Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Wincenty Marszałek
polski oficer, ofiara zbrodni katyńskiej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Wincenty Ignacy Marszałek (ur. 25 stycznia 1899 w Kruszynie, zm. między 16 a 19 kwietnia[1] 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[2].
.png){kind=small}
Remove ads
Życiorys
Podsumowanie
Perspektywa
Był synem Wojciecha i Józefy z Paroszewskich[3]. W 1915 wstąpił do Legionów Polskich. W lipcu 1917, po kryzysie przysięgowym, został internowany w Szczypiornie[4].
W Wojsku Polskim od listopada 1918[4]. Służył w 1 pułku piechoty Legionów i 32 pułku piechoty[5]. Od 25 maja do 18 sierpnia 1920 był uczniem 30. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie[6]. Z dniem 15 grudnia 1920 został mianowany podporucznikiem piechoty i 66. lokatą. Pozostawał wówczas w ewidencji batalionu zapasowego 4 pułku piechoty Legionów w Kielcach[7]. W latach 1921–1927 pełnił służbę w 4 pułku piechoty Legionów[8][9][10]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu podporucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 118. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. 12 lutego 1923 został mianowany z dniem 1 stycznia 1923 roku na porucznika ze starszeństwem z 1 kwietnia 1921 i 6. lokatą w korpusie oficerów piechoty[12]. W 1927 został przeniesiony do 1 batalionu strzelców z równoczesnym przeniesieniem do Korpusu Ochrony Pogranicza[13][14][15]. Dowodził plutonem w batalionie KOP „Bereźne”[4]. W kwietniu 1933 został przeniesiony z KOP do 41 pułku piechoty w Suwałkach[16]. Początkowo dowodził kompanią, następnie był komendantem Przysposobienia Wojskowego na powiat suwalski, a w styczniu 1934 został wyznaczony na stanowisko oficera mobilizacyjnego[4]. Do stopnia kapitana awansował 19 marca 1938[3]. W marcu 1939 był kierownikiem II referatu uzupełnień w Komendzie Rejonu Uzupełnień Radomsko[17].
Podczas kampanii wrześniowej, po ewakuacji KRU Radomsko na wschód znalazł się we Włodzimierzu Wołyńskim. Wzięty do niewoli przez Sowietów na terenie Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii[18]. Według stanu z grudnia 1939 był jeńcem obozu kozielskiego. Między 15 a 17 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[1] – lista wywózkowa 029/1 poz. 81 nr akt 3317[19], z 13.04.1940[1]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[1]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, wpis w dzienniku ekshumacji z dnia 12.05.1943, nr 1781. Figuruje na listach: AM-215-1781 i Komisji Technicznej PCK GARF-63-01781. Przy szczątkach Marszałka znaleziono naramiennik bez oznak, legitymację MSWojsk, odznakę „Za służbę graniczną”, świadectwo szczepień w Kozielsku[20][21]. Znajduje się na liście ofiar (pod nr 01781) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 125, Nowym Kurierze Warszawskim nr 131 z 1943. Krewni do 2010 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie. W archiwum IPN znajduje się wspomnienie córki o Stanisławie Marszałku.
Był żonaty z Jadwigą z Henriczów, miał dziecko.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[22]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Remove ads
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 15 kwietnia 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[23][24][25]
- Krzyż Walecznych[3][a]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 22 maja 1939 „za zasługi w służbie wojskowej”[31][30]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej – pośmiertnie 1 stycznia 1986[32]
- Odznaka „Za służbę graniczną”[21]
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads