Койданаўскі раён

Ко́йданаўскі раён (з 1932 году — Дзяржы́нскі раён) — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў цэнтры Менскай вобласьці Беларусі. Плошча раёну складае 1,2 тыс. км²^[3]. Насельніцтва на 2018 год — 66 776 чалавек^[2]. Адміністрацыйны цэнтар — места Койданаў.

Койданаўскі раён лац. Kojdanaŭski rajon
(Дзяржынскі раён)
Герб
Агульныя зьвесткі
Краіна	Беларусь
Статус	раён Беларусі
Уваходзіць у	Менская вобласьць
Адміністрацыйны цэнтар	Койданаў
Найбольшы горад	Койданаў
Іншыя буйныя гарады	Фаніпаль
Дата ўтварэньня	17 ліпеня 1924
Кіраўнік	Мікалай Арцюшкевіч[d][1]
Насельніцтва (2018)	66 776[2]
Шчыльнасьць	58 чал./км²
Плошча	1151,85[3] км²
Вышыня па-над узр. м.  · сярэдняя вышыня	235 м[4]
Месцазнаходжаньне Койданаўскага раёну
Мэдыя-зьвесткі
Часавы пас	UTC +3
Тэлефонны код	+375-17-16
Паштовыя індэксы	222 7хх
Афіцыйны сайт
Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Геаграфічнае становішча

Мяжуе са Стаўпецкім, Валожынскім, Менскім і Ўзьдзенскім раёнамі Менскай вобласьці.

Рэльеф і карысныя выкапні

Паўночную частку раёну займае Менскае ўзвышша, дзе знаходзіцца найвышэйшы пункт Беларусі — гара Сьвятая (345 м). Паўднёвую частку раёну займае Стаўпецкая раўніна.

Клімат і расьліннасьць

Клімат умерана кантынэнтальны. Сярэдняя тэмпэратура студзеня -6,7 °С, ліпеня 17,6 °С. Ападкаў 625 мм. Вэгетацыйны пэрыяд — 188 дзён. Пад лясамі 31% тэрыторыі раёну (хваёвыя, бярозавыя, яловыя).

Гідраграфія

Галоўныя рэкі — Вуса з прытокамі Ператуць, Вязенская, на ўсходзе рака Жэсьць з Алёхаўкай.

Гаспадарчая дзейнасьць

Мяса-малочная жывёлагадоўля, птушкагадоўля. Пасевы льну, зерневых і кармавых культураў, бульбы. Прадпрыемствы лёгкай, харчовай, мэталаапрацоўчай прамысловасьці, па вытворчасьці будматэрыялаў.

Па тэрыторыі раёну праходзіць чыгунка і аўтамагістраль Менск — Берасьце, аўтамабільныя дарогі ад Койданава на Барысаў, Івянец, Заслаўе.

Турыстычная інфармацыя

Захаваліся помнікі архітэктуры: капліца-пахавальня (пачатак ХХ ст.) у в. Баравое, Усьпенскі касьцёл (2-я палова XVIII ст.) у в. Волма; сядзібы (ХІХ ст.) у в. Волма і Вялікія Навасёлкі, Сьвята-Пакроўская царква (сярэдзіна ХІХ ст.) у в. Дабрынёва, сядзібна-паркавы ансамбль і Царква Сьвятога Мікалая ў в. Станькава, касьцёл (1836) у в. Старынкі, жылыя будынкі (ХІХ ст.) у мястэчку Негарэлае.

Насельніцтва

• XXI стагодзьдзе: 2009 год — 61 252 чал.^[5] (перапіс); 2016 год — 64 543 чал.^[6]; 2017 год — 65 718 чал.^[7]; 2018 год — 66 776 чал.^[2]

