Арнольд Сьмеяновіч

Арнольд Фёдаравіч Сьмеяновіч (11 жніўня 1938, Бранск, цяпер Расея — 2 студзеня 2021) — беларускі нэўрахірург. Доктар мэдычных навук (1982), прафэсар (1993), ляўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1994), заслужаны дзяяч навукі Рэспублікі Беларусь (1998)^[1] і акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2009).

Арнольд Сьмеяновіч
Дата нараджэньня	11 жніўня 1938(1938-08-11)
Месца нараджэньня	Бранск, Арлоўская вобласьць, РСФСР, СССР
Дата сьмерці	2 студзеня 2021(2021-01-02) (82 гады)
Месца сьмерці	Менск, Беларусь
Месца пахаваньня	Пухавічы
Месца вучобы	Менскі мэдычны інстытут (1960)
Занятак	навуковец, лекар
Навуковая сфэра	нэўрахірургія
Месца працы	Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтар нэўралёгіі і нэўрахірургіі[d] Беларуская мэдычная акадэмія пасьлядыплёмнай адукацыі[d]
Вядомы як	распрацоўнік поўнага мікрахірургічнага выдаленьня нэўрыномаў пераддзьвернасмоўжыкавай нэрвы
Сябра ў	Нацыянальная акадэмія навук Беларусі
Навуковая ступень	доктар мэдычных навук[d]
Навуковы кіраўнік	Яфрэм Ісакавіч Злотнік[d]
Вучні	Юрый Георгіевіч Шанько[d]
Узнагароды	прэмія Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі[d]

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў сям’і ваеннаслужачага^[2]. У 1960 годзе скончыў Лячэбны факультэт Менскага мэдычнага інстытуту. Разьмеркаваўся на 3 гады ў Дрыбінскую лякарню. У 1963—1975 гадах працаваў нэўрахірургам у Менскай абласной клінічнай лякарні. У 1970 годзе абараніў кандыдацкую дысэртацыю, прысьвечаную сучасным праблемам нэўрахірургіі. У 1975 годзе прыйшоў працаваць старэйшым навуковым супрацоўнікам у Беларускі навукова-дасьледчы інстытут (НДІ) нэўралёгіі, нэўрахірургіі і фізыялёгіі. У 1996 годзе абраны акадэмікам Беларускай мэдычнай акадэміі^[2]. Узначальваў НДІ нэўралёгіі, нэўрахірургіі і фізыялёгіі ў 1998—2005 гадах. Напісаў навуковыя працы пра пухліны галаўнога мозгу (нэўрыному слыхавой нэрвы), анэўрызмы сасудаў галаўнога мозгу, астэахандроз хрыбетніка і траўмы пэрыфэрычных нэрваў^[1]. У 2000 годзе дамогся, каб у Беларускай мэдычнай акадэміі пасьлядыплёмнай адукацыі пачалі чытаць курс нэўрахірургіі для хірургаў і траўматолягаў, што дазволіла апошнім выконваць ў раённых лякарнях апэрацыі, зьвязаныя з траўмамі галавы і хрыбетніка^[3].

6 лютага 2014 году быў узнагароджаны ордэнам Айчыны 3-й ступені. На той час працаваў загаднікам нэўрахірургічнага аддзелу РНПЦ нэўралёгіі і нэўрахірургіі^[4]. Мянчук году, Ганаровы грамадзянін Пухавіцкага раёну (2011)^[2].

Аўтар больш за 400 навуковых прац, у тым ліку 8 манаграфій, 25 вынаходніцтваў і патэнтаў^[2].

Памёр ад каранавіруснай інфэкцыі COVID-19 2 студзеня 2021 году^[5].