Miloš Dudić

Miloš Miša Dudić (Klinci, kod Valjeva, 15. avgust 1915 — Šekovići, januar 1944) je bio oficir Jugoslovenske kraljevske vojske, srpski partizan, učesnik Narodnooslobodilačke borbe i narodni heroj Jugoslavije.

MILOŠ MIŠA DUDIĆ
Miša Dudić u selu Stapar, septembra 1941.
Mesto rođenja	Klinci, kod Valjeva Kraljevina Srbija
Datum smrti	0. januara 1944.
Mesto smrti	Šekovići ND Hrvatska
Profesija	vojno lice
Član KPJ od	1939.
Učešće u ratovima	Narodnooslobodilačka borba
U toku NOB-a	zamenik komandanta Prve šumadijske brigade
Služba	Vojska Kraljevine Jugoslavije NOV i PO Jugoslavije
Čin	poručnik
Narodni heroj od	25. septembra 1944.

Sin je partizanskog ustaničkog vođe Dragojla Dudića Čiče.

Biografija

Rođen je 15. avgusta 1915. godine u selu Klinci, kod Valjeva. Potiče iz zemljoradničke porodice. Milošev otac Dragojlo, bio je član KP Jugoslavije od 1920. godine i aktivni učesnik Narodnooslobodilačke borbe, poginuo je, novembra 1941. godine, na funkciji predsednika Glavnog Narodnooslobodilačkog odbora Srbije.

Posle završene gimnazije u Valjevu, upisao je Vojnu akademiju u Beogradu.

Drugi svetski rat

Rat ga je zatekao kao poručnika jugoslovenske kraljevske vojske. Posle kapitulacije Kraljevine Jugoslavije uspeo je da izbegne zarobljavanje i došao u rodno selo.

Zajedno sa ocem Dragojlom, koji je tada bio član Okružnog komiteta KPJ za Valjevo, aktivno je učestvovao u organizovanju ustanka. Juna 1941. godine postao je komandant Azbukovačke partizanske čete, a zatim Rađevskog bataljona Valjevskog partizanskog odreda.

Čiča se nadao da će na ovom putu videti svoga jedinca sina, jer je znao da je negde tu, na terenu Mačkov Kamen—Krupanj, i da vodi jednu od najvećih partizanskih četa u Srbiji. Čiča je bio ponosan na svoga sina što se, iako aktivni oficir, stavio u službu svome narodu i što nije, poput mnogih aktivnih oficira i podoficira, za ljubav plate, postao robom neprijatelja, nego se krio po raznim mestima, dok nije nastupio momenat za organizovanje partizanskih četa.^[1]

– Dragojlo Dudić, jedan od vođa partizana i Mišin otac

Uoči bitke za Krupanj, došlo je do sastanka partizana i četnika radi dogovora o zajedničkom napadu na Nemce. Prema sećanju Ratka Martinovića, tada je sreo svog druga sa Vojne akademije, Mišu:

Na ovom sastanku sam se upoznao sa Zdravkom Jovanovićem, aktivnim pešadijskim narednikom, koji je bio komandant Valjevskog partizanskog odreda, zatim sa Čedom Milosavljevićem, komesarom Rađevske čete, i Mišom Dudićem, aktivnim potporučnikom i komandirom iste čete. Rađevska četa imala je oko 250 boraca pa je pred napad na Krupanj preformirana u bataljon. Inače Mišu Dudića sam poznavao iz Vojne akademije. Setio sam se da je iz 62. klase i da smo dve godine bili zajedno u Akademiji.^[2]

– Ratko Martinović, jedan od vođa četnika u ustanku koji su ostali sa partizanima

U trenucima predaha, Miša Dudić svirao je na usnoj harmonici melodije revolucionarnih pesama.^[2] Miša je postao član Komunističke partije Jugoslavije od novembra 1941. godine. Krajem novembra 1941, kada se posle Prve neprijateljske ofanzive glavnina partizanskih jedinica povukla u Sandžak, Miloš Dudić je ostao u zapadnoj Srbiji kao komandant Suvoborskog partizanskog odreda. Marta 1942. godine, kada je velikom osovinskom ofanzivom Suvoborski odred uništen, Miša je sa par drugova uspeo da se probije iz obruča. Od tada radi na obnavljanju partizanskih snaga u Srbiji.

Marta 1943. godine postao je komandant obnovljenog Valjevskog partizanskog odreda, a nekoliko meseci kasnije zamenik komandanta Prve šumadijske brigade.

Pogibija

Glavni članak: Prijepoljska bitka

Novembra 1943. njegova šumadijska brigada krenula je u Sandžak, da se priključi Drugoj proletrskoj diviziji. Na tom putu je, 4. decembra 1943. godine, učestvovala u jednoj od najtežih bitaka narodnooslobodilačkog rata, bici za Prijepolje, tokom koje je 1. šumadijska brigada desetkovana a Miloš teško ranjen.

Borci su ranjenog komandanta nosili preko Ozrena i Konjuha do Centralne bolnice NOVJ, ali je od posledica teškog ranjavanja preminuo sredinom januara 1944. godine u Šekovićima.

Priznanja

Spomenik Miši Dudiću u Valjevu, rad Vide Jocić.

Odlukom Predsedništva Antifašističkog veća narodnog oslobođenja Jugoslavije (AVNOJ), a na predlog Vrhovnog komandanta Jugoslovenske armije maršala Josipa Broza Tita za „osvedočena herojska dela na bojnom polju i herojsko držanje pred neprijateljem「 proglašen je za narodnog heroja 25. septembra 1944. godine. Istom odlukom za narodne heroje proglašeni su i drugi istaknuti partizanski borci i rukovodioci ustanka u Srbiji 1941. godine — Filip Kljajić Fića, Ratko Mitrović, Dušan Jerković i Milan Ilić Čiča.^[3][4]

Literatura

• Zbornik dokumenata i podataka o narodnooslobodilačkom ratu jugoslovenskih naroda, tom , knjiga — Bilten Vrhovnog štaba Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije 1941—1945.. Beograd: Vojno-istorijski institut Jugoslovenske armije. 1949. (COBISS)
• Zbornik narodnih heroja Jugoslavije. Beograd: Omladina. 1957. (COBISS)
• Narodni heroji Jugoslavije tom . Beograd: Narodna knjiga. 1982. (COBISS)