1983 Eurovision Şarkı Yarışması

1983 Eurovision Şarkı Yarışması, 28. Eurovision Şarkı Yarışması'dır. Yarışma 1982 yarışması'nı kazanmasından dolayı 23 Nisan 1983 tarihinde Batı Almanya'ın kenti Münih'te bulunan Rudi-Sedlmayer-Halle'de yapılmıştır. Yarışmanın sunuculuğunu Marlene Charell yapmıştır. Almanya ikinci defa yarışmaya ev sahipliği yapmıştır.

1983 Eurovision Şarkı Yarışması

Tarihler
Final	23 Nisan 1983
Ev Sahibi
Yer	Rudi-Sedlmayer-Halle, Münih, Batı Almanya
Sunucu(lar)	Marlene Charell
Yönetmen	Rainer Bertram
Yönetici amiri	Frank Naef
Yapımcı	Christian Hayer Günther Lebram
Ev sahibi yayıncı	Arbeitsgemeinschaft Rundfunkanstalten Deutschland (ARD)
Katılımcılar
Katılımcı sayısı	20
İlk kez katılan ülkeler	Yok
Geri dönen ülkeler	Fransa İtalya Yunanistan
Çekilen ülkeler	İrlanda
Katılım haritası      Katılımcı ülkeler     Geçmişte katılmış fakat 1983 yılında katılmayan Ülkeler
Oylama
Oylama Sistemi	Her ülke beğendiği 10 şarkıyı 1-7, 8, 10 ve 12 puanla ödüllendirildi.
Kazanan şarkı	Lüksemburg "Si la vie est cadeau"
1982 ← Eurovision Şarkı Yarışması → 1984

Yarışmanın kazananı Lüksemburg'u temsil eden "Si la vie est cadeau" adlı şarkısıyla Corinne Hermès olmuştur. Lüksemburg yarışmayı beşinci ve son kez kazanmıştır.

Türkiye'yi "Opera" adlı şarkıyla temsil eden Çetin Alp & the Short Waves yarışmayı 0 (sıfır) puanla, aynı puandaki İspanya'yla birlikte sonuncu tamamlamıştır.

Yer

Daha fazla bilgi: Münih, Ev sahibi şehir ve hakkında

Rudi-Sedlmayer-Halle, Munich – 1983 yarışması'na ev sahipliği yapan mekan.

Almanya'nın şehri olan Münih, Bavyera eyaletinin başkentidir. Münih, başkent olarak parlamentoya ve devlet hükûmetine ev sahipliği yapmaktadır. Yarışmaya ev sahipliği yapmak için Rudi-Sedlmayer-Halle seçildi. İlk olarak Bavyera Eyalet Spor Birliği Başkanı seçildi. 6.700 kişilik salon, 1972 Yaz Olimpiyatları için basketbol etkinliklerine ev sahipliği yapmak üzere 1972'de açıldı.

Dil sorunları

Charell'in iki yerine üç dilde puan vermeyi tercih etmesi nedeniyle, oylama yaklaşık bir saat sürdü ve Eurovision yarışmasını 1979'dan sonra ikinci kez üç saatten fazla sürmüştür.^[1] Buna ek olarak, Charell oylama boyunca 13 dilde hata yapmış, bazen üç dil arasındaki "puan" kelimelerini karıştırmak, bazıları ise "Schweden" (İsveç) 'e verilen puanları "Schweiz" (İsviçre)'ye verilmiş gibi açıklaması olmuştur.

Dil sorunları, yarışmacıların tanıtılması sırasında da ortaya çıktı. Charell, Fin şarkıcı Ami Aspelund'u "Ami Aspesund" olarak tanıttı, ayrıca Norveçli şef Sigurd Jansen'i "... Johannes ... Skorgan ..." olarak tanıttı. orkestra şefinin adını unuttuktan sonra gerçek ismini açıklamak zorunda kaldı.

Oylama

Oylamanın sona ermesine doğru, Lüksemburg'un kazanacağı açıktı, ancak daha önce Almanya, İsveç ve Yugoslavya'nın tümü Lüksemburg'un jüri oyları boyunca çekişme halindeydi. Bir noktada, Yunan jürisinin ev sahibi ülke Almanya'ya yalnızca bir puan vermesinden sonra aradaki fark açılmaya başladı Bu yarışma, Yunanistan'ın Kıbrıs'a puan vermediği tek yıldı.

Ara gösteri

Bu yarışmanın ara gösterisi, "Gecenin Yabancıları" da dahil olmak üzere, uluslararası üne kavuşmuş Alman şarkılarının karışık olduğu bir dans gösterisiydi. Sunucu Marlene Charell baş dansçıydı.

Katılımcı ülkeler

Daha fazla bilgi: Eurovision Şarkı Yarışması'nda ülkeler listesi

Yarışmaya 20 ülke katılmıştır. Fransa, İtalya ve Yunanistan yeniden katılmış ve İrlanda ülkede yaşanan grev nedeniyle yarışmadan çekilmiştir.

