Вольга Пярн

Во́льга Пярн, у дзявоцтве Ма́рчанка (па-эстонску: Olga Pärn; нарадзілася 1 студзеня 1976 году, Менск, БССР) — эстонская рэжысэрка, апэратарка беларускага паходжаньня. Жонка эстонскага рэжысэра Прыйта Пярна.

Вольга Пярн
Olga Pärn
Імя пры нараджэньні	Вольга Марчанка
Дата нараджэньня	1 студзеня 1976 (49 гадоў)
Месца нараджэньня	Менск
Занятак	рэжысэр-мультыплікатар
IMDb	ID nm3540618
Вольга Пярн у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Вольга Марчанка скончыла Менскі мастацкі ліцэй (1994). Пачынала кар’еру мастака-аніматара на студыі «Беларусьфільм» (1996—2003), спэцыялізавалася на пясочнай анімацыі. У 2000 року скончыла аддзяленьне графікі Беларускай мастацкай акадэміі.

У 2002 зьехала ў Францыю дзеля працягу навучаньня ў школе анімацыі La Poudriére (Валянс, 2003—2005). Тут вёў майстар-клясу эстонскі рэжысэр Прыйт Пярн, які стаў кіраўніком Вольгавай дыплёмнай работы, а пазьней і мужам.

З 2006 року сям’я Пярнаў жыве ў Эстоніі, дзе Вольга працуе на анімацыйнай студыі «Eesti Joonisfilm». Уваходзіць у склад апякунскае рады Грамадзкай бібліятэкі імя Ўладзімера Караткевіча ў Таліне^[1].

Увайшла ў сьпіс 87 самых вядомых ураджэнцаў Менску/Беларусі паводле вэрсіі IMDb, якія маюць дачыненьне да кінаіндустрыі^[2][3].

Фільмаграфія

• «Ўільям, Мігель і маленькі Боб» (1 хв., 2004)
• «Кот ёсьць кот» (1 хв., 2004)
• «Летуценьнік» (4 хв. 23 сэк., 2005)
• «Усё жыцьцё я адчуваю кулю ў патыліцы» (2 хв., 2007)^[4]
• «Жыцьцё без Габрыелі Фэры(it)» (44 хв., 2008)
• «Вадалазы пад дажджом» (23 хв., 2009)