Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Wiktor Alojzy Jakubowski
oficer dyplomowany Wojska Polskiego Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Wiktor Alojzy Jakubowski (ur. 19 maja 1893, zm. 19 października 1936 w Warszawie) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Urodził się 19 maja 1893 jako syn Władysława[1]. 9 września 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii niemieckiej. Był wówczas oficerem 17 pułku artylerii polowej[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w kadrze Stałego Kursu Artylerii w Toruniu, a jego oddziałem macierzystym był 17 pułk artylerii polowej[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 29. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a jego oddziałem macierzystym był 7 pułk artylerii polowej[4]. Pełnił służbę w Szefostwie Artylerii i Uzbrojenia Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu, pozostając oficerem nadetatowym 7 pułk artylerii ciężkiej[5]. 31 marca 1924 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 21. lokatą w korpusie oficerów artylerii[6]. Z dniem 15 sierpnia został przydzielony do macierzystego pułku z pozostawieniem na odkomenderowaniu w 15 pułku ułanów do 15 października[7]. Z dniem 1 listopada 1924 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego, pozostając oficerem nadetatowym 7 pułku artylerii ciężkiej[8]. 11 października 1926 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do kadry oficerów artylerii i przydzielony do Dowództwa 14 Dywizji Piechoty w Poznaniu na stanowisko szefa sztabu. 24 lipca 1928 roku ogłoszono jego przeniesienie do Oddziału II Sztabu Generalnego na stanowisko szefa Ekspozytury Nr 3 w Poznaniu[9][10]. 23 grudnia 1929 roku ogłoszono jego przeniesienie do 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[11]. 24 grudnia 1929 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów artylerii[12]. 28 stycznia 1931 roku został przeniesiony do Inspektoratu Armii w Warszawie na stanowisko I oficera sztabu inspektora armii, generała dywizji Tadeusza Piskora[13][14]. 15 listopada 1935 roku został dowódcą 7 pułku artylerii ciężkiej w Poznaniu. Zmarł tragicznie (w niewyjaśnionych okolicznościach) w poniedziałek 19 października 1936 roku o godz. 9:00 w Warszawie[15][16][17] . Pochowany w czwartek 22 października 1936 roku na cmentarzu garnizonowym w Poznaniu (kwatera 5, miejsce 248)[18][19].
Miał żonę Janinę, która zmarła na skutek obrażeń odniesionych podczas przesłuchania w stalinowskim więzieniu. Natomiast ich trzej synowie: Wiktor ps. „Wiko” (1917–1944), porucznik, Romuald ps. „Kuba” (1918–1944), porucznik rezerwy artylerii, Zbigniew ps. „Słoń” (1920–1944), porucznik, ponieśli śmierć pierwszego dnia powstania warszawskiego, podczas natarcia na lotnisko Okęcie[20]. Zostali pochowani obok siebie w kwaterze zgrupowania AK „Garłuch” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 28A-1-13,14,15)[21].
Remove ads
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)[22]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[23][24]
- Krzyż Walecznych[25]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (16 marca 1928)[26][24]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads