Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Wiktor Zborowski

polski aktor Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wiktor Zborowski
Remove ads

Wiktor Stanisław Zborowski (ur. 10 stycznia 1951 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy, radiowy (Teatr Polskiego Radia) i dubbingowy.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Zawód ...
Thumb
Występ aktorów Teatru Ateneum z Warszawy ze spektaklem "Wysocki" na XII Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (1991). Od prawej: Leonard Pietraszak, Marian Opania, Wiktor Zborowski, Marcin Sosnowski
Thumb
Agnieszka Mandat, Agnieszka Holland i Wiktor Zborowski na prezentacji filmu Pokot na Berlinale 2017
Thumb
Odcisk dłoni Wiktora Zborowskiego w Alei Gwiazd w Międzyzdrojach
Thumb
Wiktor Zborowski czytający fragmenty wspomnień Jana Szczepkowskiego podczas otwarcia wystawy stałej w dawnej willi rzeźbiarza w Milanówku (26 kwietnia 2025)
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Urodził się i dorastał w Warszawie jako syn Hanny Kobuszewskiej[1] (1921–2012) i Adama Zborowskiego (1919–1993), prawnika, prokuratora i wiceministra sprawiedliwości. Jego matka była siostrą lekarki Marii Kobuszewskiej-Faryny i aktora Jana Kobuszewskiego[2]. Miał zostać koszykarzem lub chirurgiem. Mając 198 cm wzrostu, jako nastolatek trenował koszykówkę w Polonii Warszawa, był członkiem juniorskiej reprezentacji Polski w koszykówce mężczyzn, z którą w 1968 wystąpił na mistrzostwach europy U-18 w Hiszpanii (reprezentacja Polski zajęła 9. miejsce). W klasie maturalnej doznał kontuzji, która przerwała jego karierę[3]. Ukończył XI Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Reja w Warszawie (1969).

Z aktorstwem zetknął się od dziecka, przez wuja Jana Kobuszewskiego. Bywał w teatrze, miał kontakt ze sceną. Mając 10 lat wziął udział w przedstawieniu Rewolwer Aleksandra Fredry (1962) w reżyserii Marii Wiercińskiej w Teatrze Polskim w Warszawie[2]. W 1973 ukończył warszawską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną.

W 1970 zadebiutował w roli grabarza w Hamlecie Williama Szekspira w reż. Adama Hanuszkiewicza w Teatrze Narodowym, z którym był związany w latach 1973–1981. Po raz pierwszy wystąpił na małym ekranie w roli wikarego w dramacie telewizyjnym Romana Wionczka Padalce (1974) z Bolesławem Płotnickim. Pojawił się jako inżynier Maliszewski w jednym z odcinków serialu Jerzego Gruzy Czterdziestolatek pt. „Pocztówka ze Spitzbergenu czyli oczarowanie” (1975).

Od 1972 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z której wystąpił na początku lat 80.[4].

Jest autorem hasła „Teraz Polska[5].

Remove ads

Filmografia

Filmy

Seriale

Etiudy filmowe

  • 1988: Szczęściarz – Baltazar
  • 2005: Profesor – Profesor
  • 2008: Supermax
  • 2017: Plica Polonica – lektor
  • 2017: Uczciwi ludzie – Stryj

Teatr Telewizji

  • 1974: Skamieniały las – Herb
  • 1974: Romeo i Julia
  • 1975: Wieczór Trzech Króli – Kurio
  • 1975: Aktor – Bywalec kawiarni
  • 1976: Upiór w kuchni – Sierżant Griggson
  • 1976: Brutalna gra – Cecil
  • 1977: Turoń – Chłop
  • 1977: Trzy po trzy
  • 1979: Pechowy dzień i zbrodnia i kara – Nieznajomy
  • 1979: Brzechwa dzieciom
  • 1980: Pierścień i róża czyli historia Lulejki i Bulby
  • 1980: Król w Kraju Rozkoszy – Florbel
  • 1980: Cyrano de Bergerac – Montfleury
  • 1981: Moliere, czyli zmowa świętoszków – Markiz de Laissac
  • 1981: Igraszki trafu i miłości
  • 1984: Selekcja – Porucznik FBI (odc. 2)
  • 1988: Tym razem żegnaj na zawsze – Teodor Jeske-Choiński
  • 1988: Napoleon V.S.O.P. – Bertrand
  • 1989: Spotkania ze Szwejkiem – obsada aktorska (odc. 7)
  • 1989: Dwaj Panowie B. czyli jej pierwszy kochanek – Antoni Gorzeń
  • 1990: Obrona Ksantypy – Parrasjos
  • 1990: Człowiek z Budki Suflera – Kudelius
  • 1991: Jej mężowie – Frederick Lowden
  • 1991: Bananowy interes – Cornelius J. Hollingsworth
  • 1992: Cieszmy się życiem – Donald
  • 1993: Upiór w kuchni – Inspektor Hunt
  • 1993: Miarka za miarkę – Łokieć
  • 1993: Manhattan poker – Feliks
  • 1993: Kolęda wigilijna – Cratchit
  • 1993: Akapit – Pacjent
  • 1994: Żółta szlafmyca albo kolęda na nowy rok – Fircyk, przyjaciel domu
  • 1994: Zatrute pióro – Conrad Leary
  • 1994: Rozmowy zmarłych
  • 1994: Portret słabego pianisty – Główny kominiarz
  • 1994: Po tamtej stronie – Andrzej
  • 1994: Mały Książę – Zwrotniczy
  • 1994: Alicja w Krainie Czarów
  • 1995: Słomkowy kapelusz – Emil Tavernier
  • 1995: Pierwiastek z minus jeden – Obcy
  • 1995: Nareszcie bal – Król
  • 1995: Ciemno – Mietek, syn Jakubca
  • 1995: Bożena – Kamil
  • 1995: Ach, co za wynalazek – Szpak
  • 1996: Podróż do Wenecji – Kristoffer
  • 1996: Miki – Anioł
  • 1996: Komedia sytuacyjna – Karol Summerskill
  • 1998: FarragoŚwięty Piotr
  • 1998: Balkis – Tygrys
  • 1999: W tym domu straszy – Reżyser
  • 2001: Wielki Świat – Franio
  • 2001: Chłopiec i anioł – Anioł
  • 2002: Smutne miasteczko
  • 2003: Siła komiczna – Marmion
  • 2004: Dzień przed zachodem – Sołtys
  • 2005: Żywot Józefa – Piekarz Zofar, Diabeł Asmodeus
  • 2005: Dzikuska – Wróżka
  • 2005: Bieg szlakiem historii
  • 2006: Dobrze – Sąsiad
  • 2008: Warszawa – Artysta kabaretowy
  • 2010: Wierność – Karol Szadurski
  • 2011: Boska! – St. Clair
  • 2013: Pamiętniki pani Hanki – Stryj Albin

Dubbing

Remove ads

Życie prywatne

Żonaty z aktorką Marią Winiarską, z którą ma dwie córki: prezenterkę telewizyjną Hannę (ur. 1983) i aktorkę Zofię (ur. 1987)[6], która jest żoną siatkarza Andrzeja Wrony (ur. 1988). Ma cztery wnuczki (Ninę i Milę, córki Hanny, oraz Nadzieję i Jaśminę, córki Zofii)

Nagrody i odznaczenia

Przypisy

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads