4		2	2	2	2	3	2	4	12	5	5
	Włochy	334	126	2			6	2										4	10	7		10					6		10	12	8			7	2	5		8			12	3	8	2	2
			208	8			6	4	2	4	4			4	6	7	2	7	8	2	2	8	6	4		5	1		5	12	10	1	5	8	5	7	1	5	8	3	12	10	6	10	10
	Dania	77	69			3			8		5					3	5			8	2		5				5					6	5	4		3				7
			8														8
	Portugalia	758	382	12	12	10	8	12	12	7	12	5	10		8	7	7	5	12	10	12	8	6	10	10	8	12		12	6		12	8	8	12	12	5	12	12	10	10	12	12	12	12
			376	12	10	7	12	10	12	6	7	5	5		8	10	7	8	12	12	8	7	7	12	10	12	10	7	12	8	8	8	10	12	8	12	10	12	10	7	8	7	8	8	12'
	Azerbejdżan	120	78		1					5	4	12		12				10				1			6	4		5		2					10		1					5
			42							10																					5	10			12							1		4
	Chorwacja	128	25												1								3	3	7						5										6
			103		1		4		3		5	6					1			1	5		3	8			2	1		7	12						3			10	3	3	5	12	8
Jurorzy      Telewidzowie		Kraje głosujące
		Suma punktów	Oddzielne wyniki jurorów i telewidzów	Izrael	Polska	Białoruś	Austria	Armenia	Holandia	Mołdawia	Węgry	Włochy	Dania	Portugalia	Azerbejdżan	Chorwacja	Australia	Grecja	Hiszpania	Norwegia	Wielka Brytania	Cypr	Rumunia	Niemcy	Ukraina	Belgia	Szwecja	Bułgaria	Francja	Albania	Czarnogóra	Czechy	Estonia	Finlandia	Gruzja	Islandia	Irlandia	Litwa	Łotwa	Macedonia	Malta	San Marino	Serbia	Słowenia	Szwajcaria
Uczestnicy konkursu	Australia	173	171		7	7			4	4	7		8	5		6			8	3	10	4	4	5	2	6	10		2	4		10	7	10		10		1	5	8			3	7	4
			2										2
	Grecja	77	48					10							5				2			12						6		1	12
			29					1		7												12	1					5		3
	Hiszpania	5	0
			5											5
	Norwegia	158	129	5	3	6	3	5	7		6	3	6	2		2								12		7			7				10	1	7	1	2	10	7	2		10			5
			29			5							7												1		6							2		1		6	1
	Wielka Brytania	111	99		5		1	4	5		3						12	1		1		5		6		2			3	8		5	6	2		7			4	3		6		10
			12														3		1																		4				4
	Cypr	68	36					7						1				12								5	2							5	4
			32					12			2							12										3			1				2
	Rumunia	282	58						1	12					3			6										3		3	10						8		3	4	5
			224	7	7	2	10	2	7	12	6	10	4	7	2	6	10	1	7	10	7	4		6	3	6	3	8	10	4		6	6	3		5	12	4	5		6	6	4	2	4
	Niemcy	6	3																																		3
			3																																										3
	Ukraina	36	12	4											7													1
			24		2	1						7		3																		7			4
	Belgia	363	108	8	10		2		2			7	2	8						4	5	3			1			1			6		2			2	12	4	10			8		5	6
			255	6	12	6	8	5	10	2	8	2	6	10	4	5	4	5	4	7	3	2	5	10	5		12	4	8	5	4	4	12	10		10	5	10	12	4	5	5	3	6	7
	Szwecja	344	218	10	4	8	4	6	6	8	1	10	12	7		4	6		5	6	8	6	7	4		12			8		7	7	3	12	8	8	6	6		1			2	6	10
			126	3	3	3	1	3	4	3	3		12	1	3	2	6	3	5	5	4	5	2		7	2		2		2			3	6	1	8		3	4	5	7	2	1	1	1
	Bułgaria	615	278	7	6	12	10		10	10	10	2	4		2	10	8	2	6	12	7	7	10	8		10	7		5	10	2	2	12	6	6	6	10	7	8	12	8	2	6	8	8
			337	10	8	12	7	7	8	8	12	8	10	8	12	8	5	10	10	8	12	10	8	5	2	8	7		4	10	6	12	7	7	7	4	6	7	7	12	10	12	10	7	6
	Francja	135	45	6				3				6		4								2			5	1				5	3									5	4				1
			90	4		4		8		5	1	1		6	5	3		4	3			3	4		6	3		12		1	2		1	1	3					6			2		2

Pozostałe nagrody

Nagrody im. Marcela Bezençona

W 2017 po raz kolejny przyznane zostały tzw. Nagrody im. Marcela Bezençona, czyli wyróżnienia przyznawane od 2002 dla najlepszych piosenek biorących udział w koncercie finałowym, sygnowane nazwiskiem twórcy konkursu – Marcela Bezençona. Pomysłodawcami statuetek byli szwedzcy piosenkarze Christer Björkman i Richard Herrey z zespołu Herreys^[203].

