Іслач

І́слач — рака ў Беларусі, левы прыток ракі Бярэзіны (басэйн Нёману). Цячэ ў Менскай і Гарадзенскай абласьцях. Даўжыня 102 км. Плошча вадазбору 1330 км². Выдатак вады ў вусьці каля 10 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 1,9‰.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Іслач (неадназначнасьць).

Рака

Іслач лац. Isłač
Рака Іслач увясну
Агульныя зьвесткі
Выток	каля в. Глушынцаў
Вусьце	Бярэзіна
Краіны басэйну	Беларусь
Вобласьці	Гарадзенская вобласьць і Менская вобласьць
Даўжыня	102 км
Сярэднегадавы сьцёк	10 м³/с
Плошча басэйну	1330 км²
Нахіл воднай паверхні	1,9 ‰
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

На рацэ стаіць гістарычнае мястэчка Ракаў.

Асноўныя прытокі

• Правыя: Яршоўка, Пяршайка, Валожынка
• Левыя: Выганічанка, Цецяроўка, Волма, Івенчык

Агульныя зьвесткі

Пачынаецца каля вёскі Глушынцаў Койданаўскага раёну, цячэ ў межах Менскага ўзвышша, у ніжняй плыні праз Налібоцкія лясы. Упадае ў Бярэзіну на паўднёвым усходзе ад вёскі Бакштаў Івейскага раёну.

Даліна ў вярхоўі трапэцападобная, глыбока ўрэзаная; у сярэдняй плыні скрынкападобная, шырынёй 300—500 м. Абалона ў вярхоўі роўная, шырыня яе 30—50 м, у нізоўі паступова пашыраецца да 2 км, месцамі забалочаная. Рэчышча зьвілістае, зарэгуляванае 3 плацінамі; яго шырыня 10—40 м. На ўсім працягу трапляюцца невялікія выспы. Берагі стромкія, абрывістыя.

Замярзае ў пачатку сьнежня, крыгалом у пачатку сакавіка^[1].

Рэльеф

Разьмяшчаецца на заходнім схіле Менскага ўзвышша. Рэльеф у верхняй частцы дробнаўзгорысты, у ніжняй — нізінная раўніна, якая зьяўляецца часткай Налібоцкай пушчы.

Расьліннасьць

Берагі пакрывае хмызьняк, ад ракі Волмы да вёскі Замостных — часткова лес. Лясы мяшаныя. Балоты часьцей сустракаюцца ў абалоне ракі і яе прытокаў^[2].

Жывёльны сьвет

Адна зь нешматлікіх рэк Беларусі, у якой водзіцца стронга ручаёвая.

Рэкрэацыя

Лясныя масівы абапал ракі, маляўнічасьць і хуткая плынь вабяць турыстаў, у тым ліку воднікаў.