Orkestra Şefleri

Her performansın orkestrasını yöneten bir orkestra şefi vardı.

Fransa – François Rauber  Norveç – Sigurd Jansen  Birleşik Krallık – John Coleman  İsveç – Anders Ekdahl  İtalya – Maurizio Fabrizio  Türkiye – Buğra Uğur  İspanya – José Miguel Evoras   İsviçre – Robert Weber  Finlandiya – Ossi Runne  Yunanistan – Mimis Plessas

Hollanda – Piet Souer  Yugoslavya – Radovan Papović  Kıbrıs Cumhuriyeti – Michalis Rozakis  Almanya – Dieter Reith  Danimarka – Allan Botschinsky  İsrail – Silvio Nanssi Brandes  Portekiz – Mike Sergeant  Avusturya – Richard Österreicher  Belçika – Freddy Sunder  Lüksemburg – Michel Bernholc

Geri dönen katılımcılar

Katılımcı	Ülke	Önceki katılım(lar)ı
Guy Bonnet	Fransa	1970
Jahn Teigen	Norveç	1978, 1982
Anita Skorgan (Jahn Teigen ile)		1977, 1979, 1982

Sonuçlar

Sıra	Ülke	Katılımcı	Şarkı	Dil[2]	Derece	Puanlar
01	Fransa	Guy Bonnet	"Vivre"	Fransızca	8	56
02	Norveç	Jahn Teigen	"Do Re Mi"	Norveççe	9	53
03	United Kingdom	Sweet Dreams	"I'm Never Giving Up"	İngilizce	6	79
04	İsveç	Carola Häggkvist	"Främling"	İsveççe	3	126
05	İtalya	Riccardo Fogli	"Per Lucia"	İtalyanca	11	41
06	Türkiye	Çetin Alp & the Short Waves	"Opera"	Türkçe	19	0
07	İspanya	Remedios Amaya	"¿Quién maneja mi barca?"	İspanyolca	19	0
08	İsviçre	Mariella Farré	"Io così non ci sto"	İtalyanca	15	28
09	Finlandiya	Ami Aspelund	"Fantasiaa"	Fince	11	41
10	Yunanistan	Kristi Stassinopulu	"Mou les" (Μου λες)	Yunanca	14	32
11	Hollanda	Bernadette	"Sing Me a Song"	Felemenkçe	7	66
12	Yugoslavya	Danijel	"Džuli"	Karadağca	4	125
13	Kıbrıs Cumhuriyeti	Stavros & Constantina	"İ agapi akoma zi" (Η αγάπη ακόμα ζει)	Yunanca	16	26
14	Almanya	Hoffmann & Hoffmann	"Rücksicht"	Almanca	5	94
15	Danimarka	Gry Johansen	"Kloden drejer"	Danca	17	16
16	İsrail	Ofra Haza	"Hi" (חי)	İbranice	2	136
17	Portekiz	Armando Gama	"Esta balada que te dou"	Portekizce	13	33
18	Avusturya	Westend	"Hurricane"	Almanca	9	53
19	Belçika	Pas de Deux	"Rendez-vous"	Felemenkçe	18	13
20	Lüksemburg	Corinne Hermès	"Si la vie est cadeau"	Fransızca	1	142

Skor tablosu

		Oylama sonuçları
	Fransa	56		3			10			10	6	7	2	3	4	4		1	3			3
	Norveç	53			5	3		6					8			1	8	4	6	3	7	2
	Birleşik Krallık	79	5	5		12	2	5		8		5	5		6	3	5		2	10		6
	İsveç	126	6	12	8		8	7	2	5	10	10	3	1	7	12	10	8	4	8	5
	İtalya	41	7			2		4	3		1	2		8	1			6	7
	Türkiye	0
	İspanya	0
	İsviçre	28		1			7		1					7						6	1	5
	Finlandiya	41	1	2	6			3		4		8				7		7		2		1
	Yunanistan	32	3						12		5				12
	Hollanda	66	2	7	1	6	4	2		12	3			5	5	2	4	3		4	2	4
	Yugoslavya	125		8	12		1	12	10		12	6	7		8	6	12	10		1	12	8
	Kıbrıs Cumhuriyeti	26		4						1				6		5	1	5			4
	Almanya	94	10	10	7	8	6			2	4	1	10				3		8	7	6	12
	Danimarka	16			2	7		1	4						2
	İsrail	136	8	6	10	5	3		6	7	7	3	12	10		10	7		10	12	10	10
	Portekiz	33	4			1			5	6	2		6	2								7
	Avusturya	53			3	4	5	10				4	4	4	3		6	2	5		3
	Belçika	13			4				8										1
	Lüksemburg	142	12			10	12	8	7	3	8	12	1	12	10	8	2	12	12	5	8

12 puanlar

Aşağıda finaldeki tüm 12 puanların bir özeti verilmiştir:

