retning

retning (język duński)

wymowa:

Dania: [ˈrädnenŋ]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) kierunek

(1.2) przen. kierunek (sztuki, ideologii)

odmiana:

(1) en retning, retningen, retninger, retningerne

przykłady:

(1.1) Motorveje har mindst to vognbaner i hver retning. → Autostrady mają co najmniej dwa pasy ruchu w każdym kierunku.

(1.2) Postmodernismen er en kunstnerisk retning, der stiller spørgsmålstegn ved modernismens grundlæggende principper og idéer. → Postmodernizm to kierunek artystyczny, który kwestionuje podstawowe zasady i idee modernizmu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. rette

związki frazeologiczne:

etymologia:

duń. rette

uwagi:

źródła:

retning (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski lub żeński

(1.1) kierunek

odmiana:

(1.1) en retning, retningen, retninger, retningene lub ei retning, retninga, retninger, retningene

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: