Бэнэдыкт Дыбоўскі

Бэнэдыкт Дыбоўскі (11 траўня 1833, маёнтак Адамарын каля Маладэчна — 31 студзеня 1930) — заоляг, прыродазнаўца, лекар і публіцыст. Замежны чалец-карэспандэнт АН СССР (1928), чалец акадэміі ведаў у Кракаве (1884). Брат Уладзіслава Дыбоўскага.

Бэнэдыкт Дыбоўскі лац. Benedykt Dyboŭski
Бэнэдыкт Дыбоўскі
Род дзейнасьці	заоляг, прыродазнаўца
Дата нараджэньня	11 траўня 1833
Месца нараджэньня	Адамарын Віленскага павету
Дата сьмерці	31 студзеня 1930
Месца сьмерці	Львоў
Месца пахаваньня	Лычакаўскія могілкі[d]
Месца вучобы	Імпэратарскі Дэрпцкі ўнівэрсытэт[d]
Занятак	натураліст, лекар, географ, заоляг, энтамоляг, эспэрантыст
Навуковая сфэра	геаграфія
Месца працы	Львоўскі ўнівэрсытэт Варшаўскі ўнівэрсытэт
Сябра ў	Расейская акадэмія навук, Акадэмія навук СССР[d], Польская акадэмія ведаў[d], Познаньскае таварыства сяброў навук[d], Акадэмія ведаў[d], Польскае навуковае таварыства ў Львове[d] і Зьвяз сыбіракоў[d]
Бацька	Ян Дыбоўскі[d]
Маці	Саламея з Пшысецкіх[d]
Узнагароды
Бэнэдыкт Дыбоўскі ў Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся 11 траўня 1833 году ў маёнтку Адамарын каля Маладэчна. Скончыў Дорпацкі (Тартускі) унівэрсытэт (1857), навучаўся ўва Ўроцлаве (1857—1858) і Бэрліне (1858—1860). З 1862 прафэсар у Варшаўскім унівэрсытэце.

За ўдзел у нацыянальна-вызвольным паўстаньні 1863—1864 гадоў расейскія ўлады ўзялі яго пад варту ў Х Павільёне Варшаўскае цытадэлі, а потым выслалі ў Сыбір. Апісаў прыроду Прыбайкальля, фаўну возера Байкал і ракі Амур. У 1879—1884 працаваў лекарам на Камчатцы. З 1884 выкладаў у Львоўскім унівэрсытэце.

Дасьледаваў гісторыю і этнаграфію беларусаў^[1].

Памёр 31 студзеня 1930 году. Пахаваны ў Львове на Лычакаўскіх могілках.