Wiktor Gosiewski

Wiktor Józef Korwin Gosiewski (ur. 3 lutego 1890 w Rypinie, zm. 8 lipca 1936 w Warszawie) – kapitan lekarz Wojska Polskiego, żołnierz Legionów Polskich, członek Polskiej Organizacji Wojskowej, polityk, poseł na Sejm III kadencji oraz senator IV kadencji w II RP.

Wiktor Gosiewski

Wiktor Józef Korwin Gosiewski
Pełne imię i nazwisko	Wiktor Józef Korwin Gosiewski
Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1890 Rypin
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1936 Warszawa
Poseł III kadencji (II RP)
Okres	od 1930 do 10 lipca 1935
Przynależność polityczna	BBWR
Senator IV kadencji (II RP)
Okres	od luty 1936 do 1938
Przynależność polityczna	BBWR/OZN
Poprzednik	Roman Cholewicki
Odznaczenia

Grób senatora II RP - Wiktora Gosiewskiego, na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Życiorys

W 1905 za udział w strajkach szkolnych wydalono go z wilczym biletem z gimnazjum płockiego bez prawa powrotu do szkół rosyjskich. W 1909 ukończył w Płocku gimnazjum prowadzone przez Ma­cierz Szkolną. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich, a w 1916 zakończył studia w Uniwersytecie Jagiellońskim z tytułem doktora medycyny.

W czasie I wojny światowej służył w Legionach Polskich. W latach 1914–1916 organizator i lekarz oddziału sanitarnego II Brygady, od 1916 lekarz w szpitalach w Kozienicach, Rabce i Kamień­sku, od listopada 1917 lekarz POW w Radomsku. W 1918–1920 porucznik lekarz WP: komisarz ludowy Rządu Ludowego Republiki Polskiej na powiat Opoczno. Przeszedł ciężkie walki podczas kampanii karpackiej, besarabskiej i wołyńskiej. Zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych^[1].

Po wojnie pracował w Noworadomsku (obecnie Radomsko), następnie został lekarzem powiatowym w Bę­dzinie, a później ordynatorem oddziału wewnętrznego szpitala św. Wincentego w Dąbro­wie Górniczej. Mieszkał w Zagórzu, gdzie prowadził ambulatorium Kopalni „Mortimer”. Od 1932 był dyrektorem i naczelnym lekarzem Powiatowej Kasy Chorych w Sosnowcu, a od 1934 dyrektorem Ubezpieczalni Społecznej w Sosnowcu. W 1935 został zastępcą dyrektora ZUS w Warszawie.

Był członkiem Partii Pracy, a od 1928 BBWR. W 1931 został mianowany tymczasowym zastępcą kierownika Grupy Regionalnej BBWR woj. kieleckiego, a w 1935 wybrany na prezesa Rady Wojewódzkiej BBWR i prezesa okręgu Związku Legionistów.

W III kadencji Sejmu II RP w latach 1930–1935 był posłem z ramienia Zagłębiowskiego BBWR. Był członkiem sejmowej Komisji Ochrony Pracy, Zdrowia Publicznego oraz Komisji Opieki Społecznej, referentem ustawy o ubezpieczeniu społecznym i projektu nowelizacji ustawy o czasie pracy w przemyśle i handlu. W lutym 1936 objął mandat senatora po jego uprzednim złożeniu przez Romana Cholewickiego, senatora z województwa kieleckiego. Był autorem dwóch broszur O wolnym wyborze lekarza (1936) i Walka z gruźlicą wśród dzieci i młodzieży (1936).

W dniu 8 lipca 1936 ok. godz. 14:30 w pobliżu budynku warszawskiego ZUS przy ul. Czerniakowskiej 231 oddano w jego kierunku sześć strzałów, z których cztery były celne, raniąc w głowę i klatkę piersiową^[2]. Nieprzytomnego przewieziono do Instytutu Chirurgii Urazowej, gdzie po kilku godzinach zmarł. Zabójcą okazał się Aleksy Szymik, urzędnik zwolniony z pracy z ambulatorium w Niwce, w latach gdy Wiktor Gosiewski był dyrektorem ZUS w Sosnowcu. Został pochowany 11 lipca na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 5-6-14)^[3]. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 11 sierpnia 1936 Szymik został skazany na bezterminową karę ciężkiego więzienia wraz z pozbawieniem praw^[4].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)^[5]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)^[6]
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (pośmiertnie, 10 lipca 1936)^[7][8]
• Gwiazda Górnośląska (za udział w powstaniu śląskim)