polsk

polsk (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈpoˀlsk] • ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) polski (odnoszący się do państwa Polska)

rzeczownik, rodzaj nijaki

(2.1) (język) polski

odmiana:

(1) polsk, polsk, polske

przykłady:

(1.1) Hvad hedder den polske præsident? → Jak nazywa się polski prezydent?

(2.1) Kan du sige det på polsk? → Czy możesz powiedzieć to po polsku?

składnia:

kolokacje:

(1.1) polsk statsborgerskab → obywatelstwo polskie • polske zloty → złoty polski

(2.1) på polsk → po polsku

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polen n, polak w

związki frazeologiczne:

(1.1) bo på polsk → żyć na kocią łapę • polsk rigsdag → chaotyczne, niezdolne do podjęcia decyzji posiedzenie

etymologia:

uwagi:

źródła:

polsk (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) polski

rzeczownik, rodzaj męski lub nijaki

(2.1) (język) polski, polszczyzna

odmiana:

(1.1) polsk, polsk, polske

(2.1) en polsk, polsken lub nieodm. w rodzaju nijakim

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. Polen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

polsk (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) polski

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) jęz. język polski

odmiana:

(1.1) polsk, polsk, polske

przykłady:

(2.1) Polsk er det offisielle språk i Polen. → Polski jest językiem urzędowym w Polsce.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. polakk, Polen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: