Borivoje Mirković

Borivoje Mirković (Valjevo, 10. septembar 1884. - London, 21. august 1969.) bio je brigadni general, načelnik štaba i zamjenik komandanta Jugoslovenskog kraljevskog ratnog vazduhoplovstva. On je bio glavni organizator puča 27. marta 1941. izvršenog uz britansku pomoć, kojim je srušena vlada kneza namjesnika Pavla Karađorđevića. ^[1]

Borivoje Mirković
Lični podaci
Nadimak	Bora
Datum rođenja	10. septembar 1884. [1]
Mesto rođenja	Valjevo (Kraljevina Srbija)
Datum smrti	21. august 1969. [1]
Mesto smrti	London (Ujedinjeno Kraljevstvo)
Vojska	Srpska vojska Jugoslovenska vojska Jugoslovenska vojska van otadžbine
Najviši čin	brigadni general
Godine služenja	Jugoslovensko kraljevsko ratno vazduhoplovstvo
Bitke i ratovi	Prvi balkanski rat Drugi balkanski rat Prvi svjetski rat Drugi svjetski rat
Nagrade	Karađorđeva zvezda [1]

Biografija

Nižu vojnu akademiju završio je 1911. i postao artiljerijski podporučnik. Sudjelovao je u balkanskim ratovima (1912. - 1913.) kao artiljerijski vodnik Dunavskog artiljerijskog puka. Za Prvog svjetskog rata nakon povlačanje Srpske vojske na Krf, poslan je u Francusku u Chartres i Le Havre na pilotsku obuku, nakon tog je sudjelovao u proboju Solunskog fronta kao pilot u srpsko-francuskoj eskadrili. ^[1]

Od 1928. je komandant 4. vazduhoplovnog puka, a od 1930. Prve vazduhoplovne brigade. Od 1939. radi u komandi kao načelnik štaba i zamjenik komandanta, a nakon puča kao komandant vazduhoplopstva Jugoslovenske vojske. Tokom kratkotrajnog aprilskog rata organizirao je evakuaciju nove vlade Dušana Simovića i maloljetnog kralja Petra Karađorđevića, posljednji je poletio sa pretrpanim avionom 14. aprila 1941. u kojem je bilo 8 sanduka zlata. Avion je srušila grčka protuavionska artiljerija, prilikom prinudnog slijetanja polomio si je obje noge. ^[1]

Preko Grčke odlazi u Egipat gdje radi i nadalje kao komandant vazduhoplovstva (zapravo male eskadrile prebjeglih pilota), sve do 16. februara 1942. kad je smjenjen zbog podrške Dušanu Simoviću. Nakon smjene proživio je neko vrijeme u Ugandi, po svršetku Drugog svjetskog rata prmljen je kao oficir u RAF-a, u kojem je dočekao penziju - 1948. Ostatak života proveo je Londonu gdje je i umro - 1969. ^[1]

Bilo je puno glasina da je dobio dobre novce da izvede puč, ali je on to do kraja svog života - odlučno demantirao, a kao razlog navodio je idealističke ideale - želju da spasi svoju državu i narode Jugoslavije.