Андрэй Даўгердавіч

Андрэй Даўгердавіч (? — 1461) — літоўскі баярын.

Андрэй Даўгердавіч
лац. Andrej Daŭgierdavič / Daŭhierdavič

Герб «Памян»
Асабістыя зьвесткі
Памёр	1461(1461)
Род	Даўгердавічы
Бацькі	Ян Даўгерд
Жонка	Сьвятохна
Дзеці	Ганна, Алена

Вотчынныя ўладаньні знаходзіліся ў Сьвіранах і Лынтупах (называў сябе панам на Сьвіранах і Лынтупах).

Імя

Асноўныя артыкулы: Імёны ліцьвінаў і Даўгерд (імя)

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Andreas (Andruszko) Dowgyrdowycz, Андреи Довъкгирдович^[1].

Біяграфія

Зь літоўскага баярскага роду. Быў у сваяцтве з Саковічамі (выступаў як сьведка ў данацыі Андрэя Саковіча Віленскай катэдры). Магчыма, тоесны Даўгерду Салкулевічу, які паручыўся за Братошу ў канцы XIV ст.

Ажаніўся зь Сьвятохнай (нявысьветленага паходжаньня). У шлюбе меў дачок Ганну (выйшла замуж за Юрыя Гайцэвіча, пазьней — за Івана Ільлініча) і Алену (выйшла замуж за Пецьку Сьвірскага).

14 студзеня 1459 году і ў 1461 годзе зрабіў ахвяраваньні на фундаваны ім касьцёл у Лынтупах, у 1461 годзе — на Віленскую катэдру.

Мова і культура

Асноўныя артыкулы: Ліцьвіны і Русіны

У сваёй лацінскай грамаце ад 1459 году ўжыў «народныя» словы «бязьмен» мёду (bezmien mellis) або «пуд» мёду (pud mellis), а таксама меру «грачыхі» (hreczychy)^[2]. Гэта адпавядае многім іншым тагачасным лацінскім граматам літоўскіх князёў і баяраў, дзе з азначэньнем «народны» («гутарковы») падаваліся менавіта беларускія словы^[3].