Nagrody podzielone są na trzy kategorie^[203]:

• Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
• Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
• Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie).

W 2017 statuetki w trzech kategoriach przyznano następującym wykonawcom^[204]:

Kategoria	Kraj	Piosenka	Wykonawca	Autor(zy)
Nagroda Dziennikarzy	Włochy	„Occidentali’s Karma”	Francesco Gabbani	Francesco Gabbani Filippo Gabbani Fabio Ilacqua Luca Chiaravalli
Nagroda Artystyczna	Portugalia	„Amar pelos dois”	Salvador Sobral	Luísa Sobral
Nagroda Kompozytorów

Faworyt OGAE

Francesco Gabbani, zwycięzca plebiscytu OGAE, podczas prób do występu w konkursie, maj 2017

Od 2007, przed każdym konkursem większość oddziałów Stowarzyszenia Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji (OGAE)^[205][206], zrzeszającej 39 krajowych fanklubów Konkursu Piosenki Eurowizji^[207], przeprowadza nieoficjalne głosowanie, w którym głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do danej edycji (z wyłączeniem propozycji krajowej), przy użyciu tak zwanego systemu eurowizyjnego (to znaczy 1–8, 10 i 12 punktów dla dziesięciu ulubionych utworów)^[205].

W 2017 faworytami OGAE do zwycięstwa byli^[208]:

Lp.	Kraj	Piosenka	Artysta	Punkty OGAE
1	Włochy	„Occidentali’s Karma”	Francesco Gabbani	497
2	Belgia	„City Lights”	Blanche	335
3	Szwecja	„I Can’t Go On”	Robin Bengtsson	308
4	Francja	„Requiem”	Alma	277
5	Estonia	„Verona”	Koit Toome i Laura	242

Nagroda im. Barbary Dex

W 2017 po raz kolejny przyznana została Nagroda im. Barbary Dex, nieoficjalny tytuł przyznawany corocznie przez fanów konkursu za pośrednictwem holenderskiej strony House of Eurovision najgorzej ubranemu artyście w Konkursie Piosenki Eurowizji w danym roku^[209]. Zwycięzcą został reprezentant Czarnogóry Slavko Kalezić, drugie miejsce zajął zespół Triana Park z Łotwy, a na trzecim miejscu znalazła się reprezentantka Czech Martina Bárta^[210].

Oglądalność

62. Konkurs Piosenki Eurowizji obejrzało łącznie ok. 182 mln telewidzów z 42 krajów oraz 6 mln internautów z 233 różnych terytoriów. Finał obejrzało m.in. 7,8 miliona telewidzów w Niemczech, 3,6 miliona we Włoszech, 1,5 miliona na Ukrainie (18,8% udziału na rynku w tym czasie antenowym), 1,4 miliona w Portugalii, 650 tys. w Bułgarii (39,4%), 98% telewidzów w Islandii^[211] i 2,88 miliona w Polsce^[212].

Międzynarodowi nadawcy oraz głosowanie

Sekretarze

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich sekretarzy, którzy ogłosili wyniki głosowania jury w poszczególnych krajach.