N.	Alan ülke	Oy veren ülke
6	Lüksemburg	Fransa, Yunanistan, İsrail, İtalya, Portekiz, Yugoslavya
5	Yugoslavya	Belçika, Danimarka, Finlandiya, Türkiye, Birleşik Krallık
2	Yunanistan	Kıbrıs Cumhuriyeti, İspanya
	İsrail	Avusturya, Hollanda
	İsveç	Almanya, Norveç
1	Almanya	Lüksemburg
	Hollanda	İsviçre
	Birleşik Krallık	İsveç

Uluslararası yayın ve oylama

Aşağıdaki tablo, 1983 yarışmasında oyların, kendi ülkelerinin oylarını duyurmaktan sorumlu olan sözcü ile birlikte verildiği sıralamayı göstermektedir. Her ulusal yayıncı, yarışmanın kendi ana dillerinde yer almasını sağlamak için yarışmaya bir yorumcu gönderdi. Temsilcilerin ve temsil ettikleri yayın organlarının detayları da aşağıdaki tabloda yer almaktadır.

Oylama ve oyları okuyanlar

•  Fransa - Nicole André
•  Norveç - Erik Diesen^[3]
•  Birleşik Krallık - Colin Berry
•  İsveç - Agneta Bolme-Börjefors^[4]
•  İtalya - Paola Perissi
•  Türkiye – Fatih Orbay
•  İspanya - Rosa Campanero^[5]
•   İsviçre - Michel Stocker^[6]
•  Finlandiya - Solveig Herlin^[7]
•  Yunanistan - Irini Gavala
•  Hollanda - Flip van der Schalie
•  Yugoslavya - TBD
•  Kıbrıs Cumhuriyeti - Anna Partelidou^[8]
•  Almanya - Carolin Reiber
•  Danimarka - Bent Henius^[9]
•  İsrail - Yitzhak Shim'oni^[10]
•  Portekiz - João Abel Fonseca^[11]
•  Avusturya - Tilia Herold
•  Belçika - An Ploegaerts
•  Lüksemburg - Jacques Harvey

Yorumcular

Televizyon  Fransa - Léon Zitrone (Antenne 2)[12]  Norveç - Ivar Dyrhaug (NRK)[13]  Birleşik Krallık - Terry Wogan (BBC1, RTE1)[14]  İsveç - Ulf Elfving (SVT, TV1)[4]  İtalya - Paolo Frajese (Rete 1)  Türkiye – Başak Doğru (TRT)  İspanya - José-Miguel Ullán (TVE1)[15]   İsviçre - Theodor Haller (TV DRS),[16] Georges Hardy (TSR), Giovanni Bertini (TSI)  Finlandiya - Erkki Pohjanheimo (YLE TV1)[17]  Yunanistan - Mako Georgiadou (ERT)[18]  Hollanda - Willem Duys (Nederland 1)[19]  Yugoslavya - Mladen Popović (TVB2), Oliver Mlakar (TVZ 1), Tomaž Terček (TVL1)  Kıbrıs Cumhuriyeti - Fryni Papadopoulou (RIK)[8]  Almanya - Ado Schlier (ARD Deutsches Fernsehen)  Danimarka - Jørgen de Mylius (DR TV)[9]  İsrail - No commentator  Portekiz - Eládio Clímaco (RTP1)[11]  Avusturya - Ernst Grissemann (FS2)[20]  Belçika - Luc Appermont (BRT TV1),[21] Jacques Mercier (Télé 2)  Lüksemburg - Valérie Sarn (RTL Télévision)[12]  İzlanda - (Katılmayan ülke) - TBC (Sjónvarpið)  İrlanda - (Katılmayan ülke) - Terry Wogan (RTÉ 1, via the BBC)

Radio  Fransa - Philippe Caloni (France Inter)  Norveç - Erik Heyerdahl (NRK P1)  Birleşik Krallık - Richard Nankivell (British Forces Radio)[22]  İsveç - Kent Finell (SR P3)[4]  İtalya - Antonio Caprarica (Rai Radio 1)  Türkiye - Bülent Osma (TRT Radyo 3)  İspanya - N/A   İsviçre - TBC  Finlandiya - Markus Similä (YLE Rinnakkaisohjelma)  Yunanistan - Dimitris Konstantaras (Proto Programma)  Hollanda - N/A  Yugoslavya - N/A  Kıbrıs Cumhuriyeti - Neophytos Taliotis (CyBC Radio 2)  Almanya - Roger Horné (Deutschlandfunk/hr3/Bayern 2)  Danimarka - Karen Thisted (DR P3)  İsrail - Daniel Pe'er (Reshet Gimel)  Portekiz - N/A  Avusturya - Rudolf Klausnitzer (Hitradio Ö3)  Belçika - Herwig Haes (BRT Radio 1), Jacques Olivier (RTBF La Première)  Lüksemburg - André Torrent (RTL Radio)  İrlanda - (non participating country) - Brendan Balfe (RTÉ Radio 1)

Dış bağlantılar

• Resmî site25 Mayıs 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.