Асобы

Вёска Станькаў — радзіма дзяржаўнага дзеяча, калекцыянэра й нумізмата Эмэрыка Чапскага (1828—1896) і дзяржаўнага дзеяча, прадпрымальніка і філянтропа Караля Гутэн-Чапскага (1860—1904), в. Крыловічы — аднаго з фундатараў беларускага тэатру Ўладзімера Крыловіча (1895—1937), в. Віцкаўшчына — беларускага гісторыка, этнографа, краязнаўцы Мікалая Ўлашчыка (1906—1986), в. Бакінава — паэта Станіслава Шушкевіча (1908—1991), в. Скварцы — беларускага пісьменьніка Лукаша Калюгі (1909—1937), в. Шпількі — контар-адмірала Героя Савецкага Саюзу Антона Гурына (1910—1962), в. Машчонае — навукоўцы-эканаміста, акадэміка НАН Беларусі Ф. З. Марцінкевіча (1920—1992), в. Малыя Навасёлкі — гісторыка, ляўрэата Дзяржаўнай прэміі Беларусі Міколы Ермаловіча (1921—2000), в.Навасёлкі — беларускага пэдагога, доктара пэдагагічных навук (1999), прафэсара (2000) Івана Цыркуна (нарадзіўся 1950), в. Скварцы — мовазнаўцы, акадэміка НАН Беларусі Мікалая Бірылы (1923—1992), в. Баравое — фізыка, акадэміка НАН Беларусі Леаніда Валадзько (1928—1978) ды філёзафа, член-карэспандэнта АН Беларусі (1989), доктара філязофскіх навук (1984), прафэсара (1985) Антона Савасьцюка (1927—1998), в. Грычын — паэта, публіцыста, перакладчыка Івана Калесьніка (1932—1979), в. Волма — беларускага гісторыка Станіслава Рудовіча.

Адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел

У склад Койданаўскага раёну ўваходзяць 275 паселішчаў.

Згодна з афіцыйнай клясыфікацыяй, раён адміністрацыйна падзяляецца на горад і 8 сельсаветаў: Фаніпаль (горад), Бараўскі сельсавет, Дабрынёўскі сельсавет, Дзямідавіцкі сельсавет, Койданаўскі сельсавет, Негарэльскі сельсавет, Путчынскі сельсавет, Станькаўскі сельсавет і Фаніпальскі сельсавет.

Назвы населеных пунктаў Койданаўскага раёну, якія не існуюць

Альхоўка, Анопаль, Атрачы, Бабаўцы, Бабкі, хутар Багулянка, Балоцічы, Бараўскія, Барлыгі, Бельдзюкі, Бліндажы, Бортнікі, Бразаўшчына, Брумараўшчына, Брыгідава, Бяляніца, Бяляўшчына, Бярозаўка, Ванячае, Вапельня, Вільшчына, Востраў, Вуглы, Гай, Гайбуты, Галабурды, Галенава, Гарэнаўка, Глінішча, Глыбокае, Горкі, Граніцы, Гуршчына, Дзярмілаўка, Дубава, Дубінцы, Дуброўка, Драчнікі, Дулічы, Ёсаўка, Жаброўшчына, Жувайды, Заградзьдзе, Загараны, Зады, Залеглі, Занеўшчына, Заслаўка, хутар Зварыкаўшчына, Зубава, Ільіча, Казакоўшчына, Калодзішча, Капыліншчына, Кастрыкаўшчына, Кастрычнік, Кімбары, Кірсанава, Клаўцова, Клімы, Княгінічы, Копаць, Кудрыцкія, Кулакоўцы, Курмялёва, Лагі, Лайчыха, Лапцевічы, Ласічы, Латушкі, Леніна, Ліпні, Лісі Вугал, Лясьнікоўка, Ляхаўка, Ляхаўшчына, Мажэйкі, Макаўчыцы, Малаткоўшчына, Мелешава, Малінка, Маргі, Марозаўшчына, Марэцкія, Месшава, Мехаўка, Мілашы, Мілашэўшчына, Мітраўшчына, Мяцяжы, Новая Асінаўка, Падгор’е, Паддуб’е, Падліп’е, Падшумаўшчына, Пазьнякі, Папельнікі, хутар Пархімоўшчына, Пелікі, Петышы, Пельні, Перасьветаўшчына, Платыка, Плевакі, Плятніца, Прыцыплены, Пунішча, Ражы, Ракаедаўшчына, Рапаўшчына, Рудоды, Русецкаўшчына, Рэпішча, Сажалкі, Свабода, Сьвярчкова, Серафімаўка, Сівожынка, Сітнікі, Скаробава, Слаўшчына, Сьніткі, Сталіна, Станавішча, Старая Асінаўка, Страчаны, Ступкаўшчына, Стэфанова, Сходы, Сяркі, Табар, Траёўка, Тэкляпольле, Ульянава, Уліцкаўшчына, Філіпавічы, Хадасы, Хмялёўка, Чапа, Чапля, Чарвякова, Чырвоны Араты, Чырвоны Мак, Чырвоны Сьцяг, Швабаўшчына, Шляшыншчына, Штабеты, Шуткава, Шчыгельшчына, Шыркі, Энэргія, Ясева, Яхімава^[8].

Глядзіце таксама

• Польскі аўтаномны раён імя Дзяржынскага