1.  Szwecja – Wiktoria Johansson
2.  Azerbejdżan – Tural Əsədov
3.  San Marino – Lia Fiorio i Gigi Restivo
4.  Łotwa – Aminata Savadogo
   (reprezentantka Łotwy w konkursie w 2015)
5.  Izrael – Ofer Nachshon
6.  Czarnogóra – Tijana Mišković
7.  Albania – Andri Xhahu
8.  Malta – Martha Fenech
9.  Macedonia – Ilija Grujoski
10.  Dania – Ulla Essendrop
11.  Austria – Kristina Inhof
12.  Norwegia – Marcus & Martinus
13.  Hiszpania – Nieves Álvarez
14.  Finlandia – Jenni Vartiainen
15.  Francja – Élodie Gossuin
16.  Grecja – Konstandinos Christoforu
    (reprezentant Grecji w konkursach w 1996, 2002 i 2005)
17.  Litwa – Eglė Daugėlaitė
18.  Estonia – Jüri Pootsmann
    (reprezentant Estonii w 2016)
19.  Mołdawia – Gloria Gorceag
20.  Armenia – Iweta Mukuczian
    (reprezentantka Armenii w 2016)
21.  Bułgaria – Boryana Gramatikova
22.  Islandia – Bo Halldórsson
    (reprezentant Islandii w 1995)
23.  Serbia – Sanja Vučić
    (reprezentantka Serbii w 2016)
24.  Australia – Lee Lin Chin
25.  Włochy – Giulia Valentina Palermo
26.  Niemcy – Barbara Schöneberger
27.  Portugalia – Filomena Cautela
28.  Szwajcaria – Luca Hänni
29.  Holandia – Douwe Bob
    (reprezentant Holandii w 2016)
30.  Irlandia – Nicky Byrne
    (reprezentant Irlandii w 2016)
31.  Gruzja – Nika Koczarow
    (reprezentant Gruzji w 2016)
32.  Cypr – John Karayiannis
    (reprezentant Cypru w 2015)
33.  Białoruś – Alona Łanska
    (reprezentantka Białorusi w 2013)
34.  Rumunia – Sonia Argint Ionescu
35.  Węgry – Csilla Tatár
36.  Słowenia – Katarina Čas
37.  Belgia – Fanny Gillard
38.  Polska – Anna Popek
39.  Wielka Brytania – Katrina Leskanich
    (zwyciężczyni konkursu w 1997)
40.  Chorwacja – Uršula Tolj
41.  Czechy – Radka Rosická
42.  Ukraina – Złata Ogniewicz
    (reprezentantka Ukrainy w 2013)

Nadawcy publiczni i komentatorzy

Poniżej przedstawione zostały nazwiska wszystkich komentatorów poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko:

Kraje uczestniczące

•  Albania – b.d. (TVSH, RTSH, RTSH Muzikë, Radio Tirana)
•  Armenia – Awet Barsedżian i Felix Chaczatrian (Armenia 1, Publiczne Radio Armenii)
•  Australia – Myf Warhurst i Joel Creasey (SBS One, SBS Radio 4)^[213]
•  Austria – Andi Knoll (ORF eins)^[214]
•  Azerbejdżan – b.d. (İTV)
•  Białoruś – Jauhien Perlin (Biełaruś-1 i Biełaruś-24)^[215]
•  Belgia – Niderlandzki: Peter Van de Veire (één) Francuski: Maureen Louys i Jean-Louis Lahaye (La Une)
•  Bułgaria – Elena Rosberg i Georgi Kuszwaliew (BNT 1, BNT HD)
•  Chorwacja – Duško Ćurlić (HRT 1); (HR 2)^[216]
•  Cypr – Costas Constantinu i Vaso Komninu (RIK 1, RIK SAT, RIK HD i Trito Programma)
•  Czarnogóra – Dražen Bauković i Tijana Mišković (TVCG 1, TVCG SAT)
•  Czechy – Libor Bouček (ČT2, ČT1)^[217]
•  Dania – Ole Tøpholm (DR1)
•  Estonia – Estoński: Marko Reikop (ETV); Mart Juur i Andrus Kivirähk (Raadio 2, pierwszy półfinał i finał); Rosyjski: Aleksandr Hobotow i Julia Kalenda (ETV+)
•  Finlandia – Fiński: Mikko Silvennoinen (Yle TV2 i TV Finland)^[218]; (Yle Radio Suomi); Szwedzki: Johan Lindroos i Eva Frantz (Yle TV2, Yle X3M); Anna Keränen (Yle Radio Suomi, półfinały); Anna Keränen, Aija Puurtinen i Sami Sykkö (Yle Radio Suomi, finał)
•  Francja – Marianne James i Jarry (France 4, półfinały)^[219]; Marianne James, Stéphane Bern i Amir Haddad (France 2, finał)^[220]
•  Grecja – Maria Kozaku i Giorgos Kapoutzidis (ERT 1, ERT HD, ERT World, ERA 2, Voice of Greece)^[221]
•  Gruzja – Demetre Ergemlidze (1TV)
•  Hiszpania – Tony Aguilar i Julia Varela (La 2, półfinały); (La 1, finał)^[222]
•  Holandia – Cornald Maas i Jan Smit (NPO 1)
•  Irlandia – Marty Whelan (RTÉ2, półfinały; RTÉ One, finał), Neil Doherty i Zbyszek Zalinski (RTÉ Radio 1, pierwszy półfinał i finał)
•  Islandia – Gísli Marteinn Baldursson (RÚV)
•  Izrael – Asaf Liberman i Szir Reuven (Kan 11, pierwszy półfinał); Erez Tal (Kan 11, finał)
•  Litwa – Darius Užkuraitis i Gerūta Griniūtė (LRT, LRT HD, LRT Radijas)
•  Łotwa – Valters Frīdenbergs (półfinały i finał) i Toms Grēviņš (finał) (LTV1); (LTV1)^[223]
•  Macedonia – Karolina Petkowska (MRT 1)
•  Malta – Brak komentarza (TVM)
•  Mołdawia – Djulieta Ardovan (Moldova 1, Radio Moldova, Radio Moldova Muzical i Radio Moldova Tineret)
•  Niemcy – Peter Urban (One, półfinały; One, Das Erste, finał)^[224]
•  Norwegia – Olav Viksmo Slettan (NRK1); Ronny Brede Aase, Silje Nordnes i Markus Neby (NRK3, finał); Ole Christian Øen (NRK P1, finał)
•  Polska – Artur Orzech (TVP1 i TVP Polonia; powtórka na TVP Rozrywka i TVP HD)^[225]
•  Portugalia – José Carlos Malato i Nuno Galopim (RTP)^[226]
•  San Marino – Lia Fiorio i Gigi Restivo (SMtv San Marino i Radio San Marino)^[227]
•  Serbia – Silvana Grujić i Tamara Petković (RTS 1, RTS HD i RTS SAT, pierwszy półfinał); Duška Vučinić (RTS 1, RTS HD i RTS SAT; drugi półfinał i finał)
•  Słowenia – Andrej Hofer (RTV SLO2, półfinały; RTV SLO1, finał)
•  Szwajcaria – Niemiecki: b.d. (SRF zwei; SRF 1), (Radio SRF 3); Francuski: b.d. (RTS Deux, RTS Un); Włoski: b.d. (RSI La 2; RSI La 1)
•  Szwecja – Måns Zelmerlöw i Edward af Sillén (SVT1)^[228]; Carolina Norén, Björn Kjellman, Ola Gäverth (SR P4)
•  Ukraina – Serhij Prytula (STB); Timur Mirosznyczenko (Perszyj kanał), Marija Jaremczuk (Perszyj kanał, pierwszy półfinał); Ałosza (Perszyj kanał, drugi półfinał); Jamala (Perszyj kanał, finał)
•  Węgry – Krisztina Rátonyi i Freddie (Duna)^[229]
•  Wielka Brytania – Scott Mills i Mel Giedroyc (BBC Four, półfinały); Graham Norton (BBC One, finał); (BBC Radio 2, finał)^[230]
•  Włochy – Andrea Delogu i Ema Stokholma (Rai 4, półfinały)^[231]; (Rai Radio 2); Flavio Insinna i Federico Russo (Rai 1, finał)^[232]

