Іван Ільля Мялешка

Іван Ільля Мялешка (каля 1552 — 13 траўня 1622) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, публіцыст. Кашталян амсьціслаўскі (1605—1610), берасьцейскі (1610—1615) і смаленскі (з 1615).

Іван Ільля Мялешка
лац. Ivan Illa Mialeška

Герб Корчак
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 1552[1][2][3] Вялікае Княства Літоўскае
Памёр	13 траўня 1622(1622-05-13)[4] Вялікае Княства Літоўскае
Род	Мялешкі[d]
Дзеці	Багдана Мялешка[d]
Дзейнасьць	пісьменьнік

Валодаў Бусяжам, Дзявяткавічамі і часткай маёнтку Жыровічаў у Слонімскім павеце. Трымаў Зьдзітаўскую дзяржаву.

Біяграфія

Зь літоўскага шляхецкага роду, сын Івана, маршалка слонімскага, і Настасьсі, дачкі Васіля Тышкевіча (пам. 1571), ваяводы смаленскага.

З 1591 году быў падкаморым мазырскім і падстаростам слонімскім. На сойме 1598 году атрымаў прызначэньне ў склад камісіі з разьмежаваньня Мазырскага павету з Кіеўскім ваяводзтвам (гэтыя паўнамоцтвы працягваліся на соймах 1609 і 1611 гадох). Абіраўся паслом на сойм 1605 году. У 1602—1605 гадох быў маршалкам слонімскім, у 1605—1610 гадох — кашталянам амсьціслаўскім, у 1610—1615 гадох — кашталянам берасьцейскім. У 1613 годзе ўваходзіў у склад сэнатарскай рады пры каралю і вялікім князю Жыгімонце Вазе. У 1615 годзе атрымаў урад кашталяна смаленскага.

У 1613 годзе фундаваў Жыровіцкі базыльянскі манастыр, у 1613 і 1618 гадох перадаў манастыру сваю частку Жыровічаў.

Аўтар скіраванага супраць замежнага (галоўным парадкам польскага) уплыву ў Вялікім Княстве Літоўскім сатырычнага твору Прамова Мялешкі^[5], у якім зазначалася: «Але Жыґімонта Першага — салодкая памяць яго! Той немцаў, як сабак, не любіў, і ляхаў зь іх хітрасьцю вельмі не любіў, а літву і русь нашу [але нашу літву і русь нашу^[6]] любіцельна мілаваў».

У шлюбе з Ганнай Фурсавай меў дачку, якая пазьней стала жонкай віленскага старосты Матэвуша Барымінскага (пам. 1610).