oto

Podobna pisownia: -otto • Oto • oto- • Otto • otto • Ottó • Òto • ô tô

oto (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔtɔ], AS: [oto] ^ⓘ

znaczenia:

zaimek wskazujący

(1.1) w połączeniu z czasownikiem „być” wskazuje coś lub kogoś w bezpośrednim otoczeniu

partykuła

(2.1) poprzedzenie zapytania w sytuacji, kiedy bezpośrednio w zdaniu pada odpowiedź

(2.2) wzmocnienie zaimka

(2.3) otwarcie wypowiedzi podsumowującej w zdaniu złożonym

(2.4) otwarcie wypowiedzi nawiązującej do wcześniejszej frazy w zdaniu złożonym

odmiana:

przykłady:

(1.1) Czekałeś na mnie? Oto jestem!

(2.1) Oto co myślę – to jest kompletna bzdura!

(2.2) Takie oto są skutki nadużywania alkoholu na wycieczkach z pracy.

(2.3) Miłość, romantyzm, cudowne chwile szczęścia - oto moje wspomnienia z Monachium.

(2.4) Wszedł prezes i oto zaległa cisza i zapanowała atmosfera pracy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) there, here; (2.2) very; (2.3) that's
• esperanto: (1.1) jen; (2.1) jen; (2.2) jen; (2.3) jen; (2.4) jen
• francuski: (1.1) voici, voilà
• hebrajski: (1.1) הנה (hine)
• hiszpański: (1.1) he (aquí)
• kaszubski: (1.1) wejle
• rosyjski: (1.1) вот
• ukraiński: (1.1) ось

źródła: