Zanokcica skalna

Zanokcica skalna (Asplenium trichomanes L.) – gatunek należący do rodziny zanokcicowatych. Występuje w Europie, Azji, Afryce, Australii, Nowej Zelandii i Ameryce Północnej^[4]. W Polsce częsta na południowym niżu i w górach.

Zanokcica skalna

Systematyka[1][2]
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	telomowe
Gromada	naczyniowe
Klasa	paprocie
Podklasa	paprotkowe
Rząd	paprotkowce
Rodzina	zanokcicowate
Rodzaj	zanokcica
Gatunek	zanokcica skalna
Nazwa systematyczna
Asplenium trichomanes L. Sp. Pl.: 1080 (1753)[3]
Synonimy
Athyrium trichomanes (L.) Shafer Chamaefilix trichomanes (L.) Farw.[3]

Morfologia

Pokrój

Pokrój

Roślina trwała o wysokości od 15 do 20 cm^[5].

Liście

Podłużnie jajowate, pojedynczo pierzaste, o odcinkach siedzących lub prawie siedzących, o ogonkach u nasady kłącza błyszcząco czerwonawych, o osi wraz z najwyższą częścią ogonka zielonych. Odcinki liściowe na krótkich, cienkich ogonkach.

Biologia i ekologia

Zarodnikuje od lipca do sierpnia. Rośnie w szczelinach zacienionych skał. Gatunek charakterystyczny klasy Asplenietea rupestria^[6]. Liczba chromosomów 2n = 72^[7].

Zastosowanie

Ziele zanokcicy skalnej (Herba Adianthi rubri) zawiera rzadki aminokwas N-acetylornitynę. Było ono stosowane w medycynie naturalnej jako środek wykrztuśny.