Celofan

Celofan (od francuskog: cellophane^[1]) je poput lista tanki materijal od regenerirane celuloze, obično transparentan, koji se prvenstveno upotrebljava kao materijal za pakiranje.^[1]

Celofan Cellophane
Rola celofana Rola celofana

Još puno godina nakon Prvog svjetskog rata celofan je bio jedini dostupni materijal za pakiranje hrane i proizvodnju ljepljivih traka. Od šezdesetih godina prošlog vijeka neprekidno se koristi kao baza za folije izrađene od sintetičkih polimera, kao što su polietilen i polietilentereftalat.^[1]

Historija i karakteristike

Celofan je nastao kao rezultat niza eksperimenata izvođenih krajem 19. vijeka, koji su za cilj imali dobijanje novih umjetnih materijala kemijskom izmjenom celuloze, prirodnog polimera kog ima u velikim količinama. Veliki korak bio je izum viskoze 1892, koja se dobija djelovanjem Natrijevog hidroksida i ugljikova disulfida (CS₂) na celulozu.^[2] Viskoza je topiva u lužini, pa ako se kroz sapnicu protiskuje u razrijeđenu kiselinu celuloza se ponovo oslobađa, u obliku niti (viskozna svila) ili folije kao - celofan.^[2]

Taj proces je izumio i patentirao 1908., švicarski kemičar Jacques E. Brandenberger-^[3] On je konstruirao i stroj za kontinuiranu proizvodnju celofana, i skovao sintagmu - celofan , kombinacijom dviju riječi celuloza + diaphan (francuski - transparentan).^[1]

Brandenberger je 1913. u Francuskoj osnovao kompaniju La Cellophane SA, koja je postala lider za tu vrst robe, - 1923. prodao je prava na patent američkoj kompaniji DuPont de Nemours, za proizvodnju u Sjedinjenim Američkim Državama pa je ime celofan postalo sinonim za tu foliju.^[1]

Celofan je transparentan, vrlo elastičan i čvrst materijal, koji ne propušta masnoće i plinove. Izrađuje se u raznim debljinama i bojama, a primjenom posebnih premaza kao što je poliviniliden hlorid (PVDC) može se napraviti i otpornim na vlagu i toplinu.^[1]