Warzęcha różowa

Warzęcha różowa^[3] (Platalea ajaja) – gatunek dużego ptaka z rodziny ibisów (Threskiornithidae). Zamieszkuje wybrzeża, jeziora i mokradła południowych Stanów Zjednoczonych, jak również Karaiby, Meksyk, Amerykę Centralną i Amerykę Południową – na zachodzie kontynentu po zachodni Ekwador i północno-zachodnie Peru, a na wschód od Andów na południe aż po północno-środkową Argentynę^[4]. Nie wyróżnia się podgatunków^[4][5].

Warzęcha różowa

Platalea ajaja[1]
Linnaeus, 1758
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	pelikanowe
Podrząd	ibisowce
Rodzina	ibisy
Rodzaj	Platalea
Gatunek	warzęcha różowa
Synonimy
Ajaia ajaja (Linnaeus, 1758)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski
Zasięg występowania
występuje przez cały rok      poza sezonem lęgowym

Morfologia

Mierzy 68,5–86,5 cm długości^[4], waży 1,24–1,75 kg, a rozpiętość skrzydeł dochodzi do 130 cm. Długość dzioba 15–17 cm^[6].

Jest to duży różowy ptak z ciemniej zabarwionymi skrzydłami. Ma długie czerwone nogi, spłaszczony zielono-żółty dziób, który na końcu rozszerza się na kształt łyżki.

Ekologia

Gniazduje w mieszanych koloniach z czaplami i ibisami, zwykle na wyspach lub nad stojącą wodą, np. w namorzynach. Gniazdo, budowane zwykle na krzewie lub drzewie^[7] (niekiedy wśród trzcin lub na ziemi^[6]), jest masywną platformą z patyków wyścieloną drobniejszym materiałem roślinnym takim jak mech czy kawałki kory. W zniesieniu 1–5 jaj^[7]. Ich inkubacja trwa około 22–23 dni, a zajmują się nią oboje rodzice^[6]. Młode są w pełni opierzone po około 35–42 dniach od wyklucia^[7].

W skład pożywienia ptaka wchodzą głównie małe ryby, ślimaki, skorupiaki i inne drobne stworzenia.

Status

IUCN uznaje warzęchę różową za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku^[2]. W 2017 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji lęgowej na około 120 tysięcy osobników^[7]. W 2006 roku Wetlands International uznawała trend liczebności populacji za stabilny, choć u niektórych populacji był on nieznany^[2]; trend liczebności w USA oceniany jest jako wzrostowy^[2][7].

Ptaki te były znacznie przetrzebione na początku XX wieku w wyniku odławiania ich dla poszukiwanych wówczas piór.