Domenichino

Domenichino, pravim imenom Domenico Zampieri (Bologna, 21. oktobar 1581. – Napulj, 6. april 1641), bio je talijanski barokni slikar, jedan od najboljih predstavnika Bolonjske škole.^[1] Nadimak Domenichino, što je deminutiv od Domenico, dobio je od kolega zbog malog rasta.

Domenichino
barok
Portret Domenichina
Biografske informacije
Rođenje	Bologna, 21. oktobar 1581.
Smrt	Napulj, 6. april 1641.
Nacionalnost	Talijan
Opus
Polje	slikarstvo
Praksa	Rim, Grottaferrata, Bologna, Fano, Napulj

Biografija

Još kao vrlo mlad 1601. otišao je u Rim, zajedno sa prijateljem Francescom Albanijem, da studira radove Rafaela i pomaže Annibaleu Carracciju.^[1] Ispočetka je pomagao Carracciju da naslika freske u Palazzo Farnese, u kojoj je između 1603. i 1604. naslikao i tri vlastite u Loggia del Giardino. Zahvaljujući prijateljstvu sa Giovannijem Agucchijem, majordomom kardinala Aldobrandinija, a kasnije i papom Grgurom XV, Domenichino je dobijao unosne narudžbe po Rimu. Njegov najvažniji rad u prvoj rimskoj dekadi bile su freske u kapeli Santissimi Fondatori u opatiji Santa Maria u Grottaferrati (1608–1610).^[1] Između 1617. i 1621. Domenichino radi po Bologni i Fanu u kom je od 1618. do 1619. oslikao kapelu Nolfi u Fanskoj katedrali.

Sveti Ivan Evanđelist

Na poziv novog pape Grgura XV 1. april 1621. vraća se u Rim, gdje je imenovan glavnim arhitektom kurije, iako nikad nije napravio nijedan projekt,^[1] osim crteža za fasade. To su najplodnije godine njegova života jer dobija brojne narudžbe i proslavljen 1629. biva proglašen princem prestižne slikarske Akademije San Luca. U novembru 1630. po drugi put odlazi iz Rima, ovaj put u Napulj^[1] da preuzme unosnu narudžbu za oslikavanje kapele sv. Januarija u Napuljskoj katedrali. Na tom poslu je i umro, neki kažu otrovan od ruke ljubomornog slikara rivala.