Napoleon III de Fransa
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Napoleone III de Fransa - nome conpleto Carlo Luigi Napoleone Bonaparte - (Parigi, 20 de apriłe 1808 – Chislehurst, 9 de genaro 1873) xe stà un inperador fransexe. Fioło de re Luigi Bonaparte e de ła regina Hortense de Beauharnais, el xe quindi neodo in łinea cołaterałe de Napoleon Bonaparte. So fradeo Napoleone Luigi, (1803 – 1831), afiłià a ła carboneria, el xe morto a Forlì conbatendo contro łe trupe austriaco-pontificie.
.png)
-2.svg)
Remove ads
Napoleon III de Fransa
El se ga maridà co Eugenia de Montijo, na nobiłe spagnoła de orixine scosexe, da ła cuałe ła ga avù on fioło (Eugenio).
Remove ads
I scuminsi e ła corsa al poter
In seguito a ła restaurasion el se ga trasferìo, picinin a Roma, dove el ga pasà ła xoventù e, probabilmente el xe diventà menbro de ła carboneria. Inte el 1831 el ga ris'cià ła vita a Bołogna, durante i moti, e el xe diventà uficialmente ricercà da ła połisia austriaca.
Dopo ła morte del duca de Reichstadt, avegnua el 22 de lujo 1832, esendo zà morto so fradeo major, Luigi-Napoleone el se ga considerà ł’unico erede de ła corona inperial che ła gera apartegnua a so zio. El ga organisà ła so rede de cołaboradori in Fransa e el se ga preparà a ciapar el poter. El so piano el ricalcava queło de so zio dopo esar scapà da ł’ixoła d'Elba: portare da ła soa łe guarnizon miłitari e marciar so Parigi sołevando łe popołasion al so pasajo. El so primo tentativo el ga avù łogo a Strasburgo el 30 de otobre 1836, el se ga risolto co on fiasco e el xe sta meso in prexon.
El pare Luigi Bonaparte e so zii Luciano, Giuseppe e Girolamo i ga condanà el so gesto. So mare, Ortensia, ła ga scrito al re Luigi Fiłipo par domandarghe a so fioło de 'ndar via da ła Fransa. El re el ga convinto el so governo e, in deroga a ogni procedimento łegal, el ga mandà Luigi-Napoleone a Lorient indove, munìo de schei, el 21 de novenbre 1836 el xe sta fato inbarcar so ła nave L'Andromeda direta inte i Stati Unii de America, indove el xe sbarcà el 30 de marso 1837. Ma ła so permanensa oltre oçeano ła xe sta curta: tornà in Eoropa ł'ano sucesivo e el se ga stabiłìo in Svisera. Inte el zugno 1838 uno dei congiurai de Strasburgo el ga publicà on livro, indubiamente finansià da Luigi-Napoleon, che el cuntava i avenimenti de Strasburgo faxendo na ciara apołogìa del bonapartismo. El livro el xe sta sequestrà e ł'autore condanà a 5 ani de prexon. El governo fransexe el ga mandà na protesta a queło svisero domandando ł'espulsion del prinsipe. A sto scopo, sostegnuo da ł'Austria, el ga minacià el paexe elvetico de rocprare a łe armi, par cui ło steso Luigi-Napoleon el ga łasà ła Svisera spontaneamente 'ndando in Inghiltera.
Co ł'eredità de so mare, morta ł'ano sucesivo, Luigi-Napoleon el ga podesto continuare a finansiar i propri piani. Aprofitando del ritorno de fiama del bonapartismo susitado da ła spedision organisà dal governo Thiers par el recupero de łe zenari de Napoleon I a ł’ixoła de Sant'Ełena, el xe sbarcà a Boulogne el 6 de agosto 1840 co alcuni so fedełi, sercando de ripetare el tentativo fato a Strasburgo quatro ani prima. Anca stavolta ła sołevasion de ła guarnizon e de łe popołasion no łe xe sucese, el tentativo el xe fałìo mixeramente e Luigi-Napoleone el xe sta arestà co i so conplici e meso in prexon inte el forte de Ham. El proceso a so carico el se ga fato inte ł'indifarensa general de fronte a ła Camara dei Pari dal 28 de setenbre al 6 de otobre e el xe finìo co ła condana al carsare a vita [1]. El xe restà in prexon inte ła forteza de Ham par siè ani[2] dopo i cuałi el xe riusìo a evadare apropriandose dei vestiti de un pitore che el frequentava ła prexon. Scapà a Łondra el xe rientà in Fransa dopo ła rivołusion del 1848.
Remove ads
El poter
.jpg)
Presentandose par vinsare łe ełesion presidensiałi del 2 de diçebbre del 1848 co on programa che el prevedeva on governo forte, el consołidamento sociałe e ła grandessa de ła nasion, el xe sta ełeto Presidente de ła Seconda Republica fransexe (20 de diçenbre 1848 - 2 de diçenbre 1852) a ła cuałe el ga messo fin ciapando i poderi ditatoriałi faxendose proclamar Inperador (2 de diçenbre 1852 - 4 de setenbre 1870) col nome de 'Napoleon III e dando orixine al Secondo Impero fransexe. El xe sta ciamà dai criteghi 'Napoleon le petit (sarcastico titoło de on pamphlet scrito da Hugo contro de lu).[3]
Remove ads
Onorificense
Grand' Maîtres de ła Legion d'Onore
Note
Altri projeti
Sucesion
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads