Валеры Чабатар

Вале́ры Чабата́р (па-ўкраінску: Валерій Георгійович Чоботарь; нарадзіўся 17 красавіка 1976 году) — украінскі трэнэр, вайсковец, кіраўнік Тарнопальскае абласное суполкі Ўсеўкраінскае фэдэрацыі фры-файту ды кантактных адзінаборстваў. Адзін з заснавальнікаў і арґанізатараў будаўніцтву Чырвонадзіброўскае Сечы^[1][2]. Старшыня Тарнопальскае абласное партыйнае арґанізацыі палітычнае партыі «Палітычнае аб’яднаньне „Прамое дзеяньне“», сябра палітычнае партыі «Правы сэктар». Вышэйшая адукацыя, грамадзянін Украіны.

Валеры Чабатар
укр. Валерій Георгійович Чоботарь
Род дзейнасьці	спартовы трэнэр
Дата нараджэньня	17 красавіка 1976 (49 гадоў)
Месца нараджэньня	Чырвоная Дзіброва
Месца вучобы	Львоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт фізычнай культуры[d]
Занятак	трэнэр
Дзеці	сын
Узнагароды	Ордэн «Народны Герой Украіны» Адметнасьць Тарнопальскай мескай рады
Валеры Чабатар у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Прайшоў тэрміновую службу ў шэрагах узброеных сілаў Украіны (брыґада асаблівага прызначэньня) (1994—1996) на Львоўшчыне.

Пасьля арміі, у 1996 годзе працаваў у ахове Чарнавецкага машзаводу кіраўніком варты, потым — трэнэрам боксу.

Скончыў Львоўскі дзяржаўны ўнівэрсытэт фізычнай культуры на катэдры тэорыі й мэтодыкі Алімпійскага ды прафэсійнага спорту, па адмысловасьці «Падрыхтоўка кваліфікаваных спартоўцаў» (2006).

Удзел у АТА

Уступіў у склад Добраахвотніцкага ўкраінскага корпусу «Правага сэктару»^[3]. Быў прызначаны камандзірам роты 5-га батальёну ДУК, псэўда — «Гатыла»^[4]. Браў удзел у баях у Данецкім міжнародным аэрапорце. Калі ахоўнікі аэрапорту атрымалі валянтэрскую дапамогу з Тарнопальшчыны, Валерыю Чабатару дасталася старая, але ня ношаная ватная фуфайка. Вопратка апынулася зручнаю й цёплаю. У кішэні Валеры знайшоў ліст ад 80-гадовага тарнапаляніна, які выбачаўся за тое, што нічым іншым дапамагчы ня зможа. Гэты факт Валеры пракамэнтаваў так:

	«Гэтая фуфайка будзе бараніць байца лепш, чым бронекамізэлька, бо людзі ўкладаюць сваю любоў у гэтыя рэчы. Грамадзяне ў нас і так небагатыя, аднак аддаюць нават апошняе. Больш за ўсё як раз дапамагаюць бедныя людзі, а не багацеі[5].»

У фільмах

Сябры спартовага клюбу «Характэрнік» (Тарнопаль) і судзьдзі спаборніцтваў з фры-файту ў Тарнопалі ў сьнежні 2012 року

Зьняўся ў кліпе Русланы «Дыкі танці», які быў прадстаўлены на конкурсе «Эўрабачаньне» 2004 року.

Зьняўся ў дакумэнтальным фільме пра вайсковыя падзеі на ўсходзе Ўкраіны «Добраахвотнікі Божага зьвязу» рэжысэраў Леаніда Кантэра ды Івана Ясьнія^[6].

Дадатковыя зьвесткі

• Як у кіно, спартовымі адзінаборствамі пачаў займацца з-за дзяўчыны^[7].
• Лічыць асноўнымі каштоўнасьцямі ў жыцьці — бацькоў, Украіну ды настаўнікаў^[7].
• Шмат рокаў працуе зь дзецьмі-сіротамі^[7].
• Займаецца разьвіцьцём украінскага рыцарскага мастацтва — баявога гапака — на падставе ўкраінскага нацыяналізму й хрысьціянскае маралі.
• Цікавіцца філязофіяў ды ідэялёіяю рыцарства як альтэрнатыве сучаснаму сьветагляду з адсутнасьцю людзкіх каштоўнасьцяў.
• Тарнопальсі мастак Мікола Кафтан стварыў партрэт «кібарґа» Гатыла^[8]
• 2017 року майстар з Івана-Франкоўску Багдан Саўлюк стварыў калекцыю гліняных фігурак, прататыпамі якіх сталі рэальныя байцы, у прыватнасьці Валеры Чабатар.^[9]

Узнагароды

• «Спартовы герой» у абласной праґраме «Героі спартовага року Тарнопальшчыны — 2014»,^[10]
• Адзнака Тарнопальскай мескай рады (2013),
• Ордэн «Народны Герой Украіны» (2016).

Сям’я

Жанаты^[11] з кіеўскаю валянтэркаю, інструктарам фітнэсу Лесею Бельскаю^[12].