Amintore Fanfani

Amintore Fanfani (italijanski: ; Pjeve Santo Stefano, 6. februar 1908 — Rim, 20. novembar 1999) bio je italijanski političar i premijer Italije u više navrata. Bio je jedan od istaknutijih italijanskih političara u posleratnoj Italiji i istorijska ličnost Hrišćanske demokratije.

Amintore Fanfani
Biografija
Datum rođenja	(1908-februara-06)6. februara 1908.
Mesto rođenja	Pjeve Santo Stefano (Kraljevina Italija)
Datum smrti	20. novembra 1999. (dob: 91)
Mesto smrti	Rim (Italija)
Politička partija	Nacionalna fašistička partija Hrišćanska demokratija Italijanska narodna stranka
Mandat(i)
32. premijer Italije
17. april 1987 — 28. jul 1987.
Prethodnik	Betino Kraksi
Naslednik	Đovani Gorija
1. decembar 1982 — 4. avgust 1983.
Prethodnik	Đovani Spadolini
Naslednik	Betino Kraksi
26. jul 1960 — 21. jun 1963.
Prethodnik	Fernando Tambroni
Naslednik	Đovani Leone
1. jul 1958 — 15. februar 1959.
Prethodnik	Adone Zoli
Naslednik	Antonio Senji
18. januar 1954 — 10. februar 1954.
Prethodnik	Đuzepe Pela
Naslednik	Mario Šelba
uredi

Biografija

Rođen je 1908. godine u mestu Pjeve Santo Stefano, provincija Toskana. Završio je studij ekonomije na Katoličkom univerzitetu u Milanu 1932. godine.

Bio je član Nacionalne fašističke partije i zalagao se za ideje korporativizma. Tih je dana pisao za zvanični rasistički časopis u Italiji, „Odbrana rase「 (La difesa della razza),^[1] a 1938. je bio jedan od 330 potpisnika antisemitskog Manifesta o rasi, koji je doveo do zabrane Jevrejima da učestvuju u vladi i rade kao profesori na univerzitetima.

Nakon kapitulacije Italije 1943, odselio se u Švajcarsku i tamo bio sve do oslobođenja Italije aprila 1945. godine.

Politička karijera

Po povratku u Italiju, uključio se u politiku i bio potpredsednik novoosnovane Hrišćanske demokratije. Bio je poslanik u Ustavotvornoj skupštini i jedan od autora novog ustava tek proglašene Republike Italije. Godine 1948. bio je izabran u Dom poslanika Republike Italije. Bio je ministar rada 1947–1948. i 1948—1950, ministar poljoprivrede 1951–1953, te ministar unutarnjih poslova 1953. godine. Nakon što se De Gasperi povukao iz politike, Fanfani je bio izabran za novog sekretara Hrišćanske demokratije (1954–1959). Tokom svoga mandata je izvršio reorganizaciju partije i pomladio njene kadrove.

Njegove je karijera u narednom periodu bila na vrhuncu: tokom 1950-ih dvaput je vršio funkciju premijera Italije.^[2][3] Pošto 1964. nije uspeo da ga izaberu za predsednika Italije, zapao je u političku pozadinu. Od 1965. do 1966. bio je predsedavajući Generalne skupštine UN-a, a od 1968. do 1973. predsednik Senata Italije. Pošto ni 1971. nije izabran za predsednika, kao nadoknada za gubitak dodeljeno mu je mesto doživotnog senatora 1972. godine.^[4]

Neuspeh referenduma o razvodima prisilio ga je da napusti funkciju sekretara Hrišćanske demokratije 1975. godine. Od 1982. do 1983. je po peti put bio premijer Italije, od 1985. do 1987. ponovno bio predsednik Senata, a od aprila do jula 1987. premijer po šesti put.

Umro je 20. novembra 1999. godine u Rimu.