Loading AI tools
rzeka Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Łeba – rzeka Pobrzeża Bałtyckiego o długości 117 km[1]. Płynie przez Pojezierze Kaszubskie, Pradolinę Redy Łeby i Wybrzeże Słowińskie. Dorzecze zajmuje 1801 km²[1].
Kontynent | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Państwo | |||||||||||||
Rzeka | |||||||||||||
Długość | 117 km | ||||||||||||
Powierzchnia zlewni |
1801 km² | ||||||||||||
Źródło | |||||||||||||
Miejsce | Borzestowo | ||||||||||||
Wysokość |
165 m n.p.m. | ||||||||||||
Współrzędne | |||||||||||||
Ujście | |||||||||||||
Recypient | Morze Bałtyckie | ||||||||||||
Miejsce | |||||||||||||
Współrzędne | |||||||||||||
Mapa | |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski |
W systemie administrowania wodami dorzecze Łeby zaliczane jest do obszaru dorzecza Wisły[2][3].
Rzeka wypływa z terenów na zachód od Kartuz w okolicy Borzestowa na wysokości 170 m[4]. Przepływa przez szereg jezior, z których największymi są Długie Jezioro, Wielkie Jezioro, Jezioro Reskowskie, Jezioro Sianowskie i Łebsko. Uchodzi do Bałtyku koło miasta Łeba.
Od Jeziora Sianowskiego do ujścia przez rzekę prowadzi szlak spływów kajakowych.
Dopływy: Białogardzka Struga, Charbrowska Struga, Chełst, Dębnica, Jezierna Struga, Jeżowska Struga, Kisewska Struga, Kanał Łebski, Kanał Mielnicki, Okalica, Kanał Pobłocko-Łebski, Pogorzelica, Rzechcinka, Sitnica, Struga B Strzepcz, Struga Kożyczkowska, Struga Krępkowicka, Struga Mirachowska, Węgorza.
Główne miejscowości leżące nad Łebą: Miechucino, Sianowo, Staniszewo, Miłoszewo, Bożepole Wielkie, Łęczyce, Lębork i Łeba.
Łebą płyną metale ciężkie, w ciągu 2012 roku w ilościach: 3,3 tony cynku, 0,9 tony miedzi, 0,9 tony ołowiu, ok. 100 kg kadmu, 0,4 tony chromu oraz 0,9 tony niklu[5].
Po I wojnie światowej rzeka po polskiej stronie granicy w górnym biegu nosiła nazwę Łeba, zaś po stronie niemieckiej w środkowym i dolnym biegu Leba[6][7][8]. W okresie międzywojennym na odcinku pomiędzy miejscowościami Tłuczewo i Paraszyno ustanowiono granicę między II Rzecząpospolitą a Republiką Weimarską. W 1948 roku ustalono urzędowo nazwę Łeba dla dolnego i środkowego biegu w miejsce niemieckiej – Leba Fluss[9].
W latach 1920–1930[10][11], dolny bieg rzeki tj. od Lęborka do ujścia do Jeziora Łebskiego został uregulowany poprzez odcięcie zakoli, przekopanie odcinków prostujących bieg i powstanie kilkunastu starorzeczy. Najdłuższymi są zakole na wysokości miejscowości Gorzyno[12] i stare ujście do Jeziora Łebskiego na prawo od obecnego ujścia koło miejscowości Gać.
U ujścia w półkolu zakreślonym promieniem długości 500 m w kierunku morza ze wschodniej głowicy wejścia do portu został ustanowiony stały obwód ochronny, w którym obowiązuje zakaz połowu[13].
Na morskich wodach wewnętrznych w granicach portu został ustanowiony okresowy obwód ochronny dla troci wędrownej i łososia, który obowiązuje od 15 września do 31 grudnia. Wprowadzono zakaz sportowego połowu ryb metodą spinningową na wodach portowych[14].
Górny bieg rzeki objęty jest ochroną siedliskową Natura 2000 Dolina Górnej Łeby[15].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.