Kraje nieuczestniczące

•  Chiny – Duan Yixuan i Hei Nan (Mango TV; transmisja z dziewięciogodzinnym opóźnieniem)
•  Kazachstan – Kaldybek Zhaysanbay i Diana Snegina (Khabar)
•  Kosowo – b.d. (RTK)
•  Stany Zjednoczone – Angielski: Ross Mathews i Shangela (Logo, finał); Ewan Spence i Lisa-Jayne Lewis (WJFD-FM radio, finał); Portugalski: Ana Filipa Rosa (WJFD-FM radio, finał)

Pozostałe kraje

Aktywni członkowie EBU

•  Andora – 19 maja 2016 andorski nadawca publiczny Ràdio i Televisió d’Andorra zapowiedział, że z przyczyn nieokreślonych logistycznie nie powróci do konkursu w 2017^[233].
•  Bośnia i Hercegowina – 28 września bośniacki nadawca publiczny BHRT ogłosił, że z powodów finansowych rezygnuje z uczestnictwa w konkursie^[234].
•  Luksemburg – 25 maja 2016 luksemburski nadawca publiczny RTL Télé Lëtzebuerg zapowiedział, że nie powróci do konkursu w 2017^[235].
•  Monako – 19 sierpnia 2016 monakijski nadawca publiczny Télé Monte Carlo zapowiedział, że nie powróci do konkursu w 2017^[236].
•  Słowacja – 24 października 2016 słowacki nadawca publiczny Rozhlas a televízia Slovenska zapowiedział, że nie powróci do konkursu w 2017^[237].
•  Turcja – 23 października turecki nadawca publiczny TRT ogłosił, że nie powróci do konkursu w 2017^[238].

Członkowie Stowarzyszeni z EBU

•  Kazachstan – od 1 stycznia 2016 Kazachstan jest członkiem stowarzyszonym z EBU, dzięki czemu debiut kraju w konkursie był możliwy^[239].