Бэртыль Улін

Бэртыль Ґотхард Улін (па-швэдзку: Bertil Gotthard Ohlin; 23 красавіка 1899, Кліпан — 3 жніўня 1979, Валадален) — швэдзкі эканаміст.

Бэртыль Улін
Bertil Ohlin
Дата нараджэньня	23 красавіка 1899(1899-04-23)[1][2][3][…]
Месца нараджэньня	Parish of Klippan[d], Кліпан[d], Лен Крысціянстад[d], Швэцыя[1][3][4]
Дата сьмерці	3 жніўня 1979(1979-08-03)[5][1][6][…] (80 гадоў)
Месца сьмерці	Vålådalens Fjällstation[d], Швэцыя[4]
Месца пахаваньня	Паўночныя могілкі[7][8]
Месца вучобы	Люндзкі ўнівэрсытэт[1][4] Гарвардзкі ўнівэрсытэт (1923)[1][4] Стакгольмская школа эканомікі[d][4] Стакгольмскі ўнівэрсытэт[1] Lund School of Economics and Management[d]
Занятак	эканаміст, палітык, прафэсар унівэрсытэту
Навуковая сфэра	гаспадарка[d]
Месца працы	Капэнгагенскі ўнівэрсытэт[d] Стакгольмская школа эканомікі[d]
Сябра ў	Швэдзкая каралеўская акадэмія навук[1], Швэдзкая каралеўская акадэмія інжынэрных навук[d][1], Амэрыканская акадэмія мастацтваў і навук[d], Каралеўская акадэмія эканамічных і фінансавых навук[d][9], Нацыянальная акадэмія дэі Лінчэі[d] і Эканаметрычнае таварыства[d][10]
Навуковая ступень	бакаляўр мастацтваў[d][1] (31 траўня 1917), Q10480689?[1] (14 чэрвеня 1919), Licentiate of Philosophy[d][1] (8 красавіка 1922), магістар мастацтваў[d][1] (23 чэрвеня 1922) і доктар філязофіі[1] (30 траўня 1924)
Навуковы кіраўнік	Gustav Cassel[d]
Бацька	Elis Ohlin[d][1][3][4][…]
Дзеці	Anne Wibble[d][4] і Tomas Ohlin[d][4]
Узнагароды	сябра Эканамэтрычнага таварыства[d] (1945) doctor honoris causa from the University of Grenoble[d] (1949) ганаровы доктар Парыскага ўнівэрсытэту[d] (29 лістапада 1952)
Подпіс
Бэртыль Улін у Вікісховішчы

Ляўрэат Нобэлеўскай прэміі па эканоміцы (1977) «за першапраходны ўнёсак у тэорыю міжнароднага гандлю і міжнароднага руху капіталу». Атрымаў навуковую ступень па матэматыцы і статыстыцы ва ўнівэрсытэце Люнду (1917), ступень магістра эканомікі ў Гарвардзе (1923). Доктарскую ступень атрымаў у Стакгольмскім унівэрсытэце. Выкладаў у Капенгагэнскім унівэрсытэце й Стакгольмскай школе дзелавой адміністрацыі. Быў сябрам швэдзкага парлямэнту, міністрам гандлю, прадстаўніком Швэцыі ў Эўрапейскай радзе.

Згодна з законам Хекшэра-Улін, ва ўмовах свабоднага гандлю дасягаецца раўнавага цэн фактараў вытворчасьці ў розных краінах, і, такім чынам, агульная эканамічная раўнавага. У дасьледаваньнях выкарыстаў мэтад «выдаткі-выпуск».

Сталеньне

Бэртыль Улін быў сынам і трэцім дзіцем з васьмі дзяцей у сямʼі камісара акругі, пазьней пракурора акругі Эліса Уліна (1867—1946) і Інґеборг Сандбэрґ (1872—1955). Маці была вядомай асобай у яго дзяцінстве, і яна была моцна палітычна адданай левай лібэральнасьцю, з Карлам Штаафам як яе вялікім кумірам, і скандынавізмам. Інґеборг Сандбэрґ была стрыечнай сястрой бабулі прэмʼер-міністра Нарвэгіі Гро Харлем Брундтлянд.

Навучаньне

Малады Улін прадэманстраваў выдатныя здольнасьці да матэматыкі ў школе й пайшоў у сярэднюю школу ў Ніколаўсцы у Гэльсынгборгу, а затым сустрэў Рубена Раўзінґа, зь якім пачалося сяброўства на ўсё жыцьцё. У школьныя гады ў яго пачала прачынацца палітычная сьвядомасьць, і Карл Стаф і Арвід Ліндман былі аднымі з палітыкаў, масавыя сходы якіх ён наведваў.

Пасьля заканчэньня школы Улін быў залічаны ў Люндзкі ўнівэрсытэт, дзе ў 1917 годзе атрымаў ступень бакаляўра філязофіі. Сярод яго настаўнікаў былі Кнут Віксель і Эміль Самарын. Ён далучыўся да студэнцкай асацыяцыі ўстрыманьня Лунда й быў членам DYG.

Затым ён пачаў вучыцца ў Стакгольмскай школе эканомікі, дзе Элі Хекшэр далучыўся да вядомага эканамічнага клюба. Густаў Касьсель, прафэсар эканомікі й фінансавых навук у Стакгольмскім унівэрсытэце 1904—1933, таксама стаў важнай асобай для яго інтэлектуальнага разьвіцьця. У 1919 годзе ён атрымаў дыплём эканомікі ў Школе эканомікі й атрымаў тытул Скончыў Школу эканомікі ў Стакгольме (DHS).

Зацікавіўшыся, сярод іншага, фабіянізмам і ідэямі лібэральнага эканаміста Джона Мейнарда Кейнса, Олін адправіўся ў азнаямленчую паездку ў Кембрыдж і Гарвард . Там ён атрымаў ступень магістра ў Гарвардзе ў 1923 годзе. Пасьля вяртаньня на радзіму ён абараніў сваю дысэртацыю ў Стакгольмскім унівэрсытэце пад кіраўніцтвам прафэсара Густава Каселя ў 1924 годзе па тэзе «Тэорыя камэрцыі» (Стакгольмская школа эканомікі пачала выдаваць доктарскія ступені толькі ў 1946 годзе). Пасьля дысэртацыі атрымаў званьне дацэнта.