Wiktor Martynowski

Wiktor Martynowski (ur. 17 października 1887 w Warszawie, zm. po 1938) – polski rolnik, działacz niepodległościowy i społeczny, poseł na Sejm IV kadencji (1935–1938) w II Rzeczypospolitej.

Wiktor Martynowski

Wiktor Martynowski około 1935
Data i miejsce urodzenia	17 października 1887 Warszawa
Data śmierci	po 1938
Poseł na Sejm IV kadencji (II Rzeczypospolitej)
Okres	od 1935 do 1938
Przynależność polityczna	BBWR
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się 17 października 1887 w Warszawie, w rodzinie Józefa^[1][2][3].

Podczas I wojny światowej należał do POW, w czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego, następnie jako pracownik Wydziału Osadnictwa Żołnierskiego przy Gabinecie Ministra Spraw Wojskowych. Został formalnie przeniesiony do rezerwy i jako oficer rezerwy pozostawiony w służbie czynnej^[4][5]. Pełnił funkcję przedstawiciela MSWojsk. przy Okręgowym Urzędzie Ziemskim w Grodnie^[6]. Jego oddziałem macierzystym był 3 dywizjon taborów w Sokółce^[7][5][6]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 101. lokatą w korpusie oficerów rezerwy taborowych^[8][9]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodno i posiadał przydział do Kadry 3 dywizjonu taborów^[10].

Po przejściu do rezerwy prowadził gospodarstwo rolne w osadzie Rokitno (w gminie Wiercieliszki, w powiecie grodzieńskim), które otrzymał w ramach osadnictwa wojskowego^[11][1].

Pełnił szereg funkcji społecznych, był m.in.: członkiem Rady Gminnej w Wierciliszkach, Wydziału Powiatowego, Komunalnej Kasy Oszczędności, Kasy Stefczyka, Związku Powiatowego Rolników i Zjednoczenia Rolniczo-Handlowego w Grodnie. Był kilkakrotnie powoływany do Centralnego Związku Osadników w Warszawie. Politycznie był związany z BBWR.

W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 61 940 głosami z listy BBWR z okręgu nr 44, obejmującego powiaty: grodzieński i wołkowyski. W kadencji tej pracował w komisji skarbowej. W marcu 1936 roku został wybrany do specjalnej komisji budowlanej^[12][13].

W V kadencji był zastępcą senatora z województwa białostockiego^[13].

W 1939 został aresztowany przez funkcjonariuszy organów NKWD Zachodniej Białorusi^[14]. Dalsze losy Martynowskiego nie są znane^[13].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Niepodległości z Mieczami – 27 czerwca 1938 „za pracę na polu odzyskania niepodległości”^[15][1][16]
• Krzyż Walecznych trzykrotnie – 1921^[17][18]
• Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1933 „za zasługi na polu pracy społecznej”^[19]
• Odznaka pamiątkowa Polskiej Organizacji Wojskowej