Wincenty Harembski

Wincenty Harembski (ur. 15 kwietnia 1890 w Pałczynie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski lekarz, polityk i działacz społeczny, poseł na Sejm III kadencji w II RP z ramienia Stronnictwa Narodowego, uczestnik powstania wielkopolskiego, porucznik lekarz rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej^[1].

Wincenty Harembski

Data i miejsce urodzenia	15 kwietnia 1890 Pałczyn
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Charków
Poseł III kadencji Sejmu (II RP)
Okres	od 1930 do 1935
Przynależność polityczna	Stronnictwo Narodowe

Pomnik Katyński we Wrześni upamiętniający m.in. Wincentego Harembskiego.

Życiorys

Syn Józefa i Franciszki z Dopierałów urodzony 15 kwietnia 1890 w Pałczynie, powiat wrzesińskim^[2] jako najstarszy z czternaściorga dzieci. Uczył się w gimnazjach w Poznaniu, Trzemesznie i Wschowie. W 1907 został relegowany z gimnazjum za udział w strajku szkolnym i działalność w Towarzystwie Tomasza Zana. Maturę zdał w 1912 roku, w Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. Studiował medycynę na Uniwersytetach w Krakowie, Wiedniu, Heidelbergu, Fryburgu i w Monachium, gdzie uzyskał w 1921 roku doktorat.

W czasie I wojny światowej służył w armii niemieckiej, z której został zwolniony jako inwalida. W stopniu kaprala brał udział w powstaniu wielkopolskim, a następnie służył w Wojsku Polskim, z którego odszedł 1 lipca 1925 w stopniu podporucznika rezerwy. Najpóźniej w 1925 otrzymał dyplom lekarza. Praktykował jako lekarz ogólny i ginekolog w Odolanowie, a później w Poznaniu. Był członkiem Rady Miejskiej i Sejmiku Powiatowego w Odolanowie. Członek i oboźny powiatowy Obozu Wielkiej Polski oraz delegat do zarządu powiatowego w Poznaniu i do Zarządu Głównego Stronnictwa Narodowego. W listopadzie 1930 uzyskał mandat posła z listy nr 4, w okręgu wyborczym 37 (Ostrów Wielkopolski), w sejmie zasiadł w Klubie Narodowym. Pracował w komisjach: pracy i opieki społecznej oraz zdrowia.

W 1934, jako podporucznik rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Ostrów Wielkopolski. Posiadał przydział do Kadry Zapasowej 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu^[3].

Zmobilizowany w maju 1939 jako porucznik rezerwy lekarz (7 Szpital Okręgowy Poznań), wziął udział w kampanii wrześniowej i w okolicach Brześcia nad Bugiem – po agresji ZSRR na Polskę – dostał się do niewoli sowieckiej. Więziony w obozie w Starobielsku^[4]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie^[1] i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[4], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[5]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD pod pozycją 3586^[4].

Upamiętnienie

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana^[6][7][8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[9][10][11].

Nazwisko Wincentego Harembskiego zostało umieszczone na Pomniku Katyńskim we Wrześni oraz Pomniku Polskiego Państwa Podziemnego w Poznaniu^[12].

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie