Wiesław Ociepka

Wiesław Ociepka (ur. 16 lutego 1922 w Sosnowcu, zm. 28 lutego 1973 w Mostach) – polski prawnik i polityk, działacz komunistyczny i sportowy, minister spraw wewnętrznych w latach 1971–1973, poseł na Sejm PRL VI kadencji.

Wiesław Ociepka

Data i miejsce urodzenia	16 lutego 1922 Sosnowiec
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1973 Mosty
Minister spraw wewnętrznych
Okres	od 22 grudnia 1971 do 28 lutego 1973
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Poprzednik	Franciszek Szlachcic
Następca	Stanisław Kowalczyk
Prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej
Okres	od 4 maja 1966 do 19 lutego 1972
Poprzednik	Wit Hanke
Następca	Stanisław Nowosielski
Odznaczenia

Życiorys

Syn Stanisława i Weroniki. Ukończył dwuletnią szkołę partyjną (1953–1955) oraz studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim^[1].

W czasie II wojny światowej został wywieziony do obozu pracy przymusowej, skąd zbiegł^[1]. Od 1945 należał do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1945–1948 był etatowym pracownikiem Związku Walki Młodych na szczeblu wojewódzkim i centralnym, zaś w 1950 zasiadał we władzach Związku Młodzieży Polskiej^[1].

W 1955 był starszym instruktorem w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Centralnego PZPR, a następnie, do 1960, sekretarzem organizacyjnym komitetu wojewódzkiego w Szczecinie. W kolejnych latach pracował w Wydziale Administracyjnym KC PZPR, gdzie pełnił funkcje zastępcy kierownika (1960–1971) i kierownika (1971). W 1964 został zastępcą członka Komitetu Centralnego. Od 22 grudnia 1971 był ministrem spraw wewnętrznych w rządach Piotra Jaroszewicza. W grudniu 1971 został również członkiem KC PZPR. Od marca 1972 był posłem na Sejm PRL VI kadencji. W latach 1960–1965 był wiceprezesem, a od 1965 do 1972 prezesem Polskiego Związku Piłki Nożnej.

W lutym 1973 pod Szczecinem, z powodu oblodzenia, rozbił się polski wojskowy samolot transportowy An-24. Leciały nim delegacje rządowe Polski i Czechosłowacji. Najwyższym rangą spośród 18 ofiar katastrofy był Wiesław Ociepka^[2][3].

Grób Wiesława Ociepki na Powązkach; Warszawa, 23 lipca 2008

Został pochowany 3 marca 1973 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 29A-półkole II-1)^[4]. W uroczystościach pogrzebowych wzięli udział m.in. Edward Gierek, Henryk Jabłoński i Piotr Jaroszewicz^[5].

Był żonaty z Alicją z Szamotów (1918–2017)^[4], z którą miał dwóch synów.

Ordery i odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1969)^[6]
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 1973)
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)^[7]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (19 lipca 1954)^[8]
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 12 kwietnia 1946^[9], 13 lipca 1946^[10])
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1963)^[11]
• Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego (1958)^[12]
• Honorowa Odznaka 30-lecia PPR (1972)^[13]
• Medal „100-lecia sportu polskiego” (1969